Όπως προκύπτει από την υπ’ αριθμ. ++ έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών ++ που νόμιμα προσκομίζει και επικαλείται ο αϊτών, ακριβές αντίγραφο της υπό κρίση αίτησης με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για τη δικάσιμο της ++ επιδόθηκε νομότυπα στην πέμπτη των καθ’ων πιστώτρια εντός της προθεσμίας του ενός (1) μηνός από την κατάθεση της αίτησης. Εφόσον, λοιπόν, η τελευταία δεν εμφανίστηκε κατά την εκφώνηση της υπόθεσης στο ακροατήριο από τη σειρά του πινακίου στη νόμιμη μετά από αναβολές δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, πρέπει να δικαστεί ερήμην, πλην όμως η συζήτηση της υπόθεσης θα προχωρήσει σα να ήταν όλοι οι διάδικοι παρόντες (αρ 754 παρ. 2 ΚΠολΔ).

Από τις διατάξεις των άρθρων 111 παρ. 2, 118 εδ. 4, 216 παρ. 1 και 747 παρ. 2 ΚΠολΔ συνάγεται ότι το δικόγραφο της αίτησης για ρύθμιση οφειλών υπερχρεωμένα φυσικού προσώπου πρέπει να περιέχει, με ποινή απαραδέκτου, και σαφή έκθεση των γεγονότων, τα οποία την θεμελιώνουν κατά το νόμο. Καθιερώνεται έτσι ως ουσιώδες στοιχείο της αίτησης αυτής η ιστορική βάση δηλαδή η ευκρινής έκθεση όλων των πραγματικών γεγονότων, όσα κατά το νόμο είναι αναγκαία για το δικαίωμα που αξιώνεται. Περαιτέρω σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 1 παρ 1 του Ν. 3869/2010. “φυσικά πρόσωπα που δεν έχουν πτωχευτική ικανότητα και έχουν περιέλθει, χωρίς δόλο, σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών τη>ν$ (εφεξής οφειλέτες) δικαιούνται να υποβάλουν στο αρμόδιο δικαστήριο την αίτηση που προβλέπεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 4 για την ρύθμιση των οφειλών τους και απαλλαγή”. Από την παραπάνω διάταξη συνάγεται ότι στη ρύθμιση του νόμου υπάγονται μόνο φυσικά πρόσωπα και μάλιστα πρόσωπα που δεν ασκούν αυτοτελή οικονομική δραστηριότητα, που να τους προσδίδει την ιδιότητα του εμπόρου. Προσθέτως, υπάγονται και όσοι ήταν έμποροι, έπαψαν όμως την εμπορία ή την οικονομική τους δραστηριότητα, χωρίς κατά την παύση αυτή να έχουν παύσει τις πληρωμές τους (2 παρ 3 ΠτΚ) δηλαδή εντάσσονται στο ν 3869/2010 αν έπαυσαν να έχουν εμπορική ιδιότητα, συνέχισαν τις πληρωμές και έπειτα περιήλθαν σε αδυναμία πληρωμών (βλ. Ειρ Αθ 142/2011, ΕιρΑΘ 127/2011,Ειρ Θεσ 6759/2011). Υπάγονται και οι "μικροέμποροι, για τους οποίους το κέρδος από την άσκηση εμπορικών πράξεων αποτελεί αμοιβή του σωματικού του μόχθου και κόπου και όχι κερδοσκοπικής δραστηριότητας (ΑΠ 945/1955 ΕΕμπΔ 1996.62) όπως είναι η μοδίστρα, ο υπαίθριος μικροπωλητής σε πάγκους, αγορές και πανηγύρια, ο γυρολόγος, ο πλανόδιος λαχειοπώλης κλπ., καθώς αυτοί είναι βιοπαλαιστές έτοιμοι να τραπούν εις άλλα βιοποριστικά επαγγέλματα από εποχή σε εποχή και επομένως δεν έχουν, κατά τα ισχύοντα στον ΠτΚ, πτωχευτική ικανότητα (βλ. ΑΠ 463/1991 ΕλλΔνη 1991.1216, ΕφΑΘ 11982/1989 ΑρχΝ 1991.341). Αντιθέτως δεν υπάγονται στη ρύθμιση του Ν. 3869/2010 οι οφειλέτες που κατά το χρόνο της παύσεως των πληρωμών έχουν την εμπορική ιδιότητα (Ειρ Αθ 43/2011, Ειρ Αθ 55/2011, Ειρ Θεσ. 6372/2011). Πρέπει, περαιτέρω να τονιστεί ότι στη ρύθμιση του Ν. 3869/2010 δεν υπάγονται ούτε τα ιδιωτικά χρέη του εμπόρου (Ειρ Αθ 165/2011). Η εμπορική ιδιότητα, είτε υφιστάμενη, είτε εναγόμενη στο παρελθόν κατά το χρονικό όμως σημείο κατά το οποίο έπαυσαν οι πληρωμές, είναι η προϋπόθεση που προσδίδει πτωχευτική ικανότητα στο φυσικό πρόσωπο, αποκλείοντας την υπαγωγή του στο πεδίο εφαρμογής του νόμου. Συνεπώς, καθίσταται σαφές, ότι ένας οφειλέτης που είχε την εμπορική ιδιότητα για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά δεν την έχει κατά την κατάθεση της αίτησης στο Ειρηνοδικείο, δεν κωλύεται να ακολουθήσει τη διαδικασία του Ν. 3869/2010, αν έπαυσε τις πληρωμές μετά την παύση της εμπορικής, δραστηριότητας, καθώς δεν έχει πλέον πτωχευτική ικανότητα.

Στην προκειμένη περίπτωση ο αϊτών, ο οποίος είναι πλέον συνταξιούχος, ισχυρίζεται ότι μέχρι το 2010 εργαζόταν ως εμπειροτέχνης-εργολάβος δημοσίων έργων και αναλάμβανε δημόσια έργα στην ευρύτερη περιοχή του Νομού ++ς. Ότι από το 2006 είχε πρόβλημα στην είσπραξη των αμοιβών του από την εκτέλεση των δημοσίων έργων, αφού για άλλα έργα δεν πληρώθηκε καθόλου και για άλλα πληρώθηκε με μεγάλη καθυστέρηση, ενώ αυτός είχε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του προς τους τρίτους προμηθευτές των πρώτων υλών, εργάτες κλπ, με αποτέλεσμα σε αρκετές περιπτώσεις να ζημιωθεί από την ανάληψη σχετικών δημοσίων έργων. Ότι η κατάσταση αυτή του δημιούργησε τεράστιο οικονομικό πρόβλημα και πολύ άγχος με αποτέλεσμα να ασθενήσει το Νοέμβριο του 2010 και να αδυνατεί να εργαστεί και έτσι αναγκάστηκε να μεταβιβάσει ένα οικόπεδο που είχε στο ++ σε κάποιο οδηγό- χειριστή που χρησιμοποιούσε στα έργα έναντι των οφειλών του. Ότι για την κάλυψη των οικογενειακών του αναγκών αναγκάστηκε να δανειστεί τα ποσά από τους πιστωτές που αναφέρει, αλλά βρίσκεται πλέον σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων οφειλών του προς αυτούς. Για το λόγο αυτό επικαλούμενος έλλειψη πτωχευτικής ικανότητας ζητά να επικυρωθεί το προτεινόμενο απ’ αυτόν σχέδιο διευθέτησης, διαφορετικά να ρυθμιστούν τα χρέη του αφού ληφθούν υπόψη η περιουσιακή και οικογενειακή του κατάσταση και να αναγνωριστεί η απαλλαγή του από τα χρέη του με την τήρηση της ρύθμισης.

Με το παραπάνω περιεχόμενο η αίτηση αρμόδια φέρεται για συζήτηση στο Δικαστήριο αυτό κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας των άρθρων 741 επ ΚΠολΔ (άρθ 3 ν. 3869/2010). Από
το περιεχόμενό της επίσης προκύπτει ότι ο αϊτών, που είναι συνταξιούχος, μέχρι το 2010 είχε την εμπορική ιδιότητα αφού ως εργολάβος δημοσίων έργων αναλάμβανε την κατασκευή δημοσίων έργων, χρησιμοποιώντας εργατοτεχνικό προσωπικό, μηχανήματα και πρώτες ύλες, ασκώντας αντικειμενικώς εμπορική πράξη "επιχείρηση χειροτεχνίας". Το γεγονός ότι ως εμπειροτέχνης προσέφερε και την προσωπική του εργασία δεν του στερεί την εμπορική ιδιότητα αφού διέθετε οργανωμένη επιχείρηση, χρησιμοποιώντας εργατοτεχνικό προσωπικό και δικά του μηχανήματα και διέθετε ο ίδιος τις πρώτες ύλες με σκοπό το κέρδος. Δεν αναφέρεται όμως στην αίτηση η ακριβής ημερομηνία που αυτός (αϊτών) σταμάτησε να ασκεί το παραπάνω επάγγελμα του εργολήπτη δημοσίων έργων και η ακριβής ημερομηνία που προέβη σε παύση των πληρωμών και έτσι αυτή (αίτηση) είναι αόριστη - ανεπίδεκτη δικαστικής εκτίμησης, αφού χωρίς τα στοιχεία αυτά το Δικαστήριο, σύμφωνα με τα προαναφερόμενα, δεν μπορεί να αποφανθεί αν αυτός μπορεί να υπαχθεί στη ρύθμιση του ν. 3869/2010, ούτε οι καθών πιστωτές έχουν τη δυνατότητα να αμυνθούν σχετικά με την υπαγωγή του στον παραπάνω νόμο. Δικαστικά έξοδα δεν επιδικάζονται σύμφωνα με το άρθρο 8 παρ. 6 ν. 3869/2010.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ ερήμην της πέμπτης των καθ’ων και αντιμωλία των διαδίκων.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αίτηση.

ΚΡΙΘΗΚΕ, κλπ