Αριθμός 1335/2019
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Α1' Πολιτικό Τμήμα

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές:   Γεώργιο Λέκκα, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αλτάνα Κοκκοβού, Αγγελική Τζαβάρα, Θωμά Γκατζογιάννη και Μαρία Κουβίδου - Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του, την 1 Απριλίου 2019, με την παρουσία και του Γραμματέα Γεωργίου Φιστούρη, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Του αναιρεσείοντος: ++++ του +++, κατοίκου +++, ο οποίος παραστάθηκε αυτοπροσώπως και δια του πληρεξουσίου δικηγόρου του +++ με δήλωση κατ' άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ και κατέθεσε προτάσεις.

Των αναιρεσιβλήτων: 1) +++, 2) +++, κατοίκων ++ οι οποίοι δεν παραστάθηκαν στο ακροατήριο, 3) Ανδρέα Βρόντου του Αποστόλου, κατοίκου Καρδίτσας, ο οποίος ανακάλεσε την από +++ δήλωση για παράσταση κατ' άρθρο 242 παρ. 2 ΚπολΔ, παραστάθηκε στο Δικαστήριο αυτοπροσώπως λόγω της δικηγορικής του ιδιότητας και μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου του ++ και κατέθεσε προτάσεις.

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από +++ αγωγή των ήδη αναιρεσιβλήτων, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο ++++. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: +++ οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και +++ του Μονομελούς Εφετείου +++. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων με την από ++++ αίτησή του.

Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω.

Ο παραστάς αναιρεσίβλητος ζήτησε την απόρριψη της αιτήσεως και την καταδίκη του αντίδικου μέρους στη δικαστική δαπάνη.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Με την από ++++ αίτηση αναίρεσης και τον από ++++ πρόσθετο λόγο αναίρεσης προσβάλλεται η +++ τελεσίδικη απόφαση του Μονομελούς Εφετείου +++, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά τη διαδικασία των άρθρων 679 επ. του ΚΠολΔ, η οποία αποτελεί αποτέλεσμα της ακόλουθης διαδικαστικής διαδρομής, όπως προκύπτει από την παραδεκτή, κατ' άρθρο 561 παρ. 2 ΚΠολΔ, επισκόπηση των διαδικαστικών εγγράφων της δίκης. Με την από +++ αγωγή τους, οι ενάγοντες, ήδη αναιρεσίβλητοι, ισχυρίστηκαν ότι ο εναγόμενος, ήδη αναιρεσείων, άσκησε σε βάρος τους την από ++++ αγωγή του, ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου +++, με την οποία ζητούσε να υποχρεωθούν να του καταβάλουν εις ολόκληρον ως χρηματική ικανοποίηση, το ποσό των 500.000 ευρώ. Ότι ενόψει της εκδίκασης της εν λόγω αγωγής, κατατέθηκαν προτάσεις από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους, που επιπλέον παρέστη κατά τη συζήτηση και ακολούθως κατέθεσε και προσθήκη - αξιολόγηση των αποδείξεων. Ότι επί της ανωτέρω αγωγής εκδόθηκε η με αριθμό +++ απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου +++, που απέρριψε την αγωγή (όπως και τη συνεκδικαζόμενη αντίθετη αγωγή του ήδη αναιρεσείοντα) και επέβαλε σε βάρος του εναγόμενου δικαστικά έξοδα 10.000 ευρώ. Ότι κατά της ανωτέρω απόφασης ο τότε ενάγων άσκησε την από +++ έφεσή του, ενόψει της εκδίκασης της οποίας κατατέθηκαν προτάσεις από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους, που επιπλέον παρέστη κατά τη συζήτηση. Ότι πριν τη συζήτηση της ουσίας της έφεσης ο τότε εκκαλών παραιτήθηκε από τα δικόγραφα της αγωγής και της έφεσης, με δήλωσή του που καταχωρίστηκε στα πρακτικά. Ότι ακολούθως εκδόθηκε η ++ απόφαση του Τριμελούς Εφετείου +++, που κατάργησε τη δίκη, χωρίς να προβεί σε εκκαθάριση και επιδίκαση δικαστικών εξόδων. Με βάση τα παραπάνω οι ενάγοντες ζήτησαν να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να τους καταβάλει νομιμοτόκως τα εν γένει δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν μέχρι την παραίτησή του από τα ανωτέρω δικόγραφα της αγωγής και της έφεσης, ύφους 11.000 ευρώ για τον κάθε βαθμό δικαιοδοσίας. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η +++ οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου +++, η οποία τη δέχθηκε εν μέρει ως ουσιαστικά βάσιμη. Κατά της απόφασης αυτής ασκήθηκαν αντίθετες εφέσεις ενώπιον του Μονομελούς Εφετείου +++, το οποίο με την ++ προσβαλλόμενη με την αίτηση αναίρεσης και τον πρόσθετο λόγο απόφασή του, συνεκδικάζοντας τις εφέσεις των διαδίκων, δέχτηκε τυπικά και απέρριψε κατ'ουσίαν την από ++ έφεση του αναίρεσείοντος- εναγόμενου, δέχτηκε τυπικά και κατ'ουσίαν την από +++ έφεση των αναιρεσίβλητων - εναγόντων, ακολούθως δε, αφού εξαφάνισε την εκκαλούμενη απόφαση, κράτησε, δίκασε την υπόθεση και δέχτηκε ως κατ' ουσίαν βάσιμη την από +++ αγωγή.

Η αίτηση αναίρεσης και ο πρόσθετος λόγος ασκήθηκαν νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 552, 553, 556, 558, 564, 569 παρ. 2, 566 παρ.1 ΚΠολΔ), είναι συνεπώς παραδεκτοί (άρθρα 577 παρ. 1 ΚΠολΔ) και πρέπει, αφού διαταχθεί η ένωση και συνεκδίκαση αυτών, να ερευνηθούν περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους (άρθρα 246, 573 παρ. 1, 569 παρ.1, 577 παρ. 3 ΚΠολΔ).

Από τις ++, ++, ++,   ++ εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου ++, τις οποίες προσκομίζει και επικαλείται ο αναιρεσείων, προκύπτει ότι ακριβή αντίγραφα της από ++ αίτησης αναίρεσης και του από ++ πρόσθετου λόγου αυτής με τις πράξεις κατάθεσης και ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για την ορισθείσα δικάσιμο της ++ επιδόθηκαν νομότυπα στους πρώτο και δεύτερο από τους αναιρεσίβλητους, οι οποίοι όμως δεν εμφανίστηκαν κατά την εκφώνηση της υπόθεσης με τη σειρά του πινακίου. Επομένως, πρέπει, να δικαστούν ερήμην και να προχωρήσει η συζήτηση παρά την απουσία τους, σύμφωνα με το άρθρο 576 παρ. 2 ΚΠολΔ.

Κατά τη διάταξη του άρθρου 559 αρ. 5 ΚΠολΔ, αναίρεση επιτρέπεται αν το δικαστήριο σε περίπτωση καθ' ύλην αρμοδιότητας εσφαλμένα δέχτηκε ότι είναι αρμόδιο, με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 47 ή αν το δικαστήριο στο οποίο παραπέμφθηκε η υπόθεση παραβίασε τις διατάξεις του άρθρου 46. Από τη διάταξη αυτή συνάγεται ότι ο ως άνω λόγος αναίρεσης δημιουργείται μόνον όταν υπάρχει σφάλμα του δικαστηρίου της ουσίας, συνιστάμενο σε παραδοχή υλικής αρμοδιότητας ή αναρμοδιότητας αυτού του ιδίου. Επομένως, δεν στοιχειοθετείται ο λόγος αυτός, όταν το Εφετείο επιλαμβανόμενο έφεσης, που υπάγεται, κατά το άρθρο 19 ΚΠολΔ, στην καθ' ύλην αρμοδιότητά του, κρίνει εσφαλμένως ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που εξέδωσε την εκκαλούμενη απόφαση ήταν ή δεν ήταν αρμόδιο καθ' ύλην, ακόμη και αν το Εφετείο απέρριψε σχετικό λόγο έφεσης περί αναρμοδιότητας του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου (Ολ. ΑΠ 5/2003, ΑΠ 1802/2017, ΑΠ 1192/2010, ΑΠ 138/2008). Περαιτέρω από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 94 παρ. 1, 97, 98, 188 παρ. 1, 189 παρ. 1, 190, 191 παρ. 2, 192, 294, 295 παρ. 1, 297, 299 και 524 παρ. 1 του ΚΠολΔ, όπως τα άρθρα 94 παρ. 1, 190, 192, 294 και 297 ίσχυαν πριν την αντικατάστασή τους από το ν. 4335/2015 και εφαρμόζονται στην προκειμένη περίπτωση κατά το άρθρο ένατο αυτού, καθόσον οι ανωτέρω αναφερόμενες αγωγή και εφέσεις ασκήθηκαν πριν την ++, προκύπτουν τα ακόλουθα: Ο ενάγων - εκκαλών μπορεί με δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά συνεδρίασης του εφετείου ή με δικόγραφο που επιδίδεται στον εφεσίβλητο, να παραιτηθεί από το δικόγραφο της αγωγής και της έφεσης, χωρίς τη συναίνεση του αντιδίκου του, εφόσον δεν προχώρησε στην προφορική συζήτηση της ουσίας της υπόθεσης, ενώ η παραίτηση που γίνεται αργότερα είναι απαράδεκτη, εφόσον ο εφεσίβλητος προβάλλει αντιρρήσεις κατά της παραίτησης και πιθανολογεί ότι έχει έννομο συμφέρον η δίκη να περατωθεί με την έκδοση οριστικής απόφασης. Η παραίτηση από το δικόγραφο της αγωγής και της έφεσης, για την οποία αρκεί η ύπαρξη γενικής μόνο πληρεξουσιότητας στο πρόσωπο του δικηγόρου του παραιτούμενου, έχει ως αποτέλεσμα ότι η αγωγή και η έφεση θεωρείται πως δεν ασκήθηκαν και η δίκη καταργείται, χωρίς να είναι αναγκαία η έκδοση απόφασης που να κηρύσσει την κατάργησή της. Στην περίπτωση αυτή, η εκκαθάριση των δικαστικών εξόδων γίνεται κατά τη διαδικασία των άρθρων 679 επ.του ΚΠολΔ από το Μονομελές Πρωτοδικείο ή από το Ειρηνοδικείο, για τις δίκες που διεξάγονται σ' αυτό. Δεν αποκλείεται όμως και η έκδοση απόφασης του δικαστηρίου που να αναγνωρίζει το κύρος της παραίτησης και να κηρύσσει καταργημένη τη δίκη, οπότε με την απόφαση αυτή γίνεται και η εκκαθάριση των δικαστικών εξόδων, εφόσον υποβλήθηκε σχετικό αίτημα εκ μέρους του αντιδίκου του παραιτούμενου διαδίκου (ΑΠ 990/2018, ΑΠ 1890/2017, ΑΠ 1 158/2017). Στην περίπτωση, όμως, που η απόφαση δεν περιέχει διάταξη περί δικαστικών εξόδων, μπορεί να υποβληθεί αυτοτελής αίτηση περί τούτων στο Μονομελές Πρωτοδικείο ή στο Ειρηνοδικείο ,για τις δίκες που διεξάγονται σ' αυτό, κατά τη διαδικασία των άρθρων 679 επ.του ΚΠολΔ, σύμφωνα με το άρθρο 192 ΚΠολΔ.

Στην προκειμένη περίπτωση, με τον πρόσθετο λόγο αναίρεσης, ο αναιρεσείων προσάπτει στην προσβαλλόμενη απόφαση του Μονομελούς Εφετείου ++, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό έφεση του κατά της ++ απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου ++, την αιτίαση, ότι εσφαλμένα απέρριψε την πρωτοδίκως υποβληθείσα και επαναφερθείσα με την έφεση του ένσταση περί καθ' ύλην αναρμοδιότητας του Μονομελούς Πρωτοδικείου ++ για την εκδίκαση της ένδικης αγωγής, για την εκδίκαση της οποίας αρμόδιο ήταν το Τριμελές Εφετείο ++. Όμως, η προβαλλόμενη αιτίαση δεν αναφέρεται σε σφάλμα του δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου αναφορικά με τη δική του αρμοδιότητα να επιληφθεί της έφεσης αρμοδίως, αφού το Μονομελές Εφετείο ++, αρμοδίως, κατά το άρθρο 19 ΚΠολΔ, δίκασε έφεση κατά απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου ++ και συνεπώς, ο ανωτέρω λόγος αναίρεσης είναι απαράδεκτος. Ακόμη, όμως, και αν κριθεί παραδεκτός και πάλι είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, αφού το Εφετείο με τις παραδοχές του ότι «με το ανωτέρω περιεχόμενο και αιτήματα η αγωγή αρμόδια καθ' ύλη εισήχθη προς συζήτηση ενώπιον του μονομελούς πρωτοδικείου ++, κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από αμοιβή για την παροχή εργασίας (άρθρα 679 επ. σε συνδυασμό με 192 ΚΠολΔ)», δεν παραβίασε τις περί καθ' ύλην αρμοδιότητας του Μονομελούς Πρωτοδικείου διατάξεις, καθόσον, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στη μείζονα σκέψη, το Μονομελές Πρωτοδικείο ήταν καθ' ύλην αρμόδιο για την εκδίκαση της ένδικης αγωγής, με την οποία οι αναιρεσίβλητοι - ενάγοντες ζητούσαν την καταδίκη του αναιρεσείοντα -ενάγοντα στα δικαστικά έξοδα που υποβλήθηκαν μέχρι την παραίτησή του από την αγωγή και την έφεση, αφού η εκδοθείσα επί των παραιτήσεων απόφαση ++ απόφαση του Τριμελούς Εφετείου ++, παρότι οι παριστάμενοι, μη αντιλέξαντες στην παραίτηση, αναιρεσίβλητοι - εφεσίβλητοι - εναγόμενοι, ενέμειναν στην έκδοση απόφασης προκειμένου να επιβληθούν σε βάρος του παραιτηθέντος αντιδίκου τους τα δικαστικά τους έξοδα, δεν περιείχε διάταξη περί των δικαστικών τους εξόδων.

Από τις διατάξεις των άρθρων 321, 322, 324,325, 331 και 332 Κ.Πολ.Δ συνάγεται ότι οι τελεσίδικες αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων αποτελούν δεδικασμένο, το οποίο, εφόσον πρόκειται για δικαίωμα, που έχει ήδη κριθεί μεταξύ των ιδίων προσώπων για το ίδιο αντικείμενο της βασιζομένης στην ίδια νομική και ιστορική αιτία διαφοράς, δεσμεύει τόσο τους διαδίκους και τα αναφερόμενα στα άρθρα 325 έως 329 του αυτού Κώδικα άλλα πρόσωπα, όσο και τα πολιτικά δικαστήρια, τα οποία δεν μπορούν να επανακρίνουν εκείνο που έχει ήδη κριθεί. Ταυτότητα ιστορικής αιτίας υπάρχει όταν τα ίδια πραγματικά περιστατικά, που συγκρότησαν την ιστορική βάση της πρώτης αγωγής και με την ίδια νομική διάταξη, στηρίζουν και τη μεταγενέστερη αγωγή. Ενώ η ταυτότητα της νομικής αιτίας, προϋποθέτει θεμελίωση και των δύο αγωγών στο ίδιο νομικό γεγονός (νομικό κανόνα), που αφορά τη συγκεκριμένη έννομη σχέση. Εξάλλου, ο από το πρώτο μέρος της διάταξης του άρθρου 559 αριθμός 16 ΚΠολΔ λόγος αναίρεσης ιδρύεται, αν το δικαστήριο, το οποίο προέβη αυτεπαγγέλτως ή κατά πρόταση κάποιου από τους διαδίκους σε έρευνα για τη συνδρομή ή όχι των προϋποθέσεων του δεδικασμένου, κατά παράβαση του νόμου δέχθηκε ότι υπάρχει ή ότι δεν υπάρχει δεδικασμένο. Στον έλεγχο του Αρείου Πάγου υπόκειται η κρίση του δικαστηρίου της ουσίας για τη συνδρομή ή μη των κατά  το άρθρο 324 ΚΠολΔ προϋποθέσεων του δεδικασμένου, εφόσον η κρίση αυτή στηρίζεται σε διαδικαστικά έγγραφα, όπως είναι η αγωγή και οι δικαστικές αποφάσεις, η εκτίμηση του περιεχομένου των οποίων, κατά το άρθρο 561 παρ. 2 ίδιου Κώδικα, ελέγχεται από τον Άρειο Πάγο.

ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ +++++

ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

Αριθμός………………………

                                  ΕΚΘΕΣΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ

Στην  ++++ και στο κατάστημα του Πρωτοδικείου ++++++++ (γραφείο Ποινικού Τμήματος), σήμερα την                                  , ημέρα

               και ώρα   ενώπιον τ   γραμματέως Τριμελούς Πλημμελειοδικείου ++++++++ που εξέδωσε την απόφαση

                                       εμφανίσθηκε ο +++++++++ του +++++++, που γεννήθηκε στην +++++++ την +++++ κάτοικος +++++, (οδός +++++++++), κάτοχος του με αριθμό Δελτίου Αστυνομικής Ταυτότητας Α.Δ.Τ. ++++++ που εξεδόθη την +++++ από το +++++++, επαγγέλματος ελεύθερος επαγγελματίας, με ΑΦΜ ++++ Δ.Ο.Υ. ++++ και ΔΗΛΩΣΕ ότι ασκεί αναίρεση ενώπιον του Αρείου Πάγου κατά της με αριθμό ++++ καταδικαστικής απόφασης του Τριμελούς Πλημ/κείου +++++ (δικάσαντος ως Εφετείου), δικάσιμου +++++, που καταχωρήθηκε στο οικείο βιβλίο με αύξοντα αριθμό ++ την +++++, με την οποία καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης ++ μηνών την οποία ανέστειλε επι τριετία καθώς και στα δικαστικά έξοδα και ζήτησε την ακύρωση και εξαφάνιση της ανωτέρω απόφασης και την απαλλαγή του από κάθε κατηγορία και ποινή, για τους παρακάτω νόμιμους, βάσιμους και αληθείς λόγους και για όσους επιφυλάσσεται να προσθέσει εν καιρώ:

                                ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

          Με το από ++++ κλητήριο θέσπισμα του κ. εισαγγελέως Πλημ/κών +++++ (ΑΒΜ +++++++) κλήθηκα ως κατηγορούμενος να δικαστώ στο Μονομελές Πλημ/κείο +++++++ ως υπαίτιος φυσικός αυτουργός «του ότι, στη διακατεχόμενο δάσος +++++ περιφέρειας +++++ του Δήμου +++++ κατά το χρονικό διάστημα 25-6-2015 έως 7-9-2015, προέβη σε υλοτομία προξενώντας ζημιά, η οποία υπερβαίνει τα 300€, χωρίς σχετική άδεια υλοτομίας και συγκεκριμένα, στον ανωτέρω τόπο και χρόνο προέβη σε παράνομη υλοτομία ιστάμενων ατόμων ελάτης διαστάσεως 30cm – 40cm και δρυός διαστάσεως 16,24cm δυνάμει να αποδώσουν α) 98,07 Κ.Μ. τεχνικής ξυλείας ελάτης β) 144,264 Χ.Κ.Μ. καυσόξυλα ελάτης και γ) 41,58 Χ.Κ.Μ. καυσόξυλα δρυό, προξενώντας ζημιά ανερχόμενη στα 8.878,38€, άνευ αδείας υλοτομίας της αρμόδιας αρχής, και τοι τούτο απαγορεύεται.

Για παράβαση των άρθρων : 1, 12, 14, 16, 17, 18, 26§1α, 27§ 1, 51, 53, 57, 61, 63, 79 Π.Κ., άρθρ. 268§§1β΄, 2 Ν.Δ.86/69, σε συν. με 382§§2α΄, 1 Π.Κ. »   

          Παρόντος εμού εξεδόθη η πρωτόδικη με αρ. +++++++ απόφαση του ανωτέρω Μονομελούς Πλημ/κείου που με έκρινε ένοχο των αποδιδόμενων ανωτέρω πράξεων και μου επέβαλε ποινή φυλάκισης 8 μηνών την οποία ανέστειλε επι τριετία καθώς και τα δικαστικά έξοδα.

          Άσκησα νόμιμα και εμπρόθεσμα την από +++++ με αρ. έκθεσης ++ έφεσή μου κατά της ανωτέρω απόφασης απευθυνόμενη προς το Τριμελές Πλημμελειοδικείο +++++. Επί της εφέσεώς μου αυτής, εκδόθηκε  παρόντος εμού η με αρ. ++++  προσβαλλομένη απόφαση που κατά το διατακτικό της με κήρυξε ένοχο παράνομης υλοτομίας. Μου επέβαλλε δε μετά ταύτα ποινή φυλάκισης 8 μηνών που ανέστειλε επι τριετία και με καταδίκασε στα δικαστικά έξοδα.

ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ ΚΑΙ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΙΡΕΣΙΒΑΛΛΟΜΕΝΗΣ

          Κατά το αιτιολογικό της-σκεπτικό, η προσβαλλομένη απόφαση οδηγήθηκε στην ανωτέρω καταδικαστική κρίση της, δεχόμενη ότι είμαι φυσικός αυτουργός της πράξεως της παράνομης υλοτομίας. Συγκεκριμένα δέχθηκε ότι «Κατά τη διάταξη του άρθρου 85 § 1 εδ. α΄ του ν. 86/1969 "Δασικός Κώδικας", "ουδείς υλοτόμος δύναται να υλοτομήση, κατασκευάση ή συλλέξη δασικά προϊόντα εκ δημοσίων ή μη δασών, προς εμπορίαν ή ατομικάς ανάγκας εάν δεν εφοδιασθή προηγουμένως δι΄ αδείας υλοτομίας". Κατά δε τη διάταξη του άρθρου 268 του ιδίου νόμου με τίτλο Παράνομη υλοτομία και μεταφορά δασικών προϊόντων - Παράνομη κλαδονομή - Παράβαση αστυνομικών διατάξεων : 1. α) Ο οπωσδήποτε βλάπτων δάσος ή δασική έκταση ή προξένων οποιαδήποτε φθορά, β) ο υλοτόμων, κατασκευάζων ή συλλέγων δασικά προϊόντα χωρίς άδεια υλοτομίας ή έγκριση ατελούς υλοτομίας ή εγκατάσταση από τη δασική αρχή, προκειμένου δε περί μη δημοσίων δασών, και χωρίς αδεία του ιδιοκτήτη ή του διακατόχου του δάσους, όπου απαιτείται τέτοια άδεια, γ) ο υλοτόμων, κατασκευάζων ή συλλέγων δασικά προϊόντα δυνάμει αδείας ή έγκρισης ατελούς υλοτομίας της δασικής αρχής ή αδείας και του ιδιοκτήτη, προκειμένου περί μη δημοσίου δάσους, κατά τρόπο αντιβαίνοντα στις περί του τρόπου υλοτομίας, κατασκευής ή συλλογής δασικών προϊόντων διατάξεις, δ) ο μεταφέρων δασικά προϊόντα πριν την εξέλεγξη ή μετά από αυτήν από τον τόπο της εξέλεγξης στον τόπο της πρώτης αποθήκευσης ή από αυτόν αλλού χωρίς θεώρηση ή εξόφληση του πρωτοκόλλου εξελέγξεως του δελτίου μεταφοράς δασικών προϊόντων ή της αδείας υλοτομίας, στις περιπτώσεις όπου δεν συντάσσεται πρωτόκολλο εξέλεγξης, για το μεταφερόμενο ποσό, ε) ο μεταφέρων δασικά προϊόντα, πλέον των επιτρεπομένων να μεταφερθούν, σύμφωνα με τα ως άνω έγγραφα μεταφοράς, καθώς και ο κάτοχος των παρανόμως μεταφερόμενων δασικών προϊόντων, εφόσον ειδικές διατάξεις του παρόντος κώδικα δεν ορίζουν άλλως, τιμωρούνται με πρόστιμο ή κράτηση ή και με αμφότερες τις ποινές αυτές, εάν από την παράβαση δεν επήλθε καμία ζημία ή η προξενηθείσα δεν υπερβαίνει τα 300 ευρώ. «στ. ο μεταφέρων δασικά προϊόντα, τα οποία έχουν υλοτομηθεί ή συλλεχτεί χωρίς τις απαιτούμενες άδειες». ***Η περ.στ` προστέθηκε με το άρθρο 48 παρ.3 του Ν.4280/2014, ΦΕΚ Α 159/8.8.2014. 2. Εάν η ζημία υπερβαίνει τα 300 ευρώ, ο παραβάτης τιμωρείται σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 381 και 382 του Ποινικού Κώδικα. Ως επιβαρυντική περίπτωση θεωρείται, εάν το δάσος είναι δημόσιο. Σε όσους αγοράζουν την παρανόμως υλοτομημένη ξυλεία για περαιτέρω εμπορία επιβάλλεται από την αρμόδια οικονομική αρχή πρόστιμο ίσο με την πενταπλάσια αξία μεταπώλησης του προϊόντος, το οποίο εισπράττεται κατά τα ισχύοντα για την είσπραξη των δημοσίων εσόδων. Σε περίπτωση υποτροπής αφαιρείται η άδεια λειτουργίας της επιχείρησης για 2 μήνες. 3. Ο υπαίτιος των πράξεων των περιπτώσεων β` έως και ε` της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα έτη αν η προξενηθείσα από την τέλεση αυτών στο δάσος ζημία υπερβαίνει τα 10.000 ευρώ. 4. Οι παραβάτες των δασικών αστυνομικών διατάξεων τιμωρούνται με πρόστιμο ή κράτηση, εκτός εάν η από την παράβαση των ως άνω διατάξεων προκύψασα ζημία είναι μεγαλύτερη των 300 ευρώ, οπότε τιμωρούνται με τις ποινές της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου. 5. Με τις ποινές των παραγράφων 1 και 2 του παρόντος άρθρου τιμωρούνται και οι παραβάτες των περί κλαδονομής διατάξεων του άρθρου 112. Η κλαδονομή εντός δημοσίων, δημοτικών ή κοινοτικών δασών θεωρείται ως επιβαρυντική αιτία. 6. Οποιαδήποτε διάταξη ρυθμίζει τα θέματα του παρόντος άρθρου κατά διάφορο τρόπο καταργείται.»

Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και υπεράσπισης στο ακροατήριο οι οποίες περιέχονται στα ενσωματωμένα στην παρούσα απόφαση πρακτικά της δημόσιας συνεδριάσεως του παρόντος Δικαστηρίου, την ανάγνωση των πρακτικών της πρωτοβάθμιας δίκης και όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων, τα οποία αναγνώσθηκαν στο ακροατήριο και καταχωρήθηκαν στα ίδια πρακτικά σε συνδυασμό με την απολογία του κατηγορουμένου και γενικά από όλη τη συζήτηση της υποθέσεως (και από την αξιολογική εκτίμηση όλων των αποδεικτικών μέσων, σύμφωνα με την προβλεπόμενη από το άρθρο 177 παρ. 1 ΚΠΔ αρχή της ηθικής αποδείξεως) αποδείχθηκε ότι ο κατηγορούμενος, ο οποίος τυγχάνει επαγγελματίας υλοτόμος μίσθωσε από τους ιδιοκτήτες του διατεχόμενου δάσους +++++ της περιφέρειας ++++++++++ του Δήμου +++++++++ δυνάμει του από 18-3-2015 ιδιωτικού συμφωνητικού, τμήματα του δάσους αυτού, ήτοι τα 2^α, 2γ, 1 ως αυτά εμφανίζονται στην διαχειριστική έκθεση περιόδου 2013 έως 2017 αντί μισθώματος 12.600 ευρώ, προκειμένου να τα υλοτομήσει μετά από λήψη της νόμιμης προς τούτο άδειας από το αρμόδιο Δασαρχείο. Μετά την λήψη νόμιμης άδειας και την εγκατάστασή του σε αυτό συνταχθέντος προς τούτο του με αριθμό +++++++ πρωτοκόλλου εγκαταστάσεως υλοτομίας ο κατηγορούμενος προέβη σταδιακά σε υλοτομία της συστάδας 2γ αυτού. Με βάση το σχετικό πρωτόκολλο εγκατάστασης, τα προσημασμένα δέντρα ελάτης και δρυός με σφύρα Υ και αυτά που με βάση την δοθείσα άδεια μπορούσε να υλοτομήσει ο κατηγορούμενος ήταν: 207 άτομα ελάτης, 215 κ.μ. και 190 άτομα δρυός, 48,51 κ.μ ή 24,28 τόνους ξυλείας. Στις 4-8-2015 συνετάγη από τους δασολόγους +++++++ και ++++++++ και τον δασοκόμο του Δασαρχείου ++++++++, μερικό πρωτόκολλο εξελέγξεως δασικών προϊόντων των ήδη υλοτομηθέντων δέντρων από τον κατηγορούμενο και ελήφθησαν από αυτόν 62,18 κ.μ. στρογγυλής ξυλείας ελάτης, 21,46 καυσόξυλα ελάτης και 11,63 τόνοι καυσόξυλα δρυός. Ωστόσο μετά την σύνταξη του ως άνω μερικού πρωτοκόλλου εξελέγξεως δασικών προϊόντων και τον γενόμενο στα πλαίσια αυτού έλεγχο, ο κατηγορούμενος προέβη στην υλοτόμηση όχι μόνο των προσημασμένων με το γράμμα «Υ» και με τη σφραγίδα των αρμοδίων υπαλλήλων του Δασαρχείου δέντρων αλλά και ετέρων δέντρων, στα οποία είχε προβεί μόνος του σε χάραξη του γράμματος «Υ» με τσεκούρι ως ο ίδιος παραδέχθηκε. Η ενέργεια αυτή του κατηγορουμένου διαπιστώθηκε στις 7-9-2015 από τους αρμόδιους δασάρχες, Μετά από καταμέτρηση των παρανόμων προσημασμένων ατόμων δρυός και ελάτης από τον ++++++, παρουσία και των δασοφυλάκων ++++, ++++++ και ++++++++, ευρέθη ότι τα παρανόμως υλοτομηθέντα άτομα ελάτης ήταν διαμέτρου από 30-40 cm συνολικού ξυλώδους όγκου 180 κ.μ. και τα αντίστοιχα άτομα δρυός ήταν διαμέτρου 16,24 cm, συνολικού ξυλώδους όγκου 24 κ.μ. Μετά από ενημέρωση του κατηγορουμένου να σταματήσει κάθε υλοτομική εργασία οι αρμόδιοι υπάλληλοι προέβησαν σε κατάσχεση 98,07 κ.μ. τεχνικής ξυλείας ελάτης και 144,264 χκμ καυσόξυλα ελάτης και 41,5 χ.μ.ν. καυσόξυλα δρυός. Ο κατηγορούμενος ισχυρίσθηκε ενώπιον του δικαστηρίου ότι η εκ μέρους του υλοτόμηση ατόμων εκτός των προσημασμένων ήταν αναγκαία, διότι εξαιτίας του επικλινούς εδάφους προκειμένου να προστατευθούν οι εργάτες του από την πτώση δέντρων, έπρεπε να υλοτομηθούν και επιπλέον δέντρα και ότι ο λόγος που ο ίδιος προέβαινε σε χάραξη με το γράμμα Υ με τσεκούρι ήταν προκειμένου εν τέλει να ενημερώσει το δασαρχείο για να αφαιρεθεί η ξυλεία των δέντρων αυτών από τα προσημασμένα. Ότι πολλά από τα δέντρα αυτά αναγκάσθηκε να τα υλοτομήσει καθώς έσπασαν από την πτώση άλλων δέντρων και θα ήταν επικίνδυνο να τα αφήσει. Ο ισχυρισμός του αυτός, τον οποίο ο κατηγορούμενος εκτιμά ως «κατάσταση ανάγκης» η οποία αίρει το άδικο της πράξης του, πρέπει να απορριφθεί καθώς ως αποδείχθηκε ο κατηγορούμενος τυγχάνει ιδιαίτερα έμπειρος υλοτόμος, γνωρίζων ότι προ κάθε όμοιας ενέργειας όφειλε να ενημερώσει το δασαρχείο και όχι να προβεί ο ίδιος σε παράνομη χάραξη των υλοτομηθέντων δέντρων. Εξάλλου προ της μίσθωσης της έκτασης αυτής για υλοτομία είχε επισκεφθεί επιτοπίως την περιοχή μαζί και με τους αρμόδιους δασάρχες και ήλεγξαν και προέβησαν σε σήμανση των δέντρων προς υλοτομία, λαμβάνοντας υπόψη και το επικλινές έδαφος. Ως αποδείχθηκε ο κατηγορούμενος ουδέποτε ενημέρωσε το δασαρχείο ή τον ιδιοκτήτη, για την υλοτομία εκ μέρους του δέντρων εκτός των προσημασμένων, αλλά προέβη στην πράξη του για την οποία κατηγορείται μετά την μερική εξέλεγξη σε χρόνο δηλαδή που πίστευε ότι δεν θα πραγματοποιείτο άμεσα νέος έλεγχος. Οι δε αρμόδιοι δασικοί υπάλληλοι διαπίστωσαν μόνοι τους τι είχε συμβεί μετά από επιτόπιο έλεγχο ως κατέθεσε ο εξ’ αυτών ++++++++. Με βάση τη σχετική μήνυση των δασικών υπαλλήλων και τα όσα εξέθεσαν αυτοί ενόρκως στο ακροατήριο, η ζημία εκ της πράξεως του κατηγορουμένου ανέρχεται στο ποσό των 8.878,58, ευρώ. Ο κατηγορούμενος ισχυρίσθηκε ότι εν προκειμένω, ότι πρόκειται περί πολύ μικρότερης ζημίας καθώς ο ίδιος με βάση το πρωτόκολλο εγκατάστασης όφειλε να λάβει επιπλέον καυσόξυλα και συνεπώς έπρεπε η αξία αυτών να αφαιρεθεί από την αξία των κατασχεθέντων. Ακόμη ισχυρίζεται ότι οι δασικοί υπάλληλοι προέβησαν στην κατάσχεση και δασικών προϊόντων δέντρων που εδύνατο νομίμως να υλοτομήσει χωρίς να αφαιρέσουν την αξία αυτών. Τέλος ισχυρίσθηκε ότι κατόπιν εφαρμογής είτε της διάταξης του άρθρου 381 ΠΚ υπό την προγενέστερη μορφή του, είτε μετά το νέο ΠΚ της νέας διάταξης του άρθρου 378 ΠΚ και δεδομένου ότι και με το κατηγορητήριο περιγράφεται απλή φθορά ξένης ιδιοκτησίας, η οποία επιφέρει ποινή φυλάκισης έως δύο έτη, κατόπιν εφαρμογής της διάταξης του άρθρου 8 του Ν. 4111/2016 το δικαστήριο πρέπει να παύσει υπό όρους την ποινική δίωξη. Ο ισχυρισμός του κατηγορουμένου ως προς το σκέλος του που αφορά το ύψος της πραγματικής ζημίας εκ της πράξης του τυγχάνει κατ’ αρχήν αόριστος ως εκτίθεται, καθώς ο κατηγορούμενος δεν εκθέτει ποια θεωρεί ο ίδιος ότι είναι η πραγματική ζημία εκ της υλοτομίας των μη προσημασμένων δέντρων, δηλαδή τι αξία θα είχαν τα δασικά προϊόντα των ατόμων που δεν εδικαιούτο να κόψει και τι ακριβώς ζημία επήλθε εκ της πράξης του αυτής. Ωστόσο με τον ισχυρισμό του περί εφαρμογής του άρθρου 381 παρ.1 ΠΚ υπό την προγενέστερη μορφή του (δηλαδή προ της εισαγωγής με το Ν. 4619/2019 του νέου ποινικού κώδικα) ο κατηγορούμενος συνομολογεί ότι η αξία της ζημίας εκ της παράνομης πράξης του ήταν μεγαλύτερη των 300 ευρώ. Η δε τελική ζημία εκ της πράξης του, η οποία θα υπολογισθεί στα αρμόδια διοικητικά δικαστήρια στα οποία έχει προσφύγει ο κατηγορούμενος δεν απαιτείται να περιγράφεται εν προκειμένω στο κατηγορητήριο, ούτε αναιρεί την ποινική του ευθύνη. Επίσης ο ισχυρισμός του κατηγορουμένου περί εφαρμογής του Ν. 4111/2016 τυγχάνει απορριπτέος ως μη νόμιμος και τούτο διότι, εν προκειμένω ο κατηγορούμενος κατηγορείται κατ’ εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 268 ΝΔ 86/69 σε συνδυασμό και με τα άρθρα 381 και 382 παρ.2^α,1 ΠΚ για διακεκριμένη φθορά ξένης ιδιοκτησίας, ήτοι για φθορά άνω των 300 ευρώ γενόμενη σε πράγμα που χρησιμεύει για κοινό όφελος και δη σε δάσος. Ως πράγμα χρησιμεύον σε κοινό όφελος νοείται κάθε δάσος, ακόμη και το διακατεχόμενο από ιδιώτη. Εν προκειμένω, όλα τα στοιχεία της ως άνω κατηγορίας αποδείχθηκαν καθώς ο κατηγορούμενος προέβη ως προαναφέρθηκε σε διακατεχόμενο δάσος σε υλοτομία σε ορισμένα δέντρα χωρίς άδεια της αρχής, πράξη από την οποία επήλθε φθορά ιδιοκτησίας η οποία επέφερε ζημία με βεβαιότητα άνω των 300 ευρώ με αποτέλεσμα η πράξη του κατηγορουμένου να μην εμπίπτει σε καμία περίπτωση στη διάταξη του άρθρου 8 του Ν. 4111/2016 ως εκ του χρόνου τελέσεώς της ως εκθέτει ο κατηγορούμενος, καθώς πρόκειται για πράξη που με βάση το νέο Ποινικό Κώδικα και δη το άρθρο άρθρο 378 ΠΚ παρ.2 αυτού τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών, ενώ με βάση την παλαιά μορφή της διάταξης του άρθρου 382 παρ.2^α -382 παρ. 1 ΠΚ, (προ της εισαγωγής δηλαδή του νέου ΠΚ), η οποία τυγχάνει εφαρμοστέα ως επιεικέστερη εν προκειμένω, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών. Συνεπώς και απορριπτομένων όλων των ισχυρισμών του κατηγορουμένου πρέπει αυτός να κηρυχθεί ένοχος. Περιστατικά δε αναγνώρισης στον κατηγορούμενο των ελαφρυντικών περιστάσεων των άρθρων 83 παρ.2β και δ ΠΚ δεν αποδείχθηκαν εν προκειμένω κατά την κρίση του δικαστηρίου και πρέπει να απορριφθεί ο σχετικός ισχυρισμός του, ο οποίος άλλωστε υπεβλήθη όλως αορίστως.»  

          Μετά δε ταύτα κατά το διατακτικό της με κήρυξε ένοχο του «ότι στο διακατεχόμενο δάσος +++περιφέρειας ++++++ του Δήμου +++++ κατά το χρονικό διάστημα 25-6-2015 έως 7-9-2015, προέβη σε υλοτομία προξενώντας ζημιά, κ οποία υπερβαίνει τα 300€, χωρίς σχετική άδεια υλοτομίας- και συγκεκριμένα, στον ανωτέρω τόπο και χρόνο προέβη σε παράνομη υλοτομία ιστάμενων ατόμων ελάτης διαστάσεως 30cm – 40cm και δρυός διαστάσεως 16,24cm δυνάμει να αποδώσουν α) 98,07 Κ.Μ. τεχνικής ξυλείας ελάτης β) 144,264 Χ.Κ.Μ. καυσόξυλα ελάτης και γ) 41,58 Χ.Κ.Μ. καυσόξυλα δρυός, προξενώντας ζημιά ανερχόμενη στα 8.878,38 €, άνευ αδείας υλοτομίας της αρμόδιας αρχής, και τοι, τούτο απαγορεύεται.»

                                1^ος ΛΟΓΟΣ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ

ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΑΤΑΞΕΩΣ. ΕΚ ΠΛΑΓΙΟΥ ΠΑΡΑΒΑΣΗ-ΕΛΛΕΙΨΗ ΝΟΜΙΜΗΣ ΒΑΣΗΣ. (510 παρ.1 περ`.Ε` ΚΠΔ).

          Η προσβαλλόμενη απόφαση ψευδώς ερμήνευσε και εν συνεχεία εσφαλμένως εφάρμοσε το νόμο, δηλ. την ουσιαστική ποινική διάταξη του άρθρου 268 παρ. 1 β`, και 2 σε συνδυασμό με 383 παρ. 2<sup>α</sup>`, 1, 381 ΠΚ, οδηγούμενη στην κατάφαση του αξιοποίνου του αδικήματος της παράνομης υλοτομίας, δεχθείσα ότι « Η πράξη (όπως δέχθηκε τα πραγματικά της περιστατικά ως αληθινά) για την οποία κηρύχθηκε ένοχος ο κατηγορούμενος προβλέπεται και τιμωρείται από τις διατάξεις των άρθρων….268 παρ. 1 β`, και 2 σε συνδυασμό με 383 παρ. 2<sup>α</sup>`, 1, 381 ΠΚ».

          Δέχθηκε δηλ. κατά την ερμηνεία της ανωτέρω ουσιαστικής ποινικής διάταξης που εφάρμοσε, ότι πληρούται κατά νόμω η ειδική υπόσταση της αξιόποινης πράξης της παράνομης υλοτομίας, εκ της οποίας η προξενηθείσα ζημία υπερβαίνει τα 300€ (πράξη για την οποία με κήρυξε ένοχο), όταν απλά υφίσταται η (μυϊκή) πράξη της υλοτομίας χωρίς την σχετική άδεια υλοτομίας του Δασαρχείου, χωρίς άλλο τι.

          Όμως έτσι απέδωσε στο νόμο διαφορετική έννοια από αυτή που πραγματικά έχει, δηλ. τον παρερμήνευσε διότι:

          Στο άρθρο 85.1 του Ν.Δ 86/69 (Δασικός Κώδιξ), ορίζεται ότι «ουδείς υλοτόμος δύναται να υλοτομήσει, κατασκευάσει ή συλλέξει δασικά προϊόντα εκ δημοσίων ή μη δασών, προς εμπορία ή ατομικάς ανάγκας, εάν δεν εφοδιαστεί προηγουμένως δι`  αδείας υλοτομίας… Κατ’ εξαίρεση δεν απαιτείται άδεια υλοτομίας εις τας υπό των άρθρων 177 και 178 προβλεπομένας περιπτώσεις». Στο δε άρθρο 66 του ιδίου Κώδικα ορίζεται ότι «1. Δασικαί αστυνομικαί διατάξεις των δασαρχών, εκδιδόμεναι εγκρίσει του νομάρχου μετά γνώμην του περιφερειακού διευθυντού δασών, δύναται διά λόγους δασοπονικούς, προστατευτικούς, τουριστικούς, αισθητικούς και εν γένει κοινής ωφελείας να ρυθμίσουν ή περιορίσουν μέχρι πλήρους απαγορεύσεως κατά χώρον, χρόνον και τρόπον ως και κατά ξυλευόμενα χωρία, κωμοπόλεις και πόλεις πάσαν άνευ αδείας υλοτομίαν, συλλογήν ή κατασκευήν δασικών προϊόντων κατά τας διατάξεις των άρθρων 177 και 178 ως και την υλοτομίαν, κλάδευσιν ή εκρίζωσιν παντός δένδρου, θάμνου, φρυγάνου και χόρτου φυομένων εντός γεωργικώς ή δενδροκομικώς καλλιεργουμένων εκτάσεων, χορτολιβαδίων, μερικώς δασοσκεπών εκτάσεων και δασών δημοσίων ή μη…3. Δια διαταγμάτων ορίζονται αι απαιτούμεναι αστυνομικαί διατάξεις δια τον κανονισμόν της υλοτομίας, συλλογής ή κατασκευής δασικών προϊόντων και πάσης καρπώσεως δάσους, δια τας προθεσμίας και λοιπάς λεπτομερείας τας αναφερομένας εις τους πίνακας υλοτομίας τα πρωτόκολλα εγκαταστάσεως των υλοτόμων εις το δάσος, τους όρους της συγγραφής των υποχρεώσεων των εργολάβων υλοτομίας εντός δημοσίων δασών, τα πρωτόκολλα εξελέγξεως των δασικών προϊόντων καθώς και πάσαν άλλην λεπτομέρειαν εν γένει.  4. Αι δασικαί αστυνομικαί διατάξεις ισχύουν μόνον μετά την, επιμέλεια του δασάρχου, δημοσίευσιν αυτών δια τοιχοκολλήσεως εις το δημοτικόν ή κοινοτικόν κατάστημα των οικείων πόλεων, κωμοπόλεων και χωρίων. Ο αρμόδιος δασάρχης μεριμνά δια την ευρύτεραν τούτων δημοσιότητα, είτε δια του τύπου είτε δι` άλλου προσφόρου τρόπου.». Στο άρθρο 177 ΔΚ «Ατελείς και άνευ αδείας υλοτομίαι.», ορίζεται ότι «1. Ατελώς και άνευ αδείας υλοτομούνται, συλλέγονται ή κατασκευάζονται:  α)…β)…γ)…δ)…ε)…στ)» και αναφέρει τις διακρίσεις, ενώ στην παράγραφο 2 του ιδίου άρθρου ορίζεται ότι « 2. Αι περί ων η προηγουμένη παράγραφος υλοτομίαι δύνανται να ρυθμισθούν ή περιορισθούν μέχρι πλήρους απαγορεύσεως κατά χώρον, χρόνον και τρόπον, κατά τα εν άρθρω 66 οριζόμενα.». Επίσης το άρθρο 178ΔΚ «Τοπικαί ατέλειαι» που ρυθμίζει στην παρ.1 τις περιπτώσεις υλοτομίας άνευ αδείας, στην παράγραφο 2 ορίζει ότι «2. Διά τας υλοτομίας της προηγουμένης παραγράφου ισχύουν, όσον αφορά εις τας δυναμένας να εκδοθούν αστυνομικάς δασικάς διατάξεις τα εν άρθρω 66 οριζόμενα.». Ενώ κατ` άρθρο 268.1β Δασικού Κώδικα, τελεί την πράξη της παράνομης   υλοτομίας, «ο υλοτόμων… χωρίς άδεια υλοτομίας ή έγκριση ατελούς υλοτομίας ή εγκατάσταση από τη δασική αρχή, προκειμένου δε περί μη δημοσίων δασών, και χωρίς αδεία του ιδιοκτήτη ή του διακατόχου του δάσους, όπου απαιτείται τέτοια άδεια»

          Από το συνδυασμό των παραπάνω άρθρων του ιδίου Κώδικα, συνάγεται ότι καυσόξυλα υλοτομούνται και συλλέγονται, υπό την προϋπόθεση ότι δεν έχει εκδοθεί αντίθετη δασική αστυνομική διάταξη, ατελώς και χωρίς άδεια της δασικής αρχής. Δεν υπάρχει δηλαδή αξιόποινο υλοτομίας καυσοξύλων κατ` 268,1.β`ΔΚ, εφόσον δεν έχει εκδοθεί αντίθετη αστυνομική διάταξη (για τον συγκεκριμένο χώρο και χρόνο) και η υλοτομία και συλλογή των καυσοξύλων είναι ελεύθερη, ατελής και χωρίς άδεια της δασικής αρχής. Περιορισμοί υπάρχουν ως προς τη  ποσότητα και διακίνηση των συλλεγέντων ανάλογα με το εάν προέρχονται από δημόσια ή ιδιωτικά δάση. Περαιτέρω, κάθε αστυνομική-δασική διάταξη ισχύει μόνο μετά την με επιμέλεια του δασάρχη τοιχοκόλληση και ανάγνωση αυτής (άρ.66 ΝΔ 86/69).