Εναντίον της ανωτέρω απόφασης, που καταχωρήθηκε στο ειδικό βιβλίο που τηρείται στην γραμματεία του Ποινικού Τμήματος του Πρωτοδικείου Καρδίτσας, την ++++, δεν άσκησα εντός της νομίμου προθεσμίας αναίρεση, όπως εδικαιούμην κατά νόμω και προκύπτει τούτο από την από +++ υπηρεσιακή βεβαίωση του γραμματέως του Ποινικού Τμήματος του Πρωτοδικείου Καρδίτσας που προσάγω και επικαλούμαι.

          Αντιθέτως η, έχουσα δικαίωμα ασκήσεως αναιρέσεως, ανωτέρω συγκατηγορουμένη μου, άσκησε νομότυπα και εμπρόθεσμα το ένδικο μέσο της αναίρεσης κατά της παραπάνω απόφασης με αρ. +++, όπως τούτο προκύπτει από την ίδια ανωτέρω βεβαίωση.

          Κατά τη συζήτηση της αναιρέσεώς της στον ΑΠ την +++, η ανωτέρω παρέστη δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της, ενώ εγώ, δεν κλήθηκα, δεν παραστάθηκα και δεν συμμετείχα στη δίκη αυτή.

          Επί του ενδίκου μέσου της, το οποίο δεν απορρίφθηκε ως απαράδεκτο ή ανυποστήρικτο αλλά συζητήθηκε στην ουσία του, εκδόθηκε η με αρ. 1268/2013 απόφαση του Δικαστηρίου σας που έκανε δεκτό τον λόγο της αναίρεσης της συγκατηγορουμένης μου για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 45ΠΚ και 79.1 ν.5960/33, σύμφωνα με το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.Ε ΚΠΔ με την ειδικότερη εκτίμηση της αιτίασης περί έλλειψης νόμιμης βάσης (εκ πλαγίου παράβαση), δεχθείσα ότι «Υπό τις ανωτέρω όμως εκτεθείσες παραδοχές και ενόψει του ότι σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν, δεν συγκροτείται συναυτουργική συμμετοχή όταν οι κατηγορούμενοι δεν εκδίδουν την επιταγή από κοινού (ως συνεκδίδοντες), στερείται η προσβαλλόμενη νόμιμης βάσης, καθόσον στο πόρισμά της έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αναφορικά με την συναυτουργική συμμετοχή της αναιρεσείουσας στην τέλεση του αδικήματος της εκδόσεως ακάλυπτης επιταγής, ενόψει του προβληθέντος, όπως προκύπτει από πρακτικά της προσβαλλόμενης αποφάσεως, ισχυρισμού αυτής, ότι στο σώμα της ένδικης επιταγής υφίσταται μία μόνον υπογραφή, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος περί της ορθής ή μη εφαρμογής των ουσιαστικών διατάξεων των άρθρων 45 του ΠΚ και 79 παρ. 1 του ν. 5960/1933. Επομένως ο σχετικός λόγος της αιτήσεως αναιρέσεως, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε΄, κατ` εκτίμηση περί ελλείψεως νόμιμης βάσης, είναι βάσιμος. Συνακόλουθα, πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, παρελκούσης της έρευνας του ετέρου λόγου αυτής και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο…» και για τους λόγους αυτούς ανήρεσε την με αρ. +++ απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Καρδίτσας ως προς την αναιρεσείουσα ++++ και παρέπεμψε την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο συντιθέμενο όμως από άλλους δικαστές εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως.

          Το Δικαστήριό σας όμως, παρέλειψε να επεκτείνει με την ανωτέρω απόφασή του το αποτέλεσμα της αναίρεσης και σε μένα ως συγκατηγορούμενο που ωφελείται απ` αυτή, αν και πρόκειται για έγκλημα στο οποίο συμμετείχαν περισσότεροι ως συναυτουργοί κατά το άρθρο 45 ΠΚ, ο δε λόγος αναίρεσης με βάση τον οποίο αναιρέθηκε η καταδικαστική απόφαση για τον συμμέτοχο-συναυτουργό, δεν αναφέρεται αποκλειστικά στο πρόσωπό του, αλλά ωφελεί και εμένα ως συγκατηγορούμενο συναυτουργό στο ίδιο έγκλημα, με αποτέλεσμα η καταδίκη μου με την ανωτέρω απόφαση ως συναυτουργού στην έκδοση ακάλυπτης επιταγής, δηλ. της από κοινού τέλεσης της πράξης, να παραμένει, ενώ για την συγκατηγορούμενή μου συναυτουργό, η ανωτέρω καταδικαστική απόφαση έχει αναιρεθεί και εξαφανιστεί με βάση τον ανωτέρω λόγο της αναίρεσης.

          Επειδή ο όρος συμμετοχή στο άρθρο 469ΚΠΔ οπωσδήποτε περιλαμβάνει κατά πάγια νομολογία τις περιπτώσεις συναυτουργίας κατ` 45ΠΚ και έτσι επεκτείνεται το αποτέλεσμα της αναιρέσεως του ενός συναυτουργού επι των άλλων (ΑΠ 109/88 ΠΧ ΛΗ,587 ·ΑΠ 118, 625/1995 ΠΧρ ΜΕ 435,947)

          Επειδή ο ανωτέρω λόγος αναίρεσης που έγινε δεκτός δεν αφορά αποκλειστικά στην ασκήσασα το ένδικο μέσο της αναίρεσης συγκατηγορούμενη μου, αφού δεν αναφέρεται σε προσωπικούς λόγους απαλλαγής της, που δεν επιδρούν δήθεν στην ευθύνη του μη ασκήσαντος το ένδικο μέσο συγκατηγορουμένου, αλλά αντίθετα, συνεπεία του λόγου της αναίρεσης περί της εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής του νόμου, ήτοι των ανωτέρω διατάξεων, το αποτέλεσμά του αυτονόητα εκτείνεται και σε μένα και με ωφελεί ως συγκατηγορούμενο ο οποίος καταδικάστηκα με την ίδια απόφαση και τις ανωτέρω παραδοχές γιατί από κοινού με αυτή διέπραξα το έγκλημα της έκδοσης ακάλυπτης επιταγής, αφού η ασάφεια των παραδοχών της προσβαλλομένης που καθιστά ανέφικτο τον αναιρετικό  έλεγχο της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου σχετικά με την κατά συναυτουργία τέλεση του εγκλήματος της ακάλυπτης επιταγής (45 ΠΚ σε συνδυασμό με άρθρο 79.1 ν. 5960/33), δεν προσήκει αποκλειστικά στην αναιρεσείουσα.(ΑΠ 770/2010, 806/2010 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 142/2009 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 681/1992 ΠΧ 1992,651), εν` όψει μάλιστα και του προβληθέντος, όπως προκύπτει από τα πρακτικά της προσβαλλομένης, ισχυρισμού μου, ότι «Απουσιάζει η δική μου υπογραφή στην επίδικη επιταγή της ΑΤΕ με αρ. ++τόσο στη θέση του εκδότη όσο και στη θέση του οπισθογράφου…Συνεπώς …δεν τελώ το αδίκημα διότι για την στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της ακάλυπτης επιταγής, έν εκ των απαιτουμένων αντικειμενικά στοιχείων είναι και η υπογραφή του εκδότη που πρέπει να είναι χειρόγραφη και ιδιόχειρη…Αυτουργός δηλ. του εγκλήματος «μπορεί να είναι μόνο ο “εκδίδων” επιταγή χωρίς αντίκρυσμα, δηλαδή αυτός που πραγματοποιεί την επι του τίτλου δήλωση βούλησης [υπογράφει το έγγραφο της επιταγής] και θέτει αυτό σε κυκλοφορία…» (ΑΠ 1264/2009 Πρ&Λόγος ΠΔ,τ 3-4-5Α, σελ.512, ΑΠ 103/2006 ΝΟΜΟΣ)…Συνεπώς ουδεμία ευθύνη μου για έκδοση ακάλυπτης επιταγής ως συναυτουργού, δεν μπορεί να υπάρξει, αφού όπως ειπώθηκε παγίως κρίνεται ότι χρειάζεται αντικειμενικά σύμπραξη στην εκτέλεση του αδικήματος και ειδικά της έκδοσης ακάλυπτης επιταγής και άρα δεν μπορεί να υπάρχει συναυτουργία χωρίς τέτοια αντικειμενική σύμπραξη.Το αδίκημα δεν τελείται από κοινού με άλλον κατηγορούμενο όταν μόνο μία υπογραφή υφίσταται επι του σώματος των επιταγών (ΑΠ 103/2006, ΑΠ 164/2003, ΜΠλημΒερ 578/2011, ΣυμβΠλημΠατρ. 23/2006 Πρ&ΛόγοςΠΔ 2007,156, Μπουρμάς, ΠοινΔικ. 2/2010,σελ.224 όπου και πλήρης νομολογία)» 

          Επειδή, εάν ο ωφελούμενος κατηγορούμενος δεν εμφανιστεί και δεν συμμετάσχει στη δίκη και το δικαστήριο παραλείψει να αποφανθεί για το επεκτατικό γ` αυτόν αποτέλεσμα του ένδικου μέσου, δικαιούται αυτός ή ο εισαγγελέας να ζητήσει από το δικαστήριο ή το συμβούλιο, που δίκασε επί του ένδικου μέσου, να επιληφθεί εκ νέου και συμπληρώσει σχετικώς την απόφαση ή το βούλευμά του (ΑΠ 41/2003 ΠΧ ΝΓ 849·βλ. αντίθ. Ρύθμιση πριν από το ν. 1941/1991:ΑΠ 1657/87 ΠΧ ΛΗ 261). Τούτο ισχύει και επί παραλείψεως του Αρείου Πάγου (ΑΠ 1110/2006 ΠΧ ΝΖ 418·351/77 ΠΧ ΚΖ 742).

          Επειδή αρμόδιο καθ` ύλην και τόπο για την κρίση της παρούσας αιτήσεώς μου, είναι το Δικαστήριό σας

Για τους παραπάνω λόγους αυτούς

          ΖΗΤΩ 

          Να γίνει δεκτή η παρούσα αίτησή μου.

Να αποφανθεί το Δικαστήριό Σας ότι η υπ` αριθμ. +++ αναίρεση της συγκατηγορουμένης μου +++, κατοίκου Καρδίτσας κατά της υπ` αριθμ. +++απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Καρδίτσας, δικάσαντος ως εφετείου επί της οποίας εκδόθηκε η υπ` αριθμ. 1268/2013 απόφαση του Αρείου Πάγου, έχει επεκτατικό αποτέλεσμα και ως προς εμένα.

Να συμπληρωθεί σχετικά η υπ` αριθμ. 1268/2013 απόφαση του Δικαστηρίου σας

                Ο ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

                        ΒΡΟΝΤΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ