Πράγματι περί την 8.30η πρωινή οδηγήθηκα από την μαία και τη νοσοκόμα της κλινικής (όπως μου συστήθηκαν) στον προκεκανονισμένο σχετικό θάλαμο προετοιμασίας της κλινικής, όπου και με προετοίμασαν για την καισαρική τομή που θα ακλουθούσε (καθάρισμα κλπ) και μετά ταύτα, περί την 9η πρωινή, με οδήγησαν στον χειρουργικό θάλαμο της κλινικής όπου ήλθε ο αναισθησιολόγος ιατρός ++, ο οποίος επιλέχθηκε από τον μαιευτήρα μου (ανεξάρτητα αν η αμοιβή του είναι χωριστή και ως τέτοια μου ανακοινώθηκε), ως έμπειρος και ειδικός αναισθησιολόγος για να προβεί στην τοπική αναισθησία μου με επισκληρίδιο ένεση, ο οποίος και πράγματι άρχισε την διαδικασία και μου χορήγησε επισκληρίδιο ένεση στην περιοχή της μέσης και συγκεκριμένα στο μεσοσπονδύλιο διάστημα Ο3-Ο4. Συγκεκριμένα με έβαλε να πάρω καθιστή θέση πάνω στο κρεβάτι, ενώ δίπλα μου στεκόταν οι ανωτέρω δύο κοπέλες και μου εφήρμοσε την ένεση, ενώ ο ιατρός μαιευτήρας μου απουσίαζε από τον θάλαμο και δεν ήταν παρών, έτσι ώστε να έχει εκ των πραγμάτων την εποπτεία και δυνατότητα, είτε να απαγορεύσει την εκτέλεση της επισκληριδίου εγχύσεως, αν δεν διασφαλιζόταν στο έπακρο η σωστή εφαρμογή της ή/και η ενδεδειγμένη δοσολογία των ναρκωτικών-αναισθητικών φαρμάκων από τον αναισθησιολόγο, είτε, αν επέτρεπε αυτή, να αναλάβει την προσεκτικότερη ακόμη εποπτεία των ζωτικών λειτουργιών μου, ώστε να μπορεί να διαπιστώσει άμεσα και εγκαίρως κάθε τυχόν επιπλοκή, καθόσον άλλωστε, έναντι εμού ως ασθενούς, όφειλαν και οι δύο να συμπράξουν στα πλαίσια μίας ενιαίας και συλλογικής πράξης, ιδίως αν ληφθεί υπόψη, ότι, όπως και ο πλέον αδαής γνωρίζει, πρόκειται για μία πράξη (ένεση-διείσδυση βελόνης στην περιοχή της σπονδυλικής στήλης και νωτιαίου μυελού, δηλ. σε μία περιοχή επικίνδυνη ιατρικά αλλά και κατά την κοινή αντίληψη), που εγκυμονεί κινδύνους ακόμη και για σοβαρότατες νευρολογικές διαταραχές και για μη ομαλή ανάνηψη, καθώς πρόκειται για περιοχή του σώματος που βρίθει νευρώνων που ρυθμίζουν κάθε ζωτική λειτουργία και συνεπώς απαιτεί, όπως κάθε μέσος συνετός ιατρός γνωρίζει, όχι μόνο την προσεκτικότατη εφαρμογή της σχετικά με τον τρόπο (βάθος/γωνία/σημείο διείσδυσης της βελόνης), αλλά και την προετοιμασία και έγχυση της ενδεικνυόμενης δοσολογίας φαρμάκου/ων, έτσι ώστε να μην βλαβεί οποιοδήποτε σύστημα νευρώνων της περιοχής αλλά και, μετά ταύτα (ακριβώς λόγω του ευαίσθητου και επικίνδυνου της περιοχής του εγχειρήματος) την διαρκή και ανα πάσα στιγμή, προσεκτικότατη και αξιόπιστη παρακολούθηση όλων των βασικών παραμέτρων της αντίδρασης και νευρολογικής εικόνας και κατάστασης της ασθενούς, διότι η καθυστερημένη αντίληψη του όποιου προβλήματος (νύγμα-τρώση-τραυματισμός νεύρου από τη βελόνη, ή/και έγχυση λάθους φαρμάκου ή συνδυασμού αυτών ή/και επιπλέον δοσολογία αυτών), μπορεί να έχει μοιραίες και μη αναστρέψιμες συνέπειες σε ζωτικές λειτουργίες του σώματος, όπως πάρεση, αδυναμία βάδισης, ούρησης, κένωσης κλπ. Όμως αμέσως με την εφαρμογή της ένεσης και την έγχυση του φαρμάκου, με διεπέρασε κάτι σαν ηλεκτρικό σόκ και το δεξί μου πόδι τινάχτηκε προς τα επάνω και άρχισε αμέσως να μουδιάζει και να μην έχω αίσθησή του, κάτι που το είπα αμέσως στον αναισθησιολόγο και φυσικά το αντιλήφθηκε και ο ίδιος και αμέσως μου είπε να γείρω το σώμα μου και εν συνεχεία να ξαπλώσω στο κρεβάτι, πράγμα που έκανα, αλλά το μούδιασμα εξαπλώθηκε μέχρι πάνω στα χέρια μου, στον θώρακα και στο λαιμό, οπότε και αντιλήφθηκα ότι κάτι δεν πάει καλά, αφού ταυτόχρονα άρχισα να αισθάνομαι ότι πνίγομαι, ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω και δεν μπορούσα καν να μιλήσω. Ο αναισθησιολόγος ++, αντιληφθείς την κατάστασή μου, μου χορήγησε άμεσα οξυγόνο με εφαρμογή μάσκας (φούσκα) που χειριζόταν ο ίδιος, οπότε και τα συμπτώματα δύσπνοιας και πνιγμού, αμβλύνθηκαν μεν, αλλά δεν εξαφανίστηκαν. Και μόνο κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτής, ήτοι της οξυγόνωσής μου, εμφανίστηκε στο χειρουργείο και ο μαιευτήρας ιατρός μου (δεν γνωρίζω αν ήταν κάπου δίπλα, ή μόλις τότε είχε έρθει στην κλινική), που είδε τι γινόταν, όμως δεν συμμετείχε στην διαδικασία χορήγησης οξυγόνου, αλλά παρακολουθούσε τον ++ να το κάνει, ενώ αυτός ανέμενε να επιδράσει η αναισθησία μου. Προέβη εν συνεχεία στην διαδικασία του τοκετού με καισαρική τομή, αφού πρώτα εφήρμοσε καθετήρα, που απ` ότι μου είχε πεί, θα έβγαινε περίπου 3 ημέρες μετά τον τοκετό.Περί ώρα 10.00,έτεξα θήλυ. Όμως δεν βγήκα από το χειρουργείο αμέσως, αλλά περί την 12η περίπου μεσημβρινή, διότι, όπως μου είπε ο μαιευτήρας μου (και στον σύζυγό μου που ανέμενε), εμφανίστηκε αιμορραγία μου, χωρίς όμως να δώσει άλλες εξηγήσεις, λέγοντας χαρακτηριστικά «μας παίδεψε λίγο γιατί προέκυψε μία αιμορραγία».Έτσι μετά ταύτα, μεταφέρθηκα στο θάλαμο ανάρρωσης της κλινικής. Εν τούτοις, λίγη ώρα αργότερα, δηλ. μετά την 12η μεσημβρινή, άρχισα να έχω έντονους σπασμούς και στα δυό μου χέρια για διάστημα περίπου μίας ώρας. Από την αρχή φώναξα νοσοκόμα και εμφανίστηκε κάποια γυναίκα που μου είπε «θα περάσει, δεν είναι κάτι» και ζήτησα απ` αυτή να φωνάξει τον μαιευτήρα γιατρό μου, που πράγματι εμφανίστηκε (ήταν στον χώρο της κλινικής) και με είδε σ` αυτή την κατάσταση και με καθησύχασε ότι δεν είναι κάτι σοβαρό, «θα περάσει». Όμως, όσο περνούσε η ώρα, αντιλαμβανόμουν ότι εξακολουθούσε να παραμένει η πλήρης παραλυσία και αναισθησία του δεξιού μου όλου ποδιού, που ήταν «σαν νεκρό», δηλ. δεν μπορούσα να το ελέγξω και επιπλέον δεν είχα αίσθηση αυτού με το άγγιγμα, σε αντίθεση με το αριστερό. Το ανέφερα στον μαιευτήρα μου αλλά και στον ++ που πέρασαν μαζί να με επισκεφθούν αργά το μεσημέρι, οι οποίοι με καθησύχασαν λέγοντάς μου ότι «δεν είναι τίποτα θα περάσει», ενώ ο ++, παρουσία και του μαιευτήρα μου είπε, «έπεσε λίγο παραπάνω φάρμακο από τη δεξιά πλευρά και σε λίγες ώρες θα ξεμουδιάσεις», τούτο δε άκουσε και ο σύζυγος μου, αλλά και οι γονείς μας που ήρθαν να μας επισκεφθούν και έτσι πεισθείσα ότι όλα είναι φυσιολογικά, ανέμενα υπομονετικά την εξομάλυνση της κατάστασης. Ο σύζυγός μου εξόφλησε τον ++ (250€) ο οποίος αποχώρησε και δεν εμφανίστηκε ξανά την ίδια ημέρα.Και πάλι, παρά την παρέλευση αρκετών ωρών η παράλυση και αναισθησία μου στο δεξιό πόδι επέμενε υπάρχουσα και τις βραδυνές ώρες που ξαναπέρασε ο μαιευτήρας μου, του το ξαναείπα, ο οποίος ξανά με καθησύχασε λέγοντάς μου ότι «θα περάσει, κάνε υπομονή». Έτσι παρήλθε το πρώτο βράδυ στην κλινική με την παρουσία του συζύγου μου δίπλα όλες τις ώρες. Την επομένη ημέρα, Σάββατο 27/8/16 και εφόσον τα συμπτώματα της παράλυσης και αναισθησίας παρέμεναν ισχύοντα, ο μαιευτήρας ιατρός μου, μεσημβρινή ώρα, εμφανίστηκε στον θάλαμο μαζί με την νευρολόγο +++ για να με εξετάσει, χωρίς εγώ να έχω ζητήσει κάτι τέτοιο, και η οποία πράγματι και με εξέτασε νευρολογικά. Στο από 27/8/2016 έγγραφό της που συνέταξε για την εξέτασή μου αυτή, αναφέρει τα εξής, ήτοι: «Λεχωΐδα στο 1ο 24ωρο. Καισαρική τομή-περιοχική αναισθησία. Εμφανίζει πάρεση δεξιού κάτω άκρου και υπαισθησία αυτού. Αναφέρει παροδική υπαισθησία-αιμωδία στα άνω άκρα και δυσκαταποσία. Κατά την παρούσα εξέταση, η ασθενής παρουσιάζει καλό επίπεδο συνειδήσεως, εγκεφαλικές συζυγίες κφ, αυχενική δυσκαμφία όχι, μυϊκή ισχύς : άνω άκρα 5/5, αριστ. κάτω άκρο 5/5, δεξί κάτω άκρο κεντρομελικά 1/5, περιφερικά 4/5. Τενόντια αντ/κά: ομότιμα στα άνω άκρα, στο δεξί σκέλος κατάργηση αντ/κου γόνατος και αχιλλείου.πελεατιαίο αντ/κδ : σε κάμψη άμφω. Επιπλοκή αισθητικότητας : υπαισθησία-αναισθησία δεξιού σκέλους από το ριζομήριο, περιλαμβάνοντας και τα 2/3 του δεξιού γλουτού.Συνιστάται: MRΙ OMΣΣ,- βιταμινούχα σκευάσματα. να παραμείνει κλινήρης ». Ο ++ μετά την ανωτέρω εξέτασή μου, με επισκέφθηκε απογευματινή ώρα και μου είπε ότι «μάλλον ξεχαλίστηκε το νεύρο καθώς μπήκε η βελόνα, σε κανένα μήνα θα είναι καλά, μου έχει ξανατύχει.», τούτα δε και ενώπιον του συζύγου μου που ήταν συνεχώς δίπλα μου και παρών όλες τις ημέρες. Την ίδια ημέρα, αργά το απόγευμα, ο ιατρός μαιευτήρας μου (προφανώς μετά από ραντεβού που έκλεισε μόνος), κάλεσε ασθενοφόρο από το ιατρικό κέντρο ΙΑΣΩ ++ που εδρεύει στην +++, προκειμένου να υποβληθώ σε αξονική τομογραφία και όχι σε μαγνητική που είχε συστήσει ως ενδεικνυόμενη η ανωτέρω νευρολόγος. Τούτο έπραξε ο ιατρός μου σε συνεννόηση με τον αναισθησιολόγο ιατρό που είχε προβεί στην αναισθησία μου με την επισκληρίδιο ένεση, για να αποκλειστεί, όπως μου δήλωσαν και οι δύο, η περίπτωση δημιουργίας επισκληριδίου αιματώματος, δια της λήψεως αξονικής τομογραφίας. Μεταφέρθηκα με το ασθενοφόρο (χωρίς την συνοδεία του μαιευτήρα, παρά μόνο ενός άγνωστου σε μένα τραυματιοφορέα) στο ανωτέρω κέντρο περί την 21.00, ενώ ο ++ και ο σύζυγός μου ήρθαν και αυτοί με το όχημα του συζύγου μου. Ο δε αναισθησιολόγος ++, προ της εισαγωγής μου, συνέταξε και σφράγισε και το άνευ ημερομηνίας έγγραφο-παραπεμπτικό, υπο την επωνυμία «++ΚΛΙΝΙΚΗ» με το οποίο, απευθυνόμενος προς το ανωτέρω κέντρο, αιτήθηκε την διενέργεια «αξονικής τομογραφίας οσφυϊκής και θωρακικής μοίρας σπονδυλικής στήλης στα πλαίσια περαιτέρω διερεύνησης της κλινικής σημειολογίας-συμπτωματολογίας της ασθενούς». Ως ιστορικό δε της κατάστασής μου ανέγραψε τα εξής, ήτοι: « Παρών σύμπτωμα: παράλυση-υπαισθησία δεξιού άκρου κάτω. παρών σύμπτωμα : παράλυση-υπαισθησία δεξιού άκρου κάτω. αναφορά στην κλινική εξέταση παραπομπή της ιατρού ++.΄Ιστορικό : Διενεργήθη περιοχική αναισθησία λόγω καισαρικής τομής.Περιγραφή ιατρικής πράξης: κατόπιν ενδελεχούς αυτοψίας στην περιοχή έγινε είσοδος βελόνης … 18 G στο μεσοσπονδύλιο διάστημα Ο3-Ο4 ως συνήθως. Αφού εισήλθαμε στον επισκληρίδιο χώρο με την τεχνική της απώλειας αντίστασης έγινε τρώση της σκληράς μηνίγγος με βελόνη 26G και έγχυση 2,5 ml φαρμάκου Helocaine για επίτευξη αναισθησίας. Μετά την αφαίρεση της βελόνας 26Gέγινε τοποθέτηση και εισαγωγή επισκληρίδιου καθετήρα και στερέωση αυτού. Η ασθενής παρουσίασε πτώση της αρτηριακής πίεσης που αντιμετωπίσθηκε φαρμακευτικά (…). Επίσης εμφάνισε αναπνευστική δυσχέρεια-δυσκαταποσία, παροδική υπαισθησία και αιμωδία άνω άκρων που αντιμετωπίσθηκαν με χορήγηση Ο2 και τοποθέτηση σε ημικαθιστή θέση. Μεταγενέστερα και ενώ έχει μεταφερθεί στο θάλαμο νοσηλείας, εμφάνισε παροδική διπλωπία. Στη διαφορική διάγνωση των προαναφερθέντων συμπτωμάτων περιλαμβάνονται 1) τρώση κλάδου οσφυϊκών ριζών 2) διαρροή ΕΝΥ και πιθανώς πολύ απομακρυσμένη δημιουργίας επισκληριδίου αιματώματος». Σύμφωνα δε με το από 27/8/16 έγγραφο του ανωτέρω κέντρου που υπογράφει η ακτινοδιαγνώστης ιατρός ++, «« Ή εξέταση πραγματοποιήθηκε από αξονικό πολυτομικό τομογράφο (2 χ 64 ανιχνευτών). Ελήφθησαν τομές πάχους 1χιλ. από τους κατώτερους θωρακικούς σπονδύλους μέχρι και την περιοχή του κόκκυγα. Πραγματοποιήθηκε ανασύνθεση εικόνων σε στεφανιαίο, οβελιαίο και εγκάρσιο επίπεδο. Ιστορικό πρόσφατης επισκληρίδιου αναισθησίας.01-02: Δεν αναδεικνύεται εικόνα κυκλοτερής προβολή ή κήλης του μεσοσπονδυλίου δίσκου. Παρουσία Φυσαλίδων αέρα παρά των ωχρών συνδέσμων και παρά την έκφυση της δεξιάς νωτιαίος ρίζας02-03: Μικρή κυκλοτερής προβολή του μεσοσπονδυλίου δίσκου της δεξιάς νωτιαίος ρίζας. Παρουσία φυσαλίδων αέρα παρά των ωχρών συνδέσμων και παρά την έκφυση της δεξιάς νωτιαίος ρίζας.03-04: Δεν αναδεικνύεται σημαντική προβολή ή κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου. Παρουσία φυσαλίδων αέρα επί της δεξιάς νωτιαίος ρίζας.04-05: Μικρή κυκλοτερής προβολή του μεσοσπονδυλίου δίσκου με πιεστικά φαινόμενα επί του επισκληρίδιου χώρου και της δεξιάς κυρίως νωτιαίος ρίζας.Το εύρος του σπονδυλικού σωλήνα ελέγχεται εντός των φυσιολογικών ορίων.05-11: Μικρή οπίσθια προβολή του μεσοσπονδυλίου δίσκου με πιεστικό φαινόμενα επί του επισκληρίδιου χώρου.Καθ' όλο το μήκος της οσφυϊκής μοίρας δεν αναδεικνύονται οξέα αιμορραγικά στοιχεία επί του νωτιαίου σωλήνα.Παρουσία φυσαλίδων αέρα επί του ακανθώδη μυ δεξιά.Δεν αναδεικνύονται ιδιαίτερα ευρήματα εκ των απεικονιζομένων σπονδύλων.Συνίσταται περαιτέρω διερεύνηση με MRI.».Κατά την διάρκεια που ο ++ συνταξίδευε με τον σύζυγό μου προς Λάρισα για την ανωτέρω εξέτασή μου του είπε τα εξής, δηλ. « σε περίπτωση μήνυσης, δεν θα μπλέξω μόνο εγώ, αλλά και ο γιατρός και η μαία», ενώ κατά την επιστροφή προς Καρδίτσα, περί ώρα 23.00, και αφού είχε εφησυχαστεί από το αποτέλεσμα της αξονικής που έδειξε ότι δεν υπήρχε αιμάτωμα, του είπε «την πάθαμε με το κωλόνευρο, μας έσκασε, ένα ξεχάλισμα είναι μόνο, σ` ένα μήνα θα είναι καλά». Όταν δε ο σύζυγός μου ρώτησε τον ++ τι είναι ακριβώς αυτές οι φυσαλίδες αέρα που εμφανίζονταν στην περιοχή του νεύρου και ότι δεν υπήρχαν πριν, αυτός απάντησε «δεν είναι τίποτα, θα φύγουν».Επέστρεψα με ασθενοφόρο και πάλι στην κλινική, όπου και κατακλίθηκα στο θάλαμο ανάρρωσης της κλινικής με τα ίδια επιμένοντα συμπτώματα. Σημειωτέον ότι όλες τις δαπάνες μεταφοράς και εξέτασής μου στο ΙΑΣΩ, κατέβαλα εξ` ιδίων. Την επομένη, Κυριακή 28/8/16, η κατάστασή μου παρέμεινε αμετάβλητη, ήτοι εξακολουθούσα να μην μπορώ να κινήσω το δεξιό πόδι και ούτε είχα αίσθηση αυτού. Αργά το απόγευμα της Κυριακής με επισκέφθηκε ο μαιευτήρας, που και πάλι με καθησύχασε λέγοντάς μου να μην ανησυχώ, είναι κάτι που θα περάσει. Την Δευτέρα 29/8/2016, μεσημβρινή ώρα, η νοσοκόμα ή μαία της κλινικής (δεν γνώριζα τις ιδιότητες της κάθε μίας), με εντολή του παρόντος εκείνη την ώρα ++, μου αφαίρεσε τον καθετήρα και μετά ταύτα ο γιατρός έφυγε. Όμως διαπιστώθηκε αμέσως μετά, αδυναμία ούρησής μου, οπότε και για πρώτη φορά κατάλαβα και ότι δεν είχα αίσθηση του ελέγχου ούρησης, δηλ. χωρίς να μπορώ να νοιώσω την, κοινή από την ανθρώπινη συλλογική εμπειρία, αίσθηση της κύστεως ότι «πρέπει να πάω στην τουαλέτα για την ανάγκη μου» και συναφώς χωρίς έλεγχο της δραστηριότητας αυτής, αλλά και ότι τα γεννητικά μου όργανα είναι και αυτά «νεκρά», δηλ. χωρίς καμία αίσθηση στο άγγιγμα/αφή εξωτερικά. Σημειωτέον ότι μέχρι τη στιγμή εκείνη δεν είχε προβεί σε κένωση (αφόδευση) έτσι ώστε να μπορώ να καταλάβω και την δυνατότητά μου ή αδυναμία μου να προβώ και να ελέγξω και αυτή την σωματική μου δραστηριότητα. Τα ανωτέρω, δηλ. ότι δεν έχω αίσθηση των γεννητικών μου οργάνων και του ελέγχου της ούρησής μου (πλήν του ΔΕ ποδός), μετέφερα σ` αυτή, η οποία ειδοποίησε τον γιατρό μαιευτήρα μου, που έδωσε εντολή να προσπαθήσω για κάποια ώρα από μόνη μου να προβώ σε ούρηση, όπως και πράγματι έγινε, πλήν όμως εις μάτην, καθόσον δεν μπορούσα να ελέγξω καμία κίνηση στην περιοχή. Έτσι επανατοποθέτησε αυτόν (καθετήρα) και ειδοποίησε τον γιατρό μου. Αυτός έδωσε εντολή στην ανωτέρω κοπέλα, να μου κάνει ασκήσεις κύστεως με τον ουροκαθετήρα (με ένα μανταλάκι έκλεινε το σωληνάκι και το ξανάνοιγε κοκ), όπως και έγινε. Σε τηλεφωνική επικοινωνία του συζύγου μου με τον ιατρό μαιευτήρα, ο τελευταίος του είπε ότι, για τις ασκήσεις αυτές, μίλησε με τον ουρολόγο ++, ο οποίος και του συνέστησε να γίνουν αυτές και έτσι αυτός με την σειρά του έδωσε εντολή στην ανωτέρω κοπέλα της κλινικής. Μάλιστα ο μαιευτήρας συνέστησε στον σύζυγό μου να επισκεφθεί τον ++ την επόμενη στο ιατρείο του, για περαιτέρω ενημέρωση.Την Τρίτη, 30/8/2016, πρωινή ώρα, ο σύζυγός μου πράγματι επισκέφθηκε τον ++, του εξέθεσε την κατάσταση και αυτός τον προέτρεψε ότι σ` αυτές τις περιπτώσεις «καλό θα είναι να γίνει μαγνητική τομογραφία στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο ++. Επίσης τις πρωινές ώρες της Τρίτης και αφού διαπιστώθηκε, μετά από ερώτηση του ++, ότι δεν έχω καν σχετική αίσθηση να πάω στην τουαλέτα, ούτε και για κένωση, πανομοιότυπα όπως και ούρηση (μόνο εντερικοί ήχοι και αέρια) , κατάλαβα πλέον και ότι δεν είχα καμία αίσθηση ούτε και της ανάγκης κένωσης, εκτός της ούρησης και ότι επίσης, όπως και στην ούρηση, δεν μπορώ να ελέγξω και την περιοχή του ορθού και πρωκτού μου για την λειτουργία αυτή, καθόσον μέχρι τότε πίστευα ότι απλά δεν «μου ήρθε για να πάω στην τουαλέτα». Μάλιστα μου τοποθέτησε δύο φορές υπόθετο γλυκερίνης, πλήν όμως δεν κατέστη δυνατή η κένωση, ακριβώς διότι δεν είχα καμία αίσθηση ελέγχου, καθώς, πρωκτός και έντερο ήταν νεκρά, δεν είχα τον έλεγχό τους. Έτσι κατάλαβα πλέον για πρώτη φορά ότι, εκτός από το πόδι μου, όλη η περιοχή ακριβώς πάνω από τα γεννητικά μου όργανα, χαμηλά δηλ. στην κοιλιά (όπου και έντερα και κύστη), είναι παράλυτη δηλ. χωρίς αίσθηση και χωρίς έλεγχο, αυτή δε η παραλυσία και αναισθησία, εκτείνεται και προς τα πίσω, δηλ. προς τα οπίσθια και τον πρωκτό, σε πλήρη βαθμό από την δεξιά μου πλευρά και σε μεγάλο βαθμό από την αριστερή (όπου υπάρχει λίγη αίσθηση). Αυτή δε η κατάσταση παραμένει μέχρι σήμερα αμετάβλητη και δυστυχώς, δεν υπάρχει προοπτική αποκατάστασης. Ουρώ με μικρό καθετηράκι μίας χρήσης και κενώνω με κλύσματα δύο-τρείς φορές την εβδομάδα και μπορώ να μετακινηθώ μόνο με την βοήθεια τρίτου προσώπου και ΠΙ. Εν συνεχεία, ο σύζυγός μου αναλαβών πρωτοβουλία, επικοινώνησε αμέσως με την ανωτέρω νευρολόγο ++ και αρχικώς της ζήτησε να μας συστήσει και κάποιον άλλον νευροχειρούργο για περαιτέρω εξέτασή μου, αφού πλέον ήταν φανερό ότι υπήρχε σοβαρότατο νευρολογικό πρόβλημα, παρά τις μέχρι τότε διαβεβαιώσεις του ++ και ++ ότι «δεν είναι τίποτα» και ότι «θα περάσει» και εξ` ετέρου, ότι με την διαδικασία και τακτική του ++, ήτοι της αδράνειας και του ουσιαστικά αβοηθήτου, απλά η κατάσταση διαιωνίζονταν χωρίς να λαμβάνεται κανένα αποτελεσματικό μέτρο. Η ανωτέρω ιατρός συνέστησε στον σύζυγό μου πράγματι κάποιους άλλους συναδέλφους της και επιπλέον του είπε ότι κατά την εξέταση που θα κάνουν, πρέπει να τους πάω την μαγνητική μου τομογραφία, καθόσον, απ` ότι του είπε, η ίδια γνώριζε από τους μαιευτήρα και αναισθησιολόγο, ότι η εξέτασή μου που έκανα στο ΙΑΣΩ, ήταν μαγνητική τομογραφία καθόσον για την περίπτωσή μου αυτή ήταν από τότε η ενδεδειγμένη μέθοδος αφού μόνο με αυτή και με έγχυση σκιαγραφικού υγρού, και όχι με αξονική, θα φαινόταν ξεκάθαρα η κατάσταση του νεύρου ήτοι αν «χτυπήθηκε» ή «ξεχαλίστηκε» από την βελόνα και την αιχμή της ή/και αν έπεσε παραπάνω φάρμακο, όπως και το ένα και το άλλο μας έλεγαν οι ανωτέρω ιατροί μέχρι τότε. Άλλωστε και η ίδια με το ανωτέρω από 27/8/16 έγγραφό της, είχε γνωματεύσει ότι «συνιστάται MRI ΟΜΣΣ». Όμως ψάχνοντας τα έγγραφά μου, διαπιστώσαμε ότι είχε γίνει αξονική και όχι μαγνητική τομογραφία και μάλιστα κατά τον ίδιο τρόπο, συστήθηκε τότε και με το ανωτέρω έγγραφο του ΙΑΣΩ να γίνει μαγνητική (MRI), που όμως όχι μόνο δεν είχε γίνει, αλλά ούτε και ο μαιευτήρας ή ο αναισθησιολόγος μας το είχαν πεί. Αμέσως από κοινού με τον σύζυγό μου (μέσα στο θάλαμο ανάρρωσης) διαμαρτυρηθήκαμε για όλα τα ανωτέρω στον ++, του μεταφέραμε την ανωτέρω συζήτηση με την ++ και ζητήσαμε εξηγήσεις γιατί δεν έγινε μαγνητική. Απάντησε ότι το Σάββατο, δεν μπορούσε να κάνει πουθενά τάχα μαγνητική, αλλά όταν επιμείναμε και του είπαμε γιατί έστω δεν έγινε αμέσως με την πρώτη ευκαιρία, μας απάντησε «δεν το έκρινα απαραίτητο, γιατί επιμένεις να βγάλω μαγνητική, γιατί κάλεσες νευροχειρούργο, εγώ κανονίζω και είμαι ο αρμόδιος, δεν χρειάζεται μαγνητική». Ο σύζυγός μου απάντησε ότι απ` ό,τι συνέστησε η ανωτέρω ιατρός και μας είπε, είναι απαραίτητη ιατρικά η διενέργειά της και πάντως τη χρειάζεται ο κάθε νέος νευροχειρούργος που θα με εξετάσει, αλλά και ο κάθε φυσικοθεραπευτής αργότερα που θα επιληφθεί, αν απαιτηθεί (για να γνωρίζει επ` ακριβώς το σημείο), αφού και αυτό το ενδεχόμενο το είχε μεταφέρει η ++ στο σύζυγό μου. Τότε ο ++ εξεμάνη και άρχισε να λέει «και τι είναι ο φυσιοθεραπευτής, γιατρός;» και πιστεύοντας λαθεμένα ότι είχα συναντήσει κάποιον φυσιοθεραπευτή ++ στην είσοδο της κλινικής, που ήταν γνωστός του, άρχισε να λέει «και τι είναι ο ++, τι ξέρει αυτός να μας πεί!!». Του απαντήσαμε ότι δεν είναι θέμα ο κάθε φυσιοθεραπευτής και επιμείναμε πλέον σ` αυτόν, να μας διώξει άμεσα με παραπεμπτικό για μαγνητική τομογραφία στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο ++. Και πάλι σε έντονο ύφος μας, επέμεινε πεισμόνως, ότι «δεν είναι απαραίτητο, έχω διαβάσει για την περίπτωση». Όμως και πάλι επιμείναμε λέγοντάς του ότι «περιμένοντας εδώ δεν γίνεται τίποτα, δεν υπάρχουν καν γιατροί στην κλινική που μπορούν να κάνουν κάτι». Έφυγε θυμωμένος, λέγοντας «θα δώ τι θα κάνω». Περί την 15.00 της ίδιας ημέρας εμφανίστηκε πάλι στο δωμάτιο, αυτή τη φορά με τον ++ και παρουσία της μητρός μου και πεθερά μου, τόσο εγώ όσο και ο σύζυγός μου, ζητήσαμε ευθύνες απ` αυτούς, απαιτώντας να μας πούν «ποιος ευθύνεται» για την κατάστασή μου παραλυσίας, αναισθησίας και αδυναμίας ούρησης και κένωσης, δηλ. για την δυσμενέστατη πλέον αναπηρία μου εκ νευρολογικής επιπλοκής. Και οι δυό αποποιήθηκαν κάθε ευθύνη τους λέγοντας ότι έπραξαν άριστα, αλλά δεν απάντησαν τίποτα όταν τους ρώτησα «πώς γίνεται να μπαίνω υγιής στην κλινική και να βγαίνω ανάπηρη;». Και εν συνεχεία τους ρώτησα «και στο κάτω κάτω τι θα κάνω εδώ, αφού δεν γίνεται τίποτα, γιατί δεν με στέλνετε στην Λάρισα;». Ο ++ και πάλι απάντησε ότι δεν είναι αναγκαίο και ότι «πρέπει να πάτε σπίτι ή έστω καθήστε και δυό μέρες παραπάνω εδώ!!». Όταν δε τους ρώτησα ποιος θα καλύψει τα έξοδα της κλινικής, της ++, της αξονικής, της μαγνητικής που θα έκανα κλπ, ο ++ μας απάντησε, παρουσία του ++, ότι «υπεύθυνος για ότι έπαθες είναι ο αναισθησιολόγος και ο ιδιοκτήτης της κλινικής που δεν έχει γιατρούς στην κλινική, εγώ δεν έχω καμία ευθύνη», ο δε ++ επέμεινε ακόμη ότι «είναι ένα μικρό ξύσιμο του νεύρου και σε λίγες ημέρες θα περπατήσεις» και ότι «τι αξία έχει να σου δώσω εγώ πίσω 250€ που μου έδωσες;». Μετά ταύτα ο σύζυγός μου ζήτησε από τον ++ το τηλέφωνο του ιδιοκτήτη-υπευθύνου της κλινικής και έτσι μίλησε με το ανωτέρω ιατρό ++ (4ο κατηγορούμενο), του εξήγησε την κατάσταση και όλα τα ανωτέρω που διημείφθησαν μεταξύ των ιατρών και ημών και ο οποίος έτσι του είπε ότι «κανονικά έπρεπε ο ++ να σας διώξει αμέσως από την αρχή για μαγνητική, τι σας κρατάει εκεί, δεν έχει νόημα να μένετε εκεί», αλλά δεν απάντησε όταν ο σύζυγός μου τον ρώτησε « και πού ήταν κάποιος γιατρός της κλινικής όλες αυτές τις ημέρες να μας το πεί αυτό, τι ήρθαμε μετά στην κλινική σου και σε πληρώνουμε;». Μεταφέρθηκαν τα ανωτέρω στον ++ και ++, ο δε τελευταίος απάντησε ότι «θα κοιτάξουμε να σας κάνουμε μία μικρή έκπτωση!!», ο δε ++ που το άκουσε αυτό, δεν αντέδρασε, ούτε διαμαρτυρήθηκε. Ακολούθησε έντονο λεκτικό επεισόδιο καθώς τους είπαμε ότι δεν μας ενδιαφέρει η έκπτωση, αλλά να γίνω καλά και μετά και οι δυό γιατροί αποχώρησαν. Αμέσως μετά ο σύζυγός μου πήγε στο λογιστήριο της κλινικής και ο λογιστής που ήδη είχε ενημερωθεί από τον ανωτέρω ιδιοκτήτη του είπε « θα κοιτάξουμε να δούμε για κάποια έκπτωση, θα δούμε τι θα γίνει να μείνετε δυό μέρες παραπάνω». Το απόγευμα της ίδιας ημέρας ο ++ μας ειδοποίησε ότι θα γίνει τελικά μαγνητική στο ιατρικό κέντρο ++ στην Καρδίτσα περί ώρα την 20.00 της ίδιας ημέρας και να είμαστε έτοιμοι και έτσι εκείνη την ώρα ήρθε ο ++ και, αυτός, ο σύζυγός μου και κάποια νοσοκόμα της κλινικής, με κατέβασαν με τα χέρια και τον καθετήρα να κρέμεται και με έβαλαν στο όχημα του συζύγου μου και έτσι μετέβην στο ανωτέρω κέντρο όπου και υποβλήθηκα σε μαγνητική τομογραφία. Παρόντες την εξέταση ήταν ο ++, η νοσοκόμα της κλινικής, αλλά όχι ο μαιευτήρας. Όμως τούτη διενεργήθηκε χωρίς σκιαγραφικό υγρό (δηλ. με τη διαδικασία που θα έδειχνε επακριβώς την βλάβη του νεύρου) με αποτέλεσμα να μην αποκαλυφθεί κάτι αξιοποιήσιμο για την κατάστασή μου. Συγκεκριμένα για την εξέτασή μου συντάχθηκε το από 30-8-2016 έγγραφο της EUROMEDICA με κωδικό ++ που υπογράφει η ιατρός ειδική ακτινοδιαγνώστης ++ με το εξής επι λέξει περιεχόμενο ήτοι : «Η εξέταση πραγματοποιήθηκε σε μαγνητικό τομογράφο GeneralElectric1,5Τ και δίδεται σε έντυπη και ψηφιακή μορφή. Ελήφθησαν ακολουθίες παλμών ΤΙ και Τ2 προσανατολισμού σε οβελιαίο, εγκάρσιο και στεφανιαίο επίπεδο καθώς επίσης και ειδικές ακολουθίες STIRκαι ειδική myeloγια τον έλεγχο του νωτιαίου σωλήνα. Ήπια και ομαλή σκολιωτική διαμόρφωση της ΟΜΣΣ με το κυρτό προς τα αριστερά και εικόνα φυσιολογικής οσφυϊκής λόρδωσης.Επαλληλία οσφυϊκών σπονδύλων και φυσιολογικό εύρος μεσοσπονδύλιων διαστημάτων.Φυσιολογικής έντασης μαγνητικό σήμα των μεσοσπονδύλιων δίσκων. 01-02: Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος απεικονίζεται με φυσιολογική μορφολογία και ένταση μαγνητικού σήματος, χωρίς να αναγνωρίζεται εικόνα κήλης ή κυκλοτερούς προβολής. Δεν παρατηρούνται πιεστικά φαινόμενα επί του μηνιγγικού σάκου ή επί των εξερχομένων νευρικών ριζών. Το εύρος του σπονδυλικού σωλήνα και των μεσοσπονδύλιων τρημάτων ελέγχεται φυσιολογικό.02-03: Μόλις υποσημαινόμενη κυκλοτερής διαπλάτυνση του ινώδους δακτυλίου του μεσοσπονδύλιου δίσκου χωρίς εικόνα δισκοκήλης. Δεν παρατηρούνται πιεστικά φαινόμενα στις παρακείμενες ή εξερχόμενες νευρικές ρίζες. Το εύρος του σπονδυλικού σωλήνα και των μεσοσπονδύλιων τρημάτων ελέγχεται φυσιολογικό.03-04:Ήπια κυκλοτερής διαπλάτυνση του ινώδους δακτυλίου του μεσοσπονδύλιου δίσκου με επίταση οπίσθια κεντρικά και οπισθοπλάγια αριστερά ενδοτρηματικά ως επί μικρού μεγέθους δισκοκήλης χωρίς σαφή εικόνα ρήξεως του ινώδους δακτυλίου. Ήπια πιεστικά φαινόμενα αναγνωρίζονται στις παρακείμενες 04 νευρικές ρίζες. Οι 03 νευρικές ρίζες εξέρχονται ελεύθερες. Το εύρος του σπονδυλικού σωλήνα και των μεσοσπονδύλιων τρημάτων ελέγχεται εντός των φυσιολογικών ορίων.04-05: Αναγνωρίζεται ήπια οπισθοπλάγια αριστερά προβολή του ινώδους δακτυλίου του μεσοσπονδύλιου δίσκου ως επί μικρού μεγέθους ενδοτρηματικής αριστερά δισκοκήλης με εικόνα ήπιων πιεστικών φαινομένων στην αριστερή εξερχόμενη 04 νευρική ρίζα. Επίσης μόλιςυποσημαινόμενη πίεση αναγνωρίζεται στις παρακείμενες 05 νευρικές ρίζες. Το εύρος του σπονδυλικού σωλήνα και των μεσοσπονδύλιων τρημάτων ελέγχεται εντός των φυσιολογικών ορίων.05-Ι1: Ήπια οπίσθια κεντρική προβολή του μεσοσπονδύλιου δίσκου ως επί πολύ μικρού μεγέθους δισκοκήλης χωρίς εικόνα πιεστικών φαινομένων. Το εύρος του σπονδυλικού σωλήνα και των μεσοσπονδύλιων τρημάτων ελέγχεται εντός των φυσιολογικών ορίων.Δεν αναγνωρίζεται περιοχή παθολογικής έντασης μαγνητικού σήματος έκτου μυελικού κώνου.Εντός του υπαραχνοειδούς χώρου κατά το πρόσθιο τμήμα του σπονδυλικού σωλήνα από το ύφος περίπου του μεσοσπονδύλιου διαστήματος 02-03 έως και το επίπεδο 05-11 αναγνωρίζεται παρουσία ακανόνιστου σχήματος σε σειρά δομών χαμηλότερου μαγνητικού σήματος σε σχέση με το ΕΝΥ σε Τ2 ακολουθίες, οι οποίες δεν δύναται να αναγνωριστούν στις ΤΙ ακολουθίες. Οι εν λόγω δομές ελέγχονται σε κεντρική θέση, ενώ κατά το ύψος του μεσοσπονδύλιου διαστήματος 02-03 αναγνωρίζεται περισσότερο διακριτά δομή δεξιά της μέσης γραμμής σε γειτνίαση με παρακείμενες νευρικές ρίζες (Se: 7, lm: 3). Τα ανωτέρω απεικονιστικά ευρήματα δεν είναι ειδικά και χρήζουν συσχέτισης με το ιστορικό της εξεταζομένης (ευρήματα σχετιζόμενα με τη ροή του ΕΝΥ; Πρόσθετο παχύρευστο υλικό;).».Γυρίσαμε στην κλινική και περί ώρα 24.00 ήρθε και ο ++, ο οποίος πλέον, γνωρίζοντας τα αποτελέσματα της άνω εξέτασης, αποδέχθηκε ότι «δεν μπορούμε να προσφέρουμε κάτι άλλο εδώ, πρέπει να φύγετε για το Πανεπιστημιακό Λάρισας», του επέστησα δε την προσοχή ότι πρέπει να γίνει αυτό νωρίς το πρωί τη επόμενη για να μη χαθεί και άλλος πολύτιμος χρόνος αδικαιολόγητα. Παρά ταύτα, την Τετάρτη, 31/8/2016, ο μαιευτήρας εμφανίστηκε περί την 10η πρωινή και άρχισε να μας λέει, όταν τον ρωτήσαμε πως ακριβώς θα πάμε στο Νοσοκομείο, ότι «πρέπει να πάω με το όχημα του συζύγου μου, δεν προβλέπεται ασθενοφόρο.». Μετά δε τις έντονες διαμαρτυρίες μας καθόσον δεν ήμουν σε θέση φυσικά να μεταφερθώ με απλό ΙΧΕ, ήρθε ασθενοφόρο από το Νοσοκομείο +++ με οδήγησε στα ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ, όπου και εξετάστηκα από μία νευρολόγο του νοσοκομείου που μου είπε ότι πρέπει να πάω επειγόντως Λάρισα σε νευροχειρούργο και εν τέλει, με το ίδιο ασθενοφόρο περί την 16.00 της ιδίας ημέρας μεταφέρθηκα στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Λάρισας. Εκεί, μετά τις άμεσες εξετάσεις, εισήχθην εσπευσμένα στην νευρολογική κλινική του και εν γένει άρχισε η δέουσα φαρμακευτική αγωγή μου, παρέμεινα δε κλινήρης μέχρι 8/9/2016 ήτοι επι 9 ημέρες, ότε και εξήλθα και μετέβην στην οικία μου. Σημειωτέον ότι κατά την εισαγωγή μου στο άνω Νοσοκομείο Λάρισας, δεν εμφανίστηκε ο μαιευτήρας ++. Πρίν δε φύγω από την ανωτέρω μαιευτική κλινική εκείνη την ημέρα, εξόφλησα στο λογιστήριό της με την από 31/8/16 με αρ. ++ΑΠΥ και σύμφωνα με τα ανωτέρω που είχαν προηγηθεί, ο λογιστής είπε στον σύζυγό μου ότι η κλινική πράγματι κάνει έκπτωση 200€ από τα 900€ που στοιχίζει κανονικά και είχε συμφωνηθεί και έτσι κατέβαλα το ποσό των 700€. Συγκεκριμένα στο ανωτέρω Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, έγινε αυτή τη φορά, σωστά η μαγνητική εξέτασή μου και διαπιστώθηκε από τους θεράποντες ιατρούς, σύμφωνα με το πληροφοριακό σημείωμα ασθενούς με ΑΜ ++ των ιατρών της νευρολογικής κλινικής του ++ ειδικευόμενου ιατρού, ++, Επίκουρου καθηγητή Νευρολογίας και ++, καθηγητή Νευρολογίας ότι «ημ. εισαγωγής 31-8-2016 και ημερ. εξόδου 8-9-2016. «ΑΙΤΙΑ ΕΙΣΟΔΟΥ Μονοπάρεση δεξιού κάτω άκρου και ιππουριδική συνδρομή ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΕΞΟΔΟΥ Αραχνοειδίτιδα μυελικού κώνου και ιππουρίδας ΙΣΤΟΡΙΚΟ .Η ασθενής διακομίσθηκε από ιδιωτική μαιευτική κλινική λόγω αδυναμίας και υπαισθησίας δεξιού κάτω άκρου, δυσλειτουργία σφιγκτήρων και υπαισθησία τύπου σέλας.Πέντε ημέρες προ της προσελεύσεως (26η /8) η ασθενής υποβλήθηκε σε περιοχική (επισκληρίδιο) αναισθησία με Λεβοβουπιβακαίνη (Chirocaine) στο μεσοσπονδύλιο διάστημα 03-04 στα πλαίσια καισαρικής τομής. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αναφέρεται εμφάνιση πτώσης αρτηριακής πίεσης και αίσθηση αιμωδίας στα άνω άκρα (επιπλέον της επιθυμητής περιοχικής αναισθησίας) καθώς και αναπνευστική δυσχέρεια και δυσκαταποσία. Τα συμπτώματα αντιμετωπίσθηκαν με χορήγηση οξυγόνου και φαρμακευτική αγωγή και παρήλθαν πλήρως. Η καισαρική τομή αναφέρεται ως χωρίς συμβάματα. Μετά το πέρας αυτής αναφέρεται επεισόδιο διπλωπίας χωρίς σαφείς χαρακτήρες που παρήλθε. Η συμπτωματολογία που παρέμεινε ήταν πάρεση του δεξιού κάτω άκρου με συνοδό αναισθησία (σε όλα τα είδη αισθητικότητας) στο δεξιό κάτω άκρο και δίκην σέλας ιδία δεξιά.Η ασθενής υποβλήθηκε σε CTΟΜΣΣ για τον αποκλεισμό επισκληριδίου αιματώματος. Λόγω της εμμονής της συμπτωματολογίας και της διαπίστωσης επίσχεσης ούρων και αδυναμίας αφόδευσης η ασθενής εξετάσθηκε από ιδιώτη Νευρολόγο και στη συνέχεια διενεργήθηκε MRIΟΜΣΣ (χωρίς σκιαγραφικό) με φυσιολογικά ευρήματα. Λόγω εμμονής της συμπτωματολογίας η ασθενής διακομίσθηκε στο ΤΕΠ ΠΓΝ Λάρισας για περεταίρω αντιμετώπιση και διερεύνηση.Τενόντια αντανακλαστικά: άνω άκρα συμμετρικά αυξημμένα Δεξί κάτω άκρο κατηργημμένα, αριστερά κφΠέλματα : δεξιά βουβό, αριστερά καμπτικό.Κατάργηση όλων των ειδών αισθητικότητας στο δεξιό κάτω άκρο από το ριζομήριο καθώς και σεκατανομή σέλας δεξιά. Χωρίς αίσθηση έπηξης προς ούρηση ή αφόδευσης ή διέλευσης. Αντανακλαστικό του σφιγκτήρα κατηργημένο.ΙΑΤΡΙΚΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ.Η ασθενής εμφάνιζε μονοπάρεση δεξιού κάτω άκρου και ιππουριδική συνδρομή με κατηργημένα τενόντια και απώλεια της αισθητικότητας στο άκρο, περιπρωκτικά και στα γεννητικά όργανα. Η κλινική εικόνα εντοπίζει την βλάβη στο επίπεδο του μυελικού κώνου και περιφερικότερα. Κατά την εισαγωγή διενεργήθηκε CTεγκεφάλου και νευροχειρουργική εκτίμηση χωρίς να διαπιστωθεί παθολογία. Στη συνέχεια διενεργήθηκε MRIΑΜΣΣ-ΘΜΣΣ και ΟΜΣΣ με ενδολφέβια έγχυση σκιαγραφικής ουσίας όπου αναδείχθηκε εικόνα παθολογικής πρόσληψης σκιαγραφικού από την μήνιγγα στο δεξιόπλάγιο τμήμα του μυελικού κώνου και τις ρίζες της ιππουρίδας, ευρήματα συμβατά με αραχνοειδίτιδα. Δεν αναδείχθηκαν παθολογικά ευρήματα στον λοιπό νωτιαίο μυελό. Η ασθενής τέθηκε σε ενδοφλέβια έγχυση μεθυλπρεδνιζολόνης 500mgrγια μία ημέρα και στη συνέχεια 1grημερησίως για πέντε ημέρες και φυσικοθεραπεία-κινησιοθεραπεία. Έφερε ουροκαθετήρα και η αφόδευση διευκολυνόταν με υποκλισμούς. Εντερικοί ήχοι παρόντες.Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας της παρέμεινε αιμοδυναμικά σταθερή και απύρετη. Εμφάνισε μικρή βελτίωση της αδυναμίας στο άκρο (μικρή αντιβαρική κίνηση) και βάδιση με αμφοτερόπλευρη στήριξη για λίγα βήματα. Μετά από κλείσιμο του ουροκαθετήρα ανέφερε ήπιο μόνο αίσθημα πίεσης στην ουροδόχο κύστη και το υπόλειμμα μετά την διάνοιξή του ήταν περίπου 300ml. Λόγω αναφερόμενου άλγους στο αριστερό λαγόνιο βόθρο εξετάσθηκε από μαιευτήρα με φυσιολογικά ευρήματα λοχείας. ΕΥΡΗΜΑΤΑ.Παρατηρείται ήπια βελτίωση των απεικονιστικών ευρημάτων με μείωση της παθολογικής πρόσληψης σκιαγραφικού από την μήνιγγα στο δεξιό πλάγιο τμήμα του μυελικού κώνου και από τις ρίζες της ιππουρίδας.Παραμένουν αμετάβλητα τα απεικονιστικά ευρήματα αραχνοειδίτιδας της ιππουρίδας. Συνεπεία δε τούτου, υποβλήθηκα επι ημέρες σε δέουσα θεραπευτική αγωγή ήτοι κορτιζόνη και αντιφλεγμονώδη, όπως μου είπαν. Δηλ. με απλά λόγια όπως μου εξήγησαν όλοι οι ιατροί της ιατρικής ομάδας που με παρακολουθούσαν (νευροχειρούργοι, νευρολόγοι, μαιευτήρας, φυσίατρος κλπ), η ανωτέρω παραλυσία και αναισθησία μου στο δεξιό πόδι, στα γεννητικά όργανα και η αδυναμία ούρησης και αφόδευσης, προκλήθηκε και από ελαφρά τρώση του νεύρου στην περιοχή της επισκληριδίου (γι` αυτό και υπήρχε η φλεγμονή στο σημείο εκείνο για την οποία ελάμβανα αντιφλεγμονώδη) και κυρίως και σε συνδυασμό με την έγχυση επιπλέον μη ενδεικνυόμενης ποσότητας αναισθητικού φαρμάκου που ακριβώς γι` αυτό, δηλ. ότι έπεσε παραπάνω φάρμακο, νέκρωσε τις ρίζες των νεύρων στην γύρω περιοχή και ότι είναι απολύτως βέβαιο ότι αν με πήγαιναν αμέσως και χωρίς καθυστέρηση στο Πανεπιστημιακό από την πρώτη στιγμή που αντιλήφθηκαν αμέσως μέσα στο χειρουργείο (στο κάτω- κάτω μπορούσε να γίνει και άλλη ημέρα η καισαρική) ή έστω μετά τον τοκετό και υποβαλλόμουν από την πρώτη ημέρα και ώρες στην ενδεικυνόμενη θεραπεία που με υπέβαλαν ήδη, τα ανωτέρω συμπτώματα μου, αν δεν εξαλείφονταν πλήρως (θα πετούσα όπως μου είπαν χαρακτηριστικά), πάντως θα αμβλύνονταν σημαντικότατα και οπωσδήποτε δεν θα ήταν μακροχρόνια. Αντιθέτως η καθυστέρηση αυξάνει γεωμετρικά τον κίνδυνο μονιμότητας ή μακροχρονιότητας των νευρολογικών επιπλοκών και συμπτωμάτων ως εκ της φύσεως της νευρολογικής βλάβης. Σημειώνεται ότι για όσο χρόνο νοσηλευόμουν στο Νοσοκομείο ο ++ και ο ++ δεν εμφανίστηκαν και δεν με επισκέφθηκαν. Ο ++ όμως μία φορά σ` αυτό το διάστημα, πήρε τηλέφωνο τον σύζυγό μου ο οποίος του είπε, αφού πλέον ξέραμε τι μου συνέβη, ότι «γιατρέ έπρεπε να μας διώξεις αμέσως, τώρα η γυναίκα μου θα μείνει ανάπηρη, έκανες λάθος», αυτός δε απάντησε σε πολύ έντονο ύφος «δεν θα με κρίνεις εμένα». Την ημέρα δε την εξαγωγής μου, εντελώς τυχαία ο σύζυγός μου συνάντησε τον ++ στο γκισέ του λογιστηρίου του Νοσοκομείου, όπου και το μόνο που ρώτησε ήταν «όλα καλά;» και τίποτα άλλο. Εξήλθα από το Νοσοκομείο με αναπηρικό καρότσι, αλλά με ελαχιστότατη βελτίωση (βλ. ανωτέρω), συνιστάμενη μόνο στην μυϊκή βελτίωση του ποδός, δηλ. μπορούσα να κάνω τις φυσιολογικές κινήσεις του κάτω ποδός αλλά σε ελάχιστη έκταση, απαγωγή και σύσπαση, που με τον καιρό όμως μέχρι σήμερα, λόγω των φυσικοθεραπειών αλλά και λόγω των ολιγοήμερων θεραπειών με κορτιζόνη που υποβάλλομαι κατά τις επανεξετάσεις μου έκτοτε στο άνω Νοσοκομείο, βαίνουν βελτιούμενες, δηλ. γίνονται όλο και πιο μεγάλες οι συσπάσεις, απαγωγές και εκτάσεις των κινήσεων. Όμως η αναισθησία του ποδός μου στην αφή (δεν το νοιώθω καθόλου όταν το αγγίζω, δεν νοιώθω πόνο ακόμα και όταν το χτυπάω), αλλά και των γεννητικών μου οργάνων παραμένει πλήρης μέχρι σήμερα, όπως και η αδυναμία ούρησής μου και εκκένωσης του εντέρου μου καθόσον δεν έχω επίσης καθόλου αίσθηση και έλεγχο του ορθού και σφιγκτήρος. Μετά το Νοσοκομείο παραμένω στην οικία μου και έχω ανάγκη όπως είναι φυσικό, συνεπεία των ανωτέρω αναπηριών και στερήσεων των ζωτικών λειτουργιών μου, τρίτου προσώπου για την εξυπηρέτησή και των πιο απλών αναγκών μου μου και φυσικά αδυνατώ να φροντίσω το νεογέννητο παιδί μου. Πλήρης αποδιοργάνωση της ζωής και του μέλλοντός μου, καθόσον περιήλθα σε κατάσταση αναπηρίας και ατόμου με ειδικές ανάγκες. Λίγες ημέρες μετά την εξαγωγή μου από το Πανεπιστημιακό, ήτοι περί τα τέλη Σεπτεμβρίου 2016, αναζήτησα τηλεφωνικώς τους εγκαλουμένους ιατρούς για να τους ενημερώσω για την κατάστασή μου και να τους επισημάνω τα λάθη τους και τελικά μίλησα με τον ++, ο οποίος παραδέχθηκε επι λέξει ότι «αυτό που έχεις είναι αραχνοειδίτιδα, δεν φταίω εγώ, έπεσε παραπάνω φάρμακο», αλλά φυσικά δεν έδινε πειστική απάντηση όταν τον ρωτούσα γιατί δεν με πήγε αμέσως στη Λάρισα για να προλάβω την μόνιμη βλάβη.Λόγω της επιμένουσας παραλυσίας, αναισθησίας και αδυναμίας μου κατά τα ανωτέρω και μετά την έξοδό μου από το Νοσοκομείο, επανεισήχθην στην νευρολογική κλινική του Νοσοκομείου για εξετάσεις την 6/10/2016 και αποχώρησα την 7/10/2016 και σύμφωνα με το από 7-10-2016 έγγραφο του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας (τμήμα νευρολογικής) «η ανωτέρω ασθενής πάσχει από σύνδρομο ιππουρίδας, έπειτα από τραυματική βλάβη και χρήζει 12 (δώδεκα) φυσικοθεραπειών, εργοθεραπειών, υδροθεραπειών σε οργανωμένο ΚΑΑ, ως εξωτερικός ασθενής, καθώς δεν βελτιώθηκε έπειτα από απλές φυσικοθεραπείες.» ενώ προγραμματίστηκε η επανεισαγωγή μου για 10-11-2016 όπως και έγινε, σύμφωνα δε με το από 11-11-2016 σχετικό έγγραφο της ιδίας κλινικής « η ασθενής πάσχει ιππουριδική συνδρομή, απότοκο αραχνοειδίτιδας και χρήζει 12 συνεδριών φυσικοθεραπείας σε ΚΑΑ ως εξωτερικός ασθενής». Το Σάββατο 19-11-2016 ο ++ μου τηλεφώνησε ενδιαφερόμενος τάχα να μάθει αν θήλασα μέχρι εκείνη τη στιγμή, αλλά εντελώς προσχηματικά καθόσον και ο απλός κόσμος ξέρει ότι αυτό είναι απαγορευτικό ότι λαμβάνεις κορτιζονούχα φάρμακα. Αληθώς δηλ. τον ενδιέφερε, όχι η υγεία μου, αλλά να μάθει αν θα κινηθώ νομικά εναντίον του, όπως ήταν φανερό από τις ερωτήσεις του, του είδους «τι σκοπεύεις να κάνεις τώρα;» και όταν του είπα εντόνως διαμαρτυρόμενη ότι αν με πήγαινε νωρίτερα στο Πανεπιστημιακό της Λάρισας, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα, μου είπε τότε μόλις ήτοι 19-11-2016 ότι «έψαξα την πάθησή σου, όντως έχει αυτά τα συμπτώματα παραλυσίας και αναισθησίας και πράγματι μπορεί να είναι και μόνιμα, κανείς δεν ξέρει να πεί». Τονίζεται ότι ο ++ μέχρι σήμερα δεν επικοινώνησε μαζί μου επιδεικνύοντας πλήρη αδιαφορία. Σύμφωνα με την από 19-9-2016 ιατρική γνωμάτευση του κέντρου αποθεραπείας και αποκατάστασης Α.Ε. Θεσσαλίας με την επωνυμία ΟΛΥΜΠΙΟΝ στην οποία υπογράφει ο ιατρός ++: «Η ασθενής ++, ετών 31, με ΑΜΚΑ ++, πάσχουσα από Ιππουριδική συνδρομή- μονοπάρεση ΔΕ κάτω άκρου, δυσχέρια βαδίσεως, παρακολουθεί πρόγραμμα ΦΙΑΠ τρείς φορές την εβδομάδα με φυσιοθεραπεία-υδροθεραπεία-ψυχυποστήριξη. Η ασθενής βαδίζει με περιπατητήρα τύπου Π, έχει κάνει μόλις 4 συνεδρίες αποκατάστασης και θα χρειαστεί άνω των 30 (τριάντα) συνεδριών με συχνότητα 3 (τρεις) φορές την εβδομάδα τουλάχιστον. Δεν δύναται να βαδίσει χωρίς επίβλεψη και βοήθεια εντός κέντρου αποκατάστασης αλλά και εκτός. Χρήζει ετέρου ατόμου ο οποίος θα βοηθήσει τόσο στο ντύσιμο, στο περπάτημα, στην προσέλευση στο κέντρο αποκατάστασης ως και στη βοήθεια για τον διαλλείποντα καθετηριασμό που θα πρέπει να υποβάλλεται πριν την υδροθεραπεία. Η ασθενής δεν δύναται να αυτοεξυπηρετηθεί όλο το 24ωρο και χρήζει βοηθείας ετέρου ατόμου.» . Σύμφωνα με την από 4-11-2016 Ιατρική έκθεση του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας την οποία υπογράφει ο Επίκουρος Καθηγητής Νευρολογίας, ++:«.Διενεργήθηκε νέα μαγνητική τομογραφία ΟΜΣΣ στις 7/9/16, μια ημέρα προ του εξιτηρίου, η οποία ανάδειξε βελτίωση των απεικονιστικών ευρημάτων με μείωση της παθολογικής πρόσληψης σκιαγραφικού από τη μήνιγγα στο Δε πλάγιο τμήμα του μυελικού κώνου και από τις ρίζες της ιππουρίδας ενώ όμως παρέμειναν αμετάβλητα τα απεικονιστικά ευρήματα αραχνοειδίτιδας της ιππουρίδας. Η ασθενής εξήλθε με σύσταση για εντατική φυσιοθεραπεία-κινησιοθεραπεία.ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ (26/10/16):Η ασθενής κατά την επανεξέτασή της στις 26/10/16 είχε βελτιωμένη κλινική εικόνα ως ακολούθως: Κάμψη Δε μηρού: 4/5, απαγωγή μηρού: 4/5, προσαγωγή μηρού: 3/5, τετρακέφαλος 4/5, οπίσθιοι μηριαίοι: 3+/5, κάμψη άκρου ποδός: 3/5, έκταση άκρου ποδός-δακτύλων: 4/5. Τα τενόντια του Δε κάτω άκρου ήταν καταργημένα. Υπήρχε αιμωδία του Δε κάτω άκρου, αιμωδία δίκην σέλας στα γεννητικά όργανα και τον πρωκτό, αδυναμία ούρησης για την οποία υποβάλλεται σε διαλείποντες καθετηριασμούς, αδυναμία κένωσης-υποβοήθηση της κένωσης με κλύσματα.Συμπερασματικά: με βάση τα εκτεθέντα από το ιστορικό, την κλινική εικόνα, τα απεικονιστικά ευρήματα και την κλινική πορεία, η ασθενής παρουσίασε ιππουριδική συνδρομή λόγω αραχνοειδίτιδας του μυελικού κώνου και ιππουρίδας.Απευθείας βλάβη στο νωτιαίου μυελό, μυελικό κώνο, ιππουρίδα και τις νωτιαίες ρίζες από την παρακέντηση δε φαίνεται πιθανή λόγω απουσίας πόνου ή δυσαισθησίας κατά τη στιγμή της εισαγωγής της βελόνης και λόγω συμμετοχής πολλαπλών ριζών στη συμπτωματολογία της ασθενούς.Επίσης η ασθενής δεν είχε κλινικά ή εργαστηριακά στοιχεία ενδεικτικά λοίμωξης.Πιθανολογείται στην ασθενή μας ότι η συμπτωματολογία της προέκυψε από τοξική βλάβη του αναισθητικού που χορηγήθηκε (levobupivacaine) στην αραχνοειδή μήνιγγα που περιβάλειτο μυελικό κώνο, στην ιππουρίδα και στις νωτιαίες ρίζες με αποτέλεσμα την πρόκληση της κλινικής της συμπτωματολογίας δηλαδή της αδυναμίας και αναισθησίας του Δε κάτω άκρου, την αδυναμία ούρησης και κένωσης και την υπαισθησία δίκην σέλας στην περιοχή των γεννητικών οργάνων.». Σύμφωνα με την από 24-11-2016 ιατρική γνωμάτευση του νευρολόγου ιατρού ++: « Ο υπογράφων ιατρός Νευρολόγος ++ εξέτασα την 24-11-2016 την ++ και εύρον αυτήν πάσχουσα από ιππουριδική συνδρομή εκδηλουμενη με Μονοπάρεση δεξιού κάτω άκρου κατάργηση αντανακλαστικών ΔΕ κάτω άκρου, υπαισθησία δεξιού σκέλους και μυών δεξιού γλουτού δίκην ιππεως (σέλας) με διαταραχή λειτουργίας κύστεως και ορθού (αδυναμία ούρησης για την οποία υποβάλλεται σε διαλείποντες καθετηριασμούς, αδυναμία κένωσης-υποβοήθηση της κένωσης με κλύσματα.Η εν λόγω συνδρομή οφείλεται πιθανώς λόγω μερικού τραυματισμού-πίεσης των κατωτέρων οσφυικών και ιερών ριζών ( 04-05-Ι1-Ι2-Ι3) που πορεύονται παραλλήλως προς το τελικό νημάτιο οστών . Τρίχες ουράς αλόγου (υπουρίς) ή σε φλεγμονή αραχνοειδούς μήνιγγας (αραχνοειδίτιδα) του μυελικού κώνου και της ιππουριδας.Δεν γνωρίζω σχετικά γι το αναισθητικό που χορηγήθηκε (Levobuevacaine) στο μεσοσπονδύλιο διάστημα 03-04 στα πλαίσια της καισαρικής τομής και για κάποια πιθανή αλλεργική αντίδραση ή περί τοξικότητας της αναισθησίας με το φάρμακο αυτό.Η ασθενής παρουσιάζει σταδιακή βελτίωση αισθητικοκινητική του δεξιού κάτω άκρου παραμένουν οι διαταραχές λειτουργίας κύστως και ορθού.Η ασθενής χρίζει συνέχιση εντατική της φυσικοθεραπείας-κινησιοθεραπείας του δεξιού κάτω άκρου. Το χρονικό διάστημα για την αποκατάσταση της αισθητικοκινητικής αποκατάστασης του δεξιού κάτω άκρου και της πάρεσης των υπόλοιπων διαταραχών κύστεως και ορθού παραμένει μη προσδιορίσιμο.»
Οι ανωτέρω νευρολογικές βλάβες μου και συμπτώματα, οφείλονται καταρχήν, αιτιακά στην συγκλίνουσα εγκληματική ιατρική αμέλεια δηλ. λάθη-πλημμέλειες των ανωτέρω κατηγορουμένων οι οποίοι δεν κατέβαλαν την προσήκουσα, προσοχή, δηλ. αυτή που όφειλαν κατ` αντικειμενική κρίση να καταβάλουν με βάση το νόμο, την σωφροσύνη, λογική, τους κανόνες και τις αρχές της ιατρικής επιστήμης και εμπειρίας και την ιατρική δεοντολογία, ως μετρίως μέσοι συνετοί και ευσυνείδητοι ιατροί γυναικολόγοι-μαιευτήρες και αναισθησιολόγοι αλλά και ως μέσοι συνετοί και ευσυνείδητοι κλινικάρχες και νόμιμοι εκπρόσωποι ΑΕ που παρέχει ιατρικές, διαγνωστικές και θεραπευτικές υπηρεσίες και μπορούσαν να καταβάλουν με βάση τις ικανότητες, γνώσεις και προσωπικές περιστάσεις και ιδιότητές τους, για να προβλέψουν και έτσι να αποφύγουν το επελθόν ανωτέρω αξιόποινο αποτέλεσμα, το οποίο έτσι είτε δεν πρόβλεψαν, είτε το πρόβλεψαν ως δυνατό, αλλά πίστεψαν ότι δεν θα επέρχονταν, οπωσδήποτε δε ανάμεσα σ` αυτό και στις πλημμελείς και λαθεμένες πράξεις και παραλείψεις τους (εξωτερική αμέλεια), υφίσταται αιτιώδης συνάφεια και κατά την θεωρία του αντικειμενικού καταλογισμού, καθόσον το εγκληματικό αποτέλεσμα αποτελεί υλοποίηση του δικαιικά απαγορευμένου κινδύνου που δημιουργήθηκε από τις πράξεις τους για το αγαθό της υγείας και σωματικής μου ακεραιότητας, είναι δηλ. δικό τους έργο.
Συγκεκριμένα η αμέλειά τους και τα σοβαρότατα λάθη στα οποία υπέπεσαν, και τα οποία πληρούν την υπόσταση της ΠΚ 314 και ΠΚ 28, συνίστανται στα εξής: Ο αναισθησιολόγος β` εγκαλούμενος με τον λαθεμένο τρόπο διεξαγωγής του εγχειρήματος (τρόπος/βάθος/γωνία/πίεση και σημείο διείσδυσης) τραυμάτισε-ένυξε-έτρωσε-πίεσε («ξεχάλισε» όπως έλεγε ο ίδιος) με την αιχμή της βελόνης τα «νεύρα» στην περιοχή του νύγματος, ήτοι τις κατώτερες οσφυϊκές και ιερές ρίζες Ο4-Ο5-Ι1-Ι2-Ι3 που πορεύονται παράλληλα προς το τελικό νημάτιο ωσάν τρίχες ουράς αλόγου (ιππουρίς) και προσέτι διοχέτευσε επιπλέον μη ενδεικνυόμενη-τοξική ποσότητα αναισθητικού φαρμάκου (levobupivacaine) που επέφερε τοξική βλάβη στην αραχνοειδή μήνιγγα που περιβάλλει τον μυελικό κώνο, στην ιππουρίδα και στις νωτιαίες ρίζες. Ο ιατρός μαιευτήρας, α` εγκαλούμενος δεν τον επόπτευε και δεν ήταν παρών στο χειρουργείο κατά το χρόνο του ανωτέρω εγχειρήματος, έτσι ώστε να ελέγξει αυτόν και να διασφαλίσει και τον ορθό τρόπο εγχύσεως και εφαρμογής της βελόνης, αλλά και την σωστή και μη τοξική δοσολογία του φαρμάκου. Είναι φανερό ότι αν ο αναισθησιολόγος εκτελούσε το εγχείρημα της τοπικής αναισθησίας προσεκτικά και με βάση την εμπειρία του ως μέσος συνετός αναισθησιολόγος, δηλ. με προσεκτική εισαγωγή-διείσδυση της βελόνης και το σωστό τρόπο (βάθος/πίεση/γωνία) στο σωστό σημείο και επιπλέον προσεκτικά μετρούσε και προετοίμαζε τη σωστή δοσολογία του κατάλληλου αναισθητικού φαρμάκου που ενέχεε και επιπλέον αν ο μαιευτήρας-γυναικολόγος μου, όπως κάθε μέσος τέτοιος συνετός και ευσυνείδητος ιατρός, ήταν παρών για να τον εποπτεύει, τον παρακολουθεί και να του δώσει τις κατάλληλες οδηγίες και για τον τρόπο και για την δοσολογία του φαρμάκου, έτσι ώστε να διασφαλιστεί στο έπακρο η σωστή εφαρμογή-διείσδυση της βελόνης και η ενδεδειγμένη δοσολογία του φαρμάκου από τον αναισθησιολόγο, ενεργούντων απάντων ως ομάδα έναντι εμού, το αποτέλεσμα, δηλ. οι βλάβες των ανωτέρω σημείων-οργάνων του σώματός μου, συνεπεία των οποίων παρουσίασα συμπτώματα ιππουριδικής συνδρομής, εκδηλούμενης με μονοπάρεση δεξιού κάτω άκρου, αδυναμία και αναισθησία αυτού, κατάργηση αντανακλαστικών ΔΕ κάτω άκρου, υπαισθησία δεξιού σκέλους και μυών δεξιού γλουτού δίκην περισκελίδος ιππέως (σέλας) συμπεριλαμβανομένων και των γεννητικών οργάνων και αδυναμία ούρησης και κένωσης λόγω διαταραχής λειτουργίας κύστεως και ορθού, μετά βεβαιότητας δεν θα επέρχονταν.
Οι δε λοιποί κατηγορούμενοι, νόμιμοι καταστατικοί εκπρόσωποι της ΑΕ, δεν ασκούσαν, είτε αυτοπροσώπως, είτε δι` άλλου παρένθετου προσώπου που είχαν διορίσει προς τούτο, κανένα έλεγχο και εποπτεία ειδικότερα στα αποτελέσματα και στις συνέπειες των πράξεων ή/και παραλείψεων των ανωτέρω δυό ιατρών (εξαιρουμένου του τρόπου διενέργειας των ιατρικών πράξεων τις οποίες κατ` άρθρο 24 α.ν 1565/39 ενεργούν οι ιατροί σύμφωνα με τις αρχές και τα διδάγματα της ιατρικής επιστήμης), τους οποίους όμως είχαν εντάξει στο πρόγραμμά τους και στους οποίους είχαν δώσει το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις, εργαλεία, μηχανήματα, παραϊατρικό προσωπικό και να χορηγούν φάρμακα για την αποθεραπεία της ασθενούς, έτσι ώστε εγκαίρως να πληροφορηθούν- αντιληφθούν την προσβολή και βλάβη της υγείας μου από την εγκληματική τους αμέλεια και την, εξ` αυτής, ανάγκη άμεσης, έγκαιρης και κατάλληλης νευρολογικής θεραπείας μου και συνεπώς της άμεσης διακομιδής μου για την παροχή τέτοιας σε ειδική νευρολογική κλινική Νοσοκομείου, καθόσον γνώριζαν καλά ότι αυτοί και η κλινική τους, δεν είχαν τέτοια δυνατότητα και εξοπλισμό διάγνωσης και θεραπείας, αφού εκτός από μαία και νοσοκόμα βάρδιας, δεν είχαν φροντίσει και δεν είχαν δια τούτο στελεχώσει την κλινική τους με κανένα μόνιμο εργαζόμενο σε βάρδιες ή εφημερεύοντα κλπ ιατρό οποιασδήποτε ειδικότητας, συναφούς με τις υπηρεσίες μαιευτικής που παρείχαν, αν και αντικείμενό της ΑΕ που εκπροσωπούν είναι η παροχή ολοκληρωμένων μαιευτικών υπηρεσιών προς τους ασθενείς και η παροχή «ιατρικών υπηρεσιών κάθε μορφής» (άρθρο 3.2 του καταστατικού), έτσι ώστε να αντιμετωπισθεί εγκαίρως και επιτυχώς η προκληθείσα βλάβη μου άλλως, η επίταση της βλάβης μου (βλ. κατωτέρω), από την αδικαιολόγητη, μάταιη και μη ενδεδειγμένη εξακολούθηση της παραμονής μου στο χώρο αυτό, αφού (ως απεδείχθη εκ των υστέρων), εξ` αρχής ήταν φανερό και στον πλέον αδαή και έχοντα γενικές γνώσεις και εμπειρία ζωής και κατά τις κοινές αντιλήψεις, ότι παρουσίασα σοβαρή νευρολογική επιπλοκή ήτοι παράλυση του ποδιού, μούδιασμα και σε σημεία που δεν έπρεπε, σπασμούς, αίσθημα πνιγμού, δυσκαταποσία κλπ, δηλ. εμφανή και αμέσως αντιληπτά στον οποιονδήποτε ακόμη και μη ειδικό, σημάδια και απτές ενδείξεις σοβαρού νευρολογικού προβλήματος. Επιπλέον, δεν υπήρχε στο χώρο και κατά το χρόνο του χειρουργείου και κατά το χρόνο της μετέπειτα νοσηλείας μου, καμία στοιχειώδης, πολλώ δε μάλλον, αναλυτική, συλλογή και καταγραφή των ιατρικών δεδομένων των διενεργούμενων ιατρικών πράξεων, απ` οποιοδήποτε μέλος του νομικού προσώπου της ΑΕ ή από εργαζόμενο σ` αυτή (με οποιαδήποτε ιδιότητα) και συναφώς δεν τηρούνταν κανένα αρχείο οποιαδήποτε μορφής για τα ιατρικά δεδομένα των πράξεων που διενεργούσαν οι ανωτέρω ιατροί για την τοπική αναισθησία στον επισκληρίδιο χώρο, τα φάρμακα, τον τοκετό και την μετέπειτα νοσηλεία μου, έτσι ώστε να πληροφορηθούν επαρκώς και εγκαίρως την κατάστασή μου και να αποτρέψουν έτσι την βλάβη της υγείας μου, είτε δια της εφαρμογής άμεσα της ενδεδειγμένης ειδικής θεραπείας μου με τα μέσα που διέθεταν, είτε, αν δεν διέθεταν τέτοια, δια της αμέσου μεταφοράς μου για παροχή τέτοιας σε Νοσοκομείο ή άλλη ειδική κλινική. Είναι φανερό ότι να κατέβαλαν την προσοχή που όφειλαν ως μέσοι συνετοί κλινικάρχες εκπρόσωποι ΑΕ που σκοπός της είναι η παροχή μαιευτικών υπηρεσιών αλλά και ιατρικών κάθε μορφής και μπορούσαν να καταβάλουν με βάση τις γνώσεις τους, ικανότητες και προσωπικές ιδιότητες καθόσον άλλωστε πρόκειται για νομίμους εκπροσώπους επαγγελματικά οργανωμένης μαιευτικής κλινικής και όχι για ευκαιριακή πράξη, θα προέβλεπαν και θα απέφευγαν την προκληθείσα σε μένα βαρειά βλάβη της υγείας μου.
Εκτός όμως από τα ανωτέρω, είναι φανερό ότι και οι δύο ιατροί γνώριζαν από την πρώτη στιγμή ήδη από το χειρουργείο ότι επισυνέβη νευρολογική επιπλοκή, αφού μούδιασα σχεδόν σε όλο μου το κορμί και πρωτίστως στο δεξιό πόδι, που, με την εφαρμογή της ένεσης και την έγχυση του φαρμάκου τινάχτηκε ωσαν από ηλεκτροπληξία και είχα αίσθημα πνιγμού, για τα οποία υποβλήθηκα άμεσα σε οξυγόνωση, αν και η παρακέντηση με την επισκληρίδιο αφορά την τοπική αναισθησία ήτοι της περιοχής της καισαρικής τομής και οπωσδήποτε όχι το πόδι ή όλο το σώμα, τα χέρια και το λαιμό, αφού πρόκειται για τοπική-περιοχική και όχι γενική αναισθησία. Γνώριζαν επίσης ότι, μετά τον τοκετό και παρά την παρέλευση ευλόγου χρόνου, η παραλυσία, αδυναμία και η αναισθησία του δεξιού ποδός παραμένει και ότι το μούδιασμα δεν φεύγει και συνεπώς ότι προέκυψε και παραμένει νευρολογική επιπλοκή, αφού άλλωστε γι` αυτό το λόγο κάλεσαν την νευρολόγο ++ την επόμενη εσπευσμένα για εξέταση και συνεπώς γνώριζαν ότι οπωσδήποτε και καταρχήν εμφανίζονται συμπτώματα ιππουριδικής συνδρομής ή σε κάθε περίπτωση συναφούς νευρολογικής επιπλοκής ή διαταραχής, αφού άλλωστε γνώριζαν ότι τα ανωτέρω συμπτώματα προφανώς συνδέονται άμεσα με τέτοιου είδους επεμβάσεις στην περιοχή του νωτιαίου μυελού, μυελικού κώνου, ιππουρίδος και νωτιαίων ριζών, διότι « η ιππουριδική συνδρομή είναι η πλέον σοβαρή γνωστή στη διεθνή επιστήμη και ιατρική πρακτική, επιπλοκή στις παρομοίου τύπου, ήτοι σπονδυλικής στήλης, επεμβάσεις» (ΑΠ 1429/2012, ΝΟΜΟΣ). Τούτα δε γνωρίζει όχι απλά ο κάθε μέσος συνετός ιατρός της ειδικότητάς τους, πολλώ δε μάλλον οι έμπειροι τοιούτοι, όπως οι κατηγορούμενοι, αλλά και ο απλός κόσμος καθόσον και ο μέσος κοινωνός με την μέση αντίληψη και εμπειρία ζωής γνωρίζει ότι πρόκειται για μία επικίνδυνη περιοχή νευρώνων στην οποία η όποια άτεχνη και πλημμελής παρέμβαση δημιουργεί νευρολογικές επιπλοκές ή διαταραχές χωρίς να απαιτούνται για την γνώση αυτή ιατρικές και μάλιστα εξειδιασμένες γνώσεις. Είναι λοιπόν αδύνατο να θεώρησαν ότι όλα είναι «φυσιολογικά» αφού τότε, δεν θα έσπευδαν σε οξυγόνωσή μου και δεν θα καλούσαν την νευρολόγο.
Επιπλέον από τις ανωτέρω, ήδη από την αρχή, καθημερινές, επανειλημμένες και μόνες διαβεβαιώσεις-δηλώσεις τους για την αιτία της επιπλοκής, ήτοι ότι είναι «ένα ξεχάλισμα του νεύρου» (δηλ. ότι ετρώθη) και ότι «έπεσε λίγο παραπάνω φάρμακο» (δηλ. τοξικότητα) (διότι σε καμία άλλη αιτία της επιπλοκής δεν αναφέρθηκαν ποτέ), προκύπτει ότι προφανώς θεωρούσαν δεδομένο και άρα γνώριζαν και ότι πράγματι ή το ένα ή το άλλο είχε συμβεί στην περίπτωσή μου, δηλ. ότι για τα συμπτώματά μου (που φυσικά δεν υπήρχαν πρίν την παρακέντηση) ή η βελόνα πίεσε-τραυμάτισε-ένυξε νεύρο/α στην περιοχή-σημείο εφαρμογής και εγχύσεως, ή/και ότι έπεσε παραπάνω φάρμακο που επέφερε τοξική βλάβη στα νεύρα της περιοχής, όπως άλλωστε είναι λογικό να καταλάβει και ο οποιοδήποτε δεν είναι ιατρός (μόνο αυτές οι δύο αιτίες είναι δυνατές λογικά στην συγκεκριμένη περίπτωση είτε ξεχωριστά μεταξύ τους, είτε σε συνδυασμό, αφού αν δεν εισαχθεί η βελόνη και δεν ενεχέατο φάρμακο, δεν θα επέρχονταν καμμία βλάβη), διότι από την καισαρική τομή δεν δημιουργούνται τέτοια προβλήματα και επιπλοκές. Άρα λοιπόν γνώριζαν καλά την νευρολογική μου επιπλοκή όχι μόνο διότι είναι γνωστή επιπλοκή διεθνώς (βλ. ΑΠ άνω) και έβλεπαν την κλινική μου εικόνα (παραμένουσα αδυναμία, αναισθησία ποδός, αδυναμία ούρησης κλπ), όχι μόνο διότι με οξυγόνωσαν ήδη εξ` αρχής και κάλεσαν και τη νευρολόγο προς τούτο, αλλά και διότι από την αρχή ακόμα και συνεχώς αναφέρονταν στις ανωτέρω μόνες αιτίες των συμπτωμάτων μου, άρα και το πρόβλημα είχαν εντοπίσει και τις μοναδικές του -ακόμα και κατά την κοινή λογική- αιτίες.
Συνεπεία δε των ανωτέρω περιστάσεων και συνθηκών, αναγκαίως πλέον γνώριζαν ως έμπειροι γιατροί, όπως και κάθε μέσος απλός άνθρωπος με τις γνώσεις και γενική εμπειρία ζωής γνωρίζει, ότι καταφανώς απαιτείται άμεσα-έγκαιρα στην περίπτωση αυτή η χορήγηση κατάλληλης θεραπείας προς άρση, εξουδετέρωση ή άμβλυνση της νευρολογικής επιπλοκής και των εξ` αυτής προβλημάτων μου (αφού από τα ανωτέρω προκύπτει ότι γνώριζαν και πάντως αποδέχονταν ότι υπήρχε νευρολογικό πρόβλημα) και κυρίως προς άρση του κινδύνου να παραμείνει αυτή μόνιμα ή για μακρό χρόνο, καθόσον πρόκειται, ακόμα και κατά την κοινή γνώση, για ευαίσθητη και επικίνδυνη για μόνιμες ή μακροχρόνιες αναπηρίες και νευρολογικές διαταραχές, περιοχή (του νωτιαίου μυελού και της σπονδυλικής στήλης) αλλά και κατάσταση τραυματισμού (παρακέντηση και έγχυση αναισθητικού φαρμάκου), ενώ επίσης γνώριζαν καλά ότι οι ίδιοι δεν είναι νευρολόγοι και δεν μπορούν να επιληφθούν καθ` οιονδήποτε τρόπο άμεσα και επιτυχώς για να αρθεί-εξουδετερωθεί μία τέτοια επικίνδυνη κατάσταση νευρολογικής επιπλοκής, καθώς και ότι ούτε και η μαιευτική κλινική έχει τον απαραίτητο εξοπλισμό, φάρμακα και μηχανήματα για διάγνωση και θεραπεία τέτοιων επιπλοκών (μαγνητική τομογραφία, ειδικά φάρμακα κλπ). Άλλωστε άμεσα και ήδη από την επομένη ημέρα, γνώριζαν από την γνωμάτευση της ανωτέρω νευρολόγου, ότι, ακριβώς λόγω των νευρολογικών επιπλοκών και συμπτωμάτων που αυτή κατέγραψε, απαιτείται διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας που αυτή είχε συστήσει.
Συνεπώς γνώριζαν καλά ότι δεν χωρεί αδράνεια και πρέπει να υποβληθώ άμεσα στην κατάλληλη-ενδεδειγμένη νευρολογική θεραπεία, ακριβώς διότι μόνο δια του τρόπου αυτού πλέον ήταν απολύτως βέβαιο ότι, για την ήδη υπάρχουσα νευρολογική επιπλοκή μου (οφειλόμενη στην εγκληματική τους αμέλεια κατά τα ανωτέρω και εκδηλούμενη με πάρεση ποδός και αναισθησία του, όπως και υπαισθησία γεννητικών οργάνων, και της περιοχής δεξιού γλουτού μέχρι και το ορθό και αδυναμία ελέγχου κύστης και ορθού και συναφώς ούρησης και κένωσης που συνιστά οπωσδήποτε βαριά βλάβη-σωματική πάθηση και δη αναπηρία), θα εξαλείφονταν-εξουδετερώνονταν βάσιμα ο (δημιουργηθείς απ` αυτούς) κίνδυνος να παραμείνει μόνιμα ή μακροχρόνια ή/και επιταθεί . Μάλιστα είναι γνωστό σε όλους σ` αυτές τις περιπτώσεις ότι όσο πιο γρήγορα υποβληθεί ο ασθενής στην κατάλληλη θεραπεία, τόσο περισσότερο εξαλείφεται και ο κίνδυνος να παραμείνει μόνιμη νευρολογική βλάβη και αναπηρία αυξανομένων αντιστοίχως, κατά τρόπο βάσιμο, εγγίζουσα την βεβαιότητα, των πιθανοτήτων αντιστροφής της δυσμενούς κατάστασης, δηλ. είτε της πλήρους ίασης, είτε της σε μεγάλο βαθμό άμβλυνσης των συμπτωμάτων αναπηρίας και αδυναμίας. Κατ την ΑΠ 1429/2012 « η ιππουριδική συνδρομή, την οποία εμφάνισε η ενάγουσα αμέσως μετά την πρώτη επέμβαση, στην οποία υποβλήθηκε από τον κατά τα άνω ιατρό, είναι γνωστή στη επιστήμη και διεθνή ιατρική πρακτική, ως αποτελούσα την πλέον σοβαρή, από την άποψη των δυσμενών συνεπειών που μπορεί να έχει για τον ασθενή, μετεγχειρητική επιπλοκή των επί της σπονδυλικής στήλης χειρουργικών επεμβάσεων. Ως εκ της σoβαρότητάς της δε απαιτεί από τον χειρούργο - θεράποντα ιατρό του ασθενούς εγρήγορση, συνεχή παρακολούθηση και άμεσες ενέργειες προς αντιμετώπιση της, αφού οποιαδήποτε καθυστέρηση οδηγεί σε βαρύτατες και μη αναστρέψιμες νευρολογικές βλάβες.» Άλλωστε αυτό προκύπτει και απ` όλα τα ανωτέρω ιατρικά έγγραφα από την εισαγωγή μου στο νοσοκομείο και μέχρι και σήμερα, αφού αν και εισήχθην καθυστερημένα, ήτοι την 6η ημέρα μετά την παρακέντηση, παρά ταύτα, με την κατάλληλη θεραπεία φαρμάκων και φυσικοθεραπειών, αποτυπώθηκε, έστω και κατ` ολίγον, βελτίωση εν μέρει της κινηματικής/μυικής κατάστασης του ΔΕ κάτω άκρου, παρέμειναν όμως η κατάργηση αντανακλαστικών αυτού, η υπαισθησία ολοκλήρου του δεξιού σκέλους και μυών δεξιού γλουτού και η διαταραχή κύστεως και ορθού (βλ. αναλυτικά ανωτέρω). Συνεπώς είναι φανερό ότι υφίστατο ήδη εξ` αρχής ο κίνδυνος αυτή η κατάστασή μου να εξελιχθεί σε μόνιμη ή μακροχρόνια αν δεν γίνουν άμεσα οι κατάλληλες (όχι οποιεσδήποτε) ενέργειες προς αντιμετώπισή της και πάντως μέχρι σήμερα παραμένει, αφού για όλα τα ανωτέρω (πλήν της βελτίωσης της κινηματικής/μυικής κατάστασης του ΔΕ κάτω άκρου), ουδεμία βελτίωση επήλθε από την εισαγωγή μου στη Νοσοκομείο την 6η ημέρα από την παρακέντηση, μέχρι και σήμερα, ενώ είναι ελάχιστη η πιθανότητα αποκατάστασης.
Και ενώ λοιπόν γνώριζαν καλά όλα τα ανωτέρω και ήταν ιατρικά και κοινωνικά αναμενόμενο και επιβεβλημένο να ενεργήσουν κατά τον ανωτέρω ορθό τρόπο, δηλ. να μη με αφήσουν αβοήθητη, αλλά άμεσα να προσφύγουν σε νευρολογική κλινική Νοσοκομείου διότι αυτή ήταν η κατάλληλη αντιμετώπιση (αφού οι ίδιοι ούτε νευρολόγοι ήταν, ούτε υπήρχε ο κατάλληλος εξοπλισμός διάγνωσης και θεραπείας, αλλά ούτε και τα κατάλληλα φάρμακα στην κλινική) προκειμένου να γίνει η κατάλληλη καταρχάς διάγνωση και σύστοιχα η άμεση έναρξη χορήγησης της κατάλληλης θεραπείας μου, έτσι ώστε με τον τρόπο αυτό να παύσουν ή να εξουδετερώσουν ή έστω να μειώσουν/υποβαθμίσουν σοβαρά για το μέλλον μου, τον κίνδυνο παραμονής μόνιμων ή μακροχρόνιων νευρολογικών επιπλοκών και της εντεύθεν σωματικής αναπηρίας μου, εν τούτοις, αυτοί με δόλο με άφησαν αβοήθητη, αν και όφειλαν να μην την παραλείψουν, αλλά να την παράσχουν σε μένα διότι με είχαν υπο την προστασία τους, τόσο με βάση την σύμβασή μας, όσο και με βάση το νόμο και τους κανόνες της ιατρικής δεοντολογίας και επιστήμης, αλλά και διότι αδυνατούσα μόνη μου να αντιμετωπίσω αποτελεσματικά την κατάστασή μου και από κανένα άλλο δεν περίμενα βοήθεια, παρά μόνο από τους ιατρούς μου, διότι επιπλέον, είχαν με βάση το νόμο, τη σύμβαση και τις αρχές της ιατρικής δεοντολογίας και επιστήμης, αλλά και τις ανωτέρω προηγούμενες αμελείς και επικίνδυνες ενέργειές τους και την υποχρέωση περιθάλψεώς μου και πάντως διότι με τραυμάτισαν υπαίτια (από αμέλεια) κατά τα ανωτέρω αναλυτικά αναφερόμενα. Άλλωστε πιθανή βοήθεια δεν θα μπορούσα να έχω από πουθενά αλλού και δη από την κλινική, αφού, όπως κατωτέρω εκτίθεται, οι κλινικάρχες λοιποί κατηγορούμενοι, δεν είχαν στελεχώσει αυτή με κανένα γιατρό οποιασδήποτε ειδικότητας, αν και με βάση το καταστατικό σκοπό της ΑΕ, αντικείμενό της είναι η παροχή ιατρικών υπηρεσιών κάθε μορφής.
Είναι δε ο δόλος τους για τη στοιχειοθέτηση της διακρινόμενης εκθέσεως (306.2ΠΚ), δεδομένος όχι μόνο διότι γνώριζαν όλα τα ανωτέρω στα οποία παραπέμπω, ήτοι επιγραμματικά ότι από την πρώτη στιγμή παρουσιάστηκε νευρολογική επιπλοκή με την παρακέντηση, αφού παραλύθηκαν και μούδιασαν σημεία του σώματος που δεν έπρεπε, για την οποία μου χορηγήθηκε οξυγόνο, ότι παρά την παρέλευση ευλόγου χρόνου της πρώτης ημέρας, εξακολουθούσε να υπάρχει επιπλοκή στο δεξιό μου πόδι και γεννητικά όργανα κλπ και πάντως δεν είχε επέλθει εξομάλυνση, που δεν δικαιολογούνταν και για τα οποία άλλωστε κάλεσαν την ανωτέρω νευρολόγο, αλλά και διότι επιδείχθηκε από εκείνο το σημείο και μετά, αδράνεια ευθέως αναντίστοιχη με την εμπειρία και τις ικανότητες τους, αλλά και την δυσμενή κλινική νευρολογική εικόνα που είχαν μπροστά τους και επιβεβαίωσε και η ανωτέρω νευρολόγος κατά τρόπο που αποτελεί σοβαρό αντικειμενικό ενδείκτη αποδοχής της προσβολής υπο τις συγκεκριμένες περιστάσεις, συνθήκες, είδος και φύση των βλαβών, διότι ακόμη και όταν η νευρολόγος ++ που κάλεσαν οι ίδιοι την επόμενη του τοκετού, είχε διαγνώσει τις ανωτέρω αναφερόμενες νευρολογικές επιπλοκές και συμπτώματα για τα οποία συνέστησε ως ειδικός, μαγνητική τομογραφία, γεγονός που σε συνδυασμό με την ήδη υπάρχουσα γνώση τους από τη στιγμή του χειρουργείου, όφειλε όχι απλά να τους «ανησυχήσει» για να εκτελέσουν άμεσα τη σύστασή της, αλλά να προσφύγουν άμεσα στην νευρολογική κλινική του πανεπιστημιακού Νοσοκομείου για άμεση θεραπεία (αφού αναγκαίως εκεί θα γινόταν μαγνητική), αυτοί όχι μόνο δεν με οδήγησαν άμεσα στην νευρολογική κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου για θεραπεία, αλλά με καθησύχαζαν διαρκώς όπως ανωτέρω αναλυτικά εκτέθηκε ότι «δεν είναι τίποτα, θα περάσει, ένα ξεχάλισμα του νεύρου είναι, έπεσε λίγο παραπάνω φάρμακο» και επιπλέον και παρά τη σύσταση της ανωτέρω νευρολόγου για διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας (που είναι διαγνωστικό και όχι θεραπευτικό μέτρο), ουδέν έπραξαν, αλλά αντίθετα δεν εκτέλεσαν ούτε και αυτή την σύστασή της, αλλά με οδήγησαν στο ΙΑΣΩ για αξονική τομογραφία και όχι για μαγνητική, που φυσικά δεν έδειξε τίποτα αξιοποιήσιμο για την νευρολογική μου κατάσταση, καθόσον δεν ήταν η ιατρικά ενδεδειγμένη εξέταση, πολλώ δε μάλλον θεραπεία για την περίπτωσή μου. Αλλά και πάλι, ακόμη και όταν το ΙΑΣΩ την 27-8-16 συνέστησε και αυτό περαιτέρω διερεύνηση με μαγνητική, ουδέν έπραξαν άμεσα, αν και γνώριζαν από την κλινική ανωτέρω εικόνα μου κάθε μέρα που περνούσε και τις συνεχείς διαμαρτυρίες μου, ότι η επιπλοκή παραμένει. Αντίθετα με άφησαν αβοήθητη (και ως προς τη διάγνωση και κυρίως ως προς τη θεραπεία) με διαβεβαιώσεις ότι θα περάσει και δεν είναι τίποτα, μέχρι την 30-8-2016 που έγινε μαγνητική στο ιατρικό κέντρο EUROMEDICA, χωρίς και πάλι να επιδιώξουν να γίνει αυτή κατά τρόπο ενδεδειγμένο και κατάλληλο, ήτοι με σκιαγραφικό υγρό, όπως έγινε κανονικά και ενδεδειγμένα στο νοσοκομείο της Λάρισας, αφού ο μαιευτήρας γυναικολόγος μου ούτε καν εμφανίστηκε στην εξέταση αυτή για να δώσει τις κατάλληλες οδηγίες και να εποπτεύσει την επιτυχή διενέργειά της, με αποτέλεσμα και πάλι να παραμένει η κατάστασή μου αναλλοίωτη. Και όταν πλέον δεν μπορούσαν να «δικαιολογηθούν» άλλο, αφού τα συμπτώματα δεν παρέρχονταν κατά τις διαβεβαιώσεις και δηλώσεις τους, αλλά αντίθετα προέκυπτε επίτασή τους (αδυναμία ούρησης και κένωσης) και επιπλέον γνώριζαν ότι δημιουργήθηκε πρόβλημα και με την κλινική για τη συνέχιση της παραμονής μας ή όχι για άλλες δύο μέρες και κατά τα ανωτέρω ο ένας έριχνε την ευθύνη στον άλλο, θέτοντας και ζήτημα έκπτωσης των δαπανών, καθόσον αντέλεγαν ο κλινικάρχης ++ και ο ++ για την παραμονή μου ή όχι στην κλινική, αποφάσισαν πλέον την διακομιδή μου την 31-8-2016, ήτοι την 6η ημέρα μετά την παρακέντηση, στη νευρολογική κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας.
Συνεπώς αν και γνώριζαν καλά ότι απ` αυτή την κατάσταση ουσιαστικού αβοήθητου (έλλειψη κάθε θεραπείας, πολλώ δε μάλλον της κατάλληλης), είναι ενδεχόμενο, αν όχι βέβαιο, ότι στο άμεσο και ορατό μέλλον, θα περιέλθω σε κατάσταση σοβαρής μόνιμης (μη αναστρέψιμης) ή (έστω) μακροχρόνιας σωματικής αναπηρίας-πάθησης, δηλ. ότι υπάρχει κίνδυνος εκ της μη εγκαίρου προσφυγής μου στην ειδική βοήθεια τρίτων, να μη μπορούν πλέον να αρθούν και εξουδετερωθούν, αλλά αντίθετα να παραμείνουν μόνιμα (μη αντιστρέψιμα) ή για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι ανωτέρω δυσμενείς νευρολογικές παθήσεις-συμπτώματα, αν δεν μου παρασχεθεί άμεσα η βοήθεια που ανωτέρω αναφέρθηκε αναλυτικά και ο οποίος θα αποφεύγονταν αν με μετέφεραν εγκαίρως (αιτιώδης συνάφεια βλ. ανωτέρω ΑΠ 1429/12 αλλά και ΑΠ 125/1993 ΠΧρ 1993,153), εν τούτοις τον αποδέχθηκαν όπως προκύπτει απ` όλες τις ανωτέρω αντικειμενικές και υποκειμενικές περιστάσεις και συνθήκες και ενδείκτες της βούλησής τους, καθόσον αν μη τι άλλο γνώριζαν την υψηλή επικινδυνότητα της προσβολής σε μία εξόχως νευραλγική, μεταφορικά και ουσιαστικά, περιοχή του ανθρωπίνου σώματος, την ανάγκη για άμεσες ενέργειες προς αντιμετώπιση της, αφού οποιαδήποτε καθυστέρηση οδηγεί σε βαρύτατες και μη αναστρέψιμες νευρολογικές βλάβες και τον εντεύθεν υψηλό κίνδυνο να μην μπορούν να αρθούν και εξουδετερωθούν, αλλά αντίθετα να εδραιωθούν και παραμείνουν είτε μόνιμα, είτε για μεγάλο χρόνο οι προκληθείσες νευρολογικές επιπλοκές και οι εξ` αυτών σοβαρές-βαριές παθήσεις μου, όπως επίσης γνώριζαν και την μορφολογία, φύση και είδος του τραύματος, αφού με τις ανωτέρω δηλώσεις τους κατά την διάρκεια όλων αυτών των 6 ημερών, γνώριζαν ότι η επιπλοκή οφείλεται ή στην τρώση-ξεχάλισμα του νεύρου από τη βελόνη, ή στην τοξική επιπλέον ποσότητα του φαρμάκου που ενεχύθη ή και στα δύο συνδυαστικά και επιπλέον είναι κρίσιμο για την αποδοχή του ενδεχόμενου (τουλάχιστον) δόλου τους, ότι κανένα ουσιαστικό και αποτελεσματικό αντίμετρο (κυρίως θεραπείας, αλλά και κατάλληλης διάγνωσης παρά και τις συστάσεις των ανωτέρω τρίτων) δεν έλαβαν για την αποφυγή του ανωτέρω προβλεφθέντος ως ενδεχόμενου σφόδρα να επέλθει, αποτελέσματος, και μάλιστα επι 6 ημέρες, ήτοι για χρόνο που, εν` όψει των συνθηκών και περιστάσεων και της φύσης και μορφής της βλάβης, είναι τω όντι μεγάλος και «καταστροφικός» για την περίστασή μου, αν και ήταν και οι ίδιοι γιατροί και συνεπώς γνώριζαν καλά και πλήρως και το μέγεθος και την εγγύτητα του κινδύνου παραμονής και εδραίωσης σοβαρών μόνιμων ή μακροχρόνιων μελλοντικών συνεπειών-παθήσεων στην υγεία μου και της αδυναμίας εξουδετέρωσης αυτών στο μέλλον, ακριβώς εκ της μη παροχής βοηθείας όχι μόνο στον κρίσιμο ιατρικά χρόνο των πρώτων 24ώρων, αλλά ούτε και μετά και επι 6ημέρες, που οπωσδήποτε καταδεικνύει στάση αποδοχής του κινδύνου του προστατευόμενου έννομου αγαθού μου (εδώ του κινδύνου μονιμότητας-μη αντιστρεψιμότητας ή μακροχρονιότητας των βλαβών που συνιστά επιδείνωση και μορφή επίτασης της αρχικής βαρειάς βλάβης και δια τούτο είναι νέο βαρύτερο αποτέλεσμα), αφού κατά τα ανωτέρω αρκούσε απλά η προσφυγή μου στην νευρολογική κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας.
Συνεπώς με δόλο με εξέθεσαν και με εγκατέλειψαν στην υπάρχουσα (τότε) δυσμενή νευρολογική κατάσταση που προκλήθηκε από κοινή υπαιτιότητά τους και συγκεκριμένα με δόλο δεν έπαψαν και δεν εξουδετέρωσαν ή έστω υποβάθμισαν σοβαρά τον κίνδυνο που με απειλούσε, δηλ. τον κίνδυνο να μη μπορούν στο μέλλον να αρθούν και εξουδετερωθούν, αλλά αντίθετα να παραμείνουν και εδραιωθούν μόνιμα ή για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι ανωτέρω δυσμενείς νευρολογικές παθήσεις-συμπτώματά μου. Κατά τον τρόπο αυτό, με την αδρανή, μάταιη και αναποτελεσματική παραμονή μου στην μαιευτική κλινική επι 6ημέρες, με εξέθεσαν αιτιακά σε μεγαλύτερο κίνδυνο υγείας, ήτοι αυτόν της προκλήσεως μόνιμων πλέον (μη αντιστρέψιμων), ή έστω μακροχρόνιων βαρειών σωματικών βλαβών-αναπηρίας μου, που κατά τούτο αποτελεί επιπρόσθετο αποτέλεσμα της πράξης της έκθεσης, σε σχέση με αυτές (τις βαριές σωματικές παθήσεις-αναπηρία) που ούτως ή άλλως μου είχαν προκαλέσει αμελώς, αφού συνιστά επιδείνωση και επίταση αυτών καθόσον σ` αυτές, συνεπεία της εκθέσεως, προστίθεται και ο παράγων του κινδύνου της μόνιμης πλέον ή μακροχρόνιας παραμονής τους, που οπωσδήποτε εφόσον υλοποιηθεί ως αποτέλεσμα συνιστά, την έννοια της βαριάς και μακροχρόνιας αρρώστιας του άρθρου 310.2 ΠΚ
Και πράγματι ως εκ των ανωτέρω ιατρικών εγγράφων προκύπτει, πρόκειται και για βαρειά σωματική μου πάθηση (πάρεση ποδός, αδυναμία και αναισθησία ποδός, υπαισθησία μέλους ποδός, γλουτού και γεννητικών οργάνων και αδυναμία ελέγχου και διαταραχή κύστεως και ορθού και αδυναμία εντεύθεν ούρησης και κένωσης), οφειλομένη στην εγκληματική τους αμέλεια, και για μακροχρόνια πλέον τοιαύτη, οφειλομένη στην εκ δόλου (έστω και αποδοχής) έκθεσή μου, όπως περιεγράφη ανωτέρω και άρα πρόκειται σαφώς για επέλευση βαρυτέρου αποτελέσματος (εδώ ο κίνδυνος που δημιούργησαν με την έκθεση και αποδέχθηκαν, μετουσιώθηκε όντως σε βαρύτερο αποτέλεσμα), συνισταμένου ως εξετέθη, στην παραμονή, δηλ. μονιμότητα ή μακροχρονιότητα αυτών, καθόσον εμποδίζομαι εισέτι να χρησιμοποιώ το σώμα μου (αδυναμία βάδισης, έλλειψη αίσθησης αγγίγματος-αφής-πόνου ποδός και αδυναμία ούρησης και κένωσης), ήτοι για σημαντικό χρονικό διάστημα λαμβανομένου υπ` όψη των ανωτέρω σοβαρότατων ζωτικών λειτουργιών του ανθρωπίνου σώματος, που στερούμαι πλήρως και συνεπώς πληρούται, ακόμη και σήμερα ήτοι επι 3 μήνες, η έννοια και της γενικής ρήτρας της σημαντικής και μακροχρόνιας παρεμπόδισης της χρήσης του σώματος (κρίθηκε ότι, επι τη βάσει της γενικής αυτής ρήτρας πληρούται η προϋπόθεση της βαρείας σωματικής βλάβης της ΠΚ 310.2 στην περίπτωση κτυπήματος του χεριού της παθούσης στον τοίχο με αποτέλεσμα κάταγμα οστών συνεπεία των οποίων στερήθηκε τη χρήση του χεριού τουλάχιστον για 3 μήνες. ΑΠ 522/1995 ΠΧρ 1995,815). Οπωσδήποτε όμως, λαμβανομένης υπ` όψη της φύσεως και των συνεπειών των νευρολογικών μου βλαβών και επιπλοκών, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα εμποδίζομαι και για το μέλλον αν όχι μόνιμα, διότι υπάρχει ελάχιστη πιθανότητα αποκατάστασης, πάντως για σημαντικά μακροχρόνιο διάστημα, αφού άλλωστε πλήν την κατ` ολίγον βελτίωσης της κινηματικής του ΔΕ κάτω ποδός (βλ. σύνολο εγγράφων), ουδεμία άλλη βελτίωση στα λοιπά συμπτώματα μου (αναισθησία, υπαισθησία, αδυναμία ούρησης και κένωσης), δεν παρατηρήθηκε ιατρικά επι 3 μήνες, παρά το ότι προβαίνω σε συνεχεί φυσικοθεραπείες σε ΚΑΑ και επανελέγχομαι και υποβάλλομαι ακόμη σε φαρμακευτική θεραπεία στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο.
Συντρέχει συνεπώς η επιβαρυντική περίσταση κατά νόμω για την τιμώρηση των δύο πρώτων κατηγορουμένων για το αδίκημα (όχι απλά της πρόκλησης σωματικών βλαβών εξ` αμελείας, αλλά) της εκ του αποτελέσματος διακρινόμενης (κακουργηματικής) έκθεσης (29, 306.2 ΠΚ) καθόσον άλλωστε το βαρύτερο αποτέλεσμα , ήτοι εν προκειμένω η, συνεπεία της έκθεσης, παραμονή-μονιμότητα ή μακροχρονιότητα των βαρειών ανωτέρω σωματικών παθήσεων (που πληροί την υπόσταση του εξ` αμελείας εγκλήματος της ΠΚ 314, αφού σ` αυτό υπάγονται όλες οι σωματικές βλάβες των 308-310, άρα και η βαρειά και μακροχρόνια αρρώστια της ΠΚ 310.2), οφείλεται τουλάχιστον στην ενσυνείδητη αμέλεια των δύο πρώτων κατηγορουμένων ιατρών, που λαθεμένα πίστεψαν ότι θα την αποφύγουν βασιζόμενοι στη μακροχρόνια πείρα και εξειδίκευσή τους και στο γεγονός ότι είχαν επανειλημμένα προβεί σε παρόμοιες επεμβάσεις υπό ίδιες συνθήκες και είχαν εμπειρία, που λειτούργησε εφησυχαστικά και τους έδιδε την «αυτοπεποίθηση» ότι όλα θα κυλήσουν φυσιολογικά και αν ανακύψει πρόβλημα θα είναι ευχερώς αντιμετωπίσιμο (πρβλ περίπτωση της ΑΠ 1295/2009 ΠοινΧρ 2010,331). Σημειώνεται δε ότι η ανωτέρω νομική υπαγωγή, είναι η μόνη που μπορεί να καταλάβει την καθολική ποινική απαξία της συμπεριφοράς των εγκαλουμένων ιατρών αναφορικά με την πρόκληση σε μένα, συνεπεία της έκθεσης, βαρειών και μόνιμων ή οπωσδήποτε μακροχρόνιων πλέον σωματικών παθήσεων, που με καθιστούν ανάπηρη και άτομο με ειδικές ανάγκες, που όμως θα μπορούσαν να αρθούν και εξουδετερωθούν κατά τον ανωτέρω τρόπο, ήτοι με την έγκαιρη και άμεση εισαγωγή μου στην νευρολογική κλινική του Νοσοκομείου για θεραπεία, καθόσον αν θεωρηθεί ότι έπραξαν με ενδεχόμενο δόλο και ως προς το αποτέλεσμα της βαρείας σωματικής μου βλάβης, ανακύπτει η γνωστή προβληματική περί των εκ του αποτελέσματος διακρινομένων εγκλημάτων (αντί άλλων Α.Χαραλαμπάκης: Ποινικός Κώδικας Ερμηνεία κατ` άρθρο υπο 306, 7, υπο 29.8, 12-17) και εν προκειμένω δεν θα μπορούσε να γίνει λόγος ούτε για εφαρμογή της 310.3ΠΚ, αφού απαιτεί σκοπούμενη βαρειά σωματική βλάβη, ούτε για την τιμώρηση κάποιων από τις άλλες περιπτώσεις της ΠΚ 310 αφενός μεν διότι η διάταξη αυτή αφήνει αρρύθμιστη (αληθινό κενό) την περίπτωση που ο δράστης έπραξε με ενδεχόμενο δόλο και ως προς το βαρύτερο αποτέλεσμα της βαρείας σωματικής βλάβης, αφετέρου διότι δεν είχε προηγηθεί εν προκειμένω ως βασικό έγκλημα αυτό της ΠΚ 308 διαπραχθέν από τους δράστες με δόλο οποιουδήποτε βαθμού και έτσι θα παρέμενε το πραγματικό αποτέλεσμα της προκληθείσης όντως βαρείας σωματικής βλάβης μου απ` αυτή τούτη την ηθελημένη αδράνεια και την αποδοχή του κινδύνου επέλευσής της, ως αρρύθμιστη και ατιμώρητη περίπτωση, ενώ από την άλλη, ο συγκεκριμένος κίνδυνος (που εδώ μετουσιώθηκε στο αποτέλεσμα της μονιμότητας/μακροχρονιότητας που συνιστά επιδείνωση και μορφή επίτασης της αρχικής βαρειάς βλάβης και δια τούτο είναι νέο αποτέλεσμα), από μόνος του ως βαρύτερο αποτέλεσμα, θα αποτελούσε απλά επιβαρυντική περίπτωση που δεν επιβαρύνει καν κατά νόμω την ποινή στο έγκλημα της εξ` αμελείας πρόκλησης σωματικών βλαβών (στο οποίο όπως ειπώθηκε υπάγονται όλες οι βλάβες των 308-310) και επιπλέον, η πρόκληση κινδύνου βαρείας βλάβης της υγείας, δεν τιμωρείται αυτοτελώς όταν οφείλεται σε αμέλεια (ΠΚ 314).
Συνεπώς οι δύο πρώτοι εγκαλούμενοι τέλεσαν το ανωτέρω έγκλημα.
Για τους ανωτέρω λόγους ΕΓΚΑΛΩ τους ανωτέρω εγκαλουμένους για τα ανωτέρω εγκλήματα που ετέλεσαν εις βάρος μου και ΕΞΑΙΤΟΥΜΑΙ την νόμιμη και παραδειγματική τους τιμωρία.
Δηλώνω ότι παρίσταμαι ως πολιτικώς ενάγων κατά των κατηγορουμένων, ζητώντας το ποσό των 44€ εις ολόκληρον απ` αυτούς για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης που υπέστην από τις ανωτέρω εγκληματικές πράξεις τους που προσέβαλαν τα προστατευόμενα έννομα αγαθά της υγείας και της σωματικής ακεραιότητάς μου, με την ρητή επιφύλαξη αναζητήσεως μείζονος ποσού ηθικής βλάβης μου στα αστικά Δικαστήρια καθώς και κάθε άλλης περιουσιακής ζημίας μου και προσάγω και επικαλούμαι το σχετικό παράβολο χαρτοσήμου του Δημοσίου 50€. (αρ.
Ζητώ να κληθεί και εξετασθεί μάρτυρας ο ++, κάτοικος ++
Προσάγω κι επικαλούμαι τα κάτωθι έγγραφα:++
ΖΗΤΩ την διεξαγωγή ιατρικής-νευρολογικής πραγματογνωμοσύνης για να διερευνηθούν η σημερινή μου νευρολογική κατάσταση υγείας και τα αίτιά της και η μονιμότητα ή μακροχρονιότητα αυτών, για την οποία δηλώνω από τώρα ότι θα διορίσω τεχνικό σύμβουλο.
Διορίζω πληρεξούσιο δικηγόρο μου και αντίκλητό μου στην Καρδίτσα τον Δικηγόρο του Πρωτοδικείου Καρδίτσας Ανδρέα Βρόντο, κάτοικο Καρδίτσας(Πλαστήρα 12, 41255) και ζητώ να μου χορηγηθεί αντίγραφο της παρούσης.
Η ΕΓΚΑΛΟΥΣΑ
