Αριθμός αποφάσεως 251/2019

Αριθμός κατάθεσης αίτησης ……/2019
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ

Αποτελούμενο από τη Δικαστή, Ολυμπία Κώστα, Πρόεδρο Πρωτοδικών.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………. χωρίς τη σύμπραξη γραμματέα, για να δικάσει την υπόθεση:  Του αιτούντος:      …….., κατοίκου …….., οδός ………, κατόχου του με αριθμό ……. ΑΦΜ της Δ.Ο.Υ ……….ενεργών δι` εαυτόν ατομικά και ως ασκούντος «εν τοις πράγμασιν» την επιμέλεια της ανήλικης κόρης του ………., ο οποίος παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου του Ανδρέα Βρόντου, ο οποίος κατέθεσε σημείωμα και υπέβαλε το με αριθμό ………. γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων του ΔΣΚαρδίτσας.  Της καθ’ης η αίτηση:        ……., κατοίκου ………., οδός ……….., κατόχου του με αριθμό ………..ΑΦΜ της Δ.Ο.Υ ………, η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου της …….., η οποία κατέθεσε σημείωμα και υπέβαλε το με αριθμό …………. γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων του ΔΣΚαρδίτσας. Ο αϊτών ζήτησε να γίνει δεκτή η από …….. και με αριθμό κατάθεσης ……….. αίτησή του με αντικείμενο προσωρινή διατροφή ανηλίκου τέκνου, η οποία προσδιορίσθηκε προς εκδίκαση αρχικώς για τη δικάσιμο της ……….. και ακολούθως και κατόπιν αναβολής για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο.

Κατά τη συζήτηση της υποθέσεως οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν προφορικώς τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτοί.

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΝΟΜΟ

I) Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1510, 1511, 1512, 1514 του ΑΚ, συνάγεται ότι η γονική μέριμνα, η οποία περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου, τη διοίκηση της περιουσίας του και την εκπροσώπησή του σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία ή δίκη, ασκείται από τους γονείς του. Είναι δε έννοια ευρύτερη της επιμέλειας, η οποία (επιμέλεια) περιλαμβάνει την ανατροφή, την επίβλεψη, τη μόρφωση και την εκπαίδευση του τέκνου, καθώς και τον προσδιορισμό του τόπου της διαμονής του. Στην περίπτωση όμως διακοπής της συζυγικής συμβίωσης, όταν ανατρέπονται πλέον οι συνθήκες της ζωής της οικογένειας, καταργείται ο συζυγικός οίκος, δημιουργείται χωριστή εγκατάσταση του καθενός από τους γονείς και ανακύπτει θέμα της διαμονής των ανηλίκων τέκνων πλησίον του πατέρα ή της μητέρας τους, η ρύθμιση της γονικής μέριμνας αυτών γίνεται από το δικαστήριο. Ως κατευθυντήρια γραμμή για την άσκηση της γονικής μέριμνας, στην περίπτωση διαφωνίας των γονέων των τέκνων και της προσφυγής τους στο δικαστήριο, αλλά και πυρήνας για τον προσδιορισμό της άσκησης της γονικής μέριμνας του ανηλίκου είναι το αληθινό συμφέρον του τέκνου, που αποσκοπεί στην ανάπτυξη του ανηλίκου σε μία ανεξάρτητη και υπεύθυνη προσωπικότητα. Για την εξειδίκευση της αόριστης αυτής νομικής έννοιας δεν παρέχονται από το νομοθέτη εκ των προτέρων σταθερά προσδιοριστικά στοιχεία πέραν από το επιβαλλόμενο στο δικαστή καθήκον να σεβαστεί την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξ αιτίας του φύλου, της κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσιακής- οικονομικής κατάστασης τους. Στη δικαστική, συνεπώς, κρίση καταλείπεται ευρύ πεδίο, ώστε, αφού ληφθούν υπόψη όλες οι σχέσεις και οι περιστάσεις, να καταλήξει σε ρύθμιση τέτοια, που να εξυπηρετείται καλύτερα το συμφέρον του ανηλίκου τέκνου. Κρίσιμα προς τούτο στοιχεία είναι, μεταξύ άλλων, η καταλληλότητα του ή των γονέων για την ανάληψη του έργου της διαπαιδαγώγησης και της περίθαλψης του ανηλίκου τέκνου, και οι έως τότε δεσμοί τού τέκνου με τους γονείς και αδελφούς του. Για το σκοπό τούτο, λαμβάνεται υπόψη η προσωπικότητα και η παιδαγωγική καταλληλότητα του κάθε γονέα και συνεκτιμώνται οι συνθήκες κατοικίας και η οικονομική κατάσταση τούτων (ΑΠ 952/2007 ΔΙΚΗ 2007. 1213). Από τις ίδιες ως άνω διατάξεις συνάγεται επίσης, ότι οι ικανότητες των γονέων, το περιβάλλον, το επάγγελμα, η πνευματική τους ανάπτυξη και η δράση τους στο κοινωνικό σύνολο, η ικανότητα προσαρμογής τους στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας μέσα στα πλαίσια της λογικής και ορθολογικής αντιμετώπισης των θεμάτων των νέων, η σταθερότητα των συνθηκών ανάπτυξης του τέκνου χωρίς εναλλαγές στις συνθήκες διαβίωσης, περιλαμβάνονται στα κριτήρια προσδιορισμού του συμφέροντος του τέκνου. Αυτό δε ισχύει ανεξάρτητα από την υπαιτιότητα των γονέων ως προς το διαζύγιο ή τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης. Τέλος, το συμφέρον του τέκνου λαμβάνεται υπό ευρεία έννοια, προς διαπίστωση δε της συνδρομής του εξετάζονται πάντα τα επωφελή και πρόσφορα για τον ανήλικο στοιχεία και περιστάσεις. Ουσιώδους σημασίας είναι και η επισημαινόμενη στο νόμο ύπαρξη ιδιαίτερου δεσμού του τέκνου προς τον ένα από τους γονείς του και η περί αυτού ρητώς εκφραζόμενη προτίμησή του, την οποία συνεκτιμά το δικαστήριο ύστερα και από τη στάθμιση του βαθμού της ωριμότητάς του, καθώς και οι τυχόν συμφωνίες που έκαναν οι γονείς του τέκνου σχετικά με την επιμέλεια και τη διοίκηση της περιουσίας του. Με δεδομένη την ύπαρξη του εν λόγω δεσμού του τέκνου προς το συγκεκριμένο γονέα, αυτός θεωρείται ότι έχει τη δυνατότητα αποτελεσματικότερης διαπαιδαγώγησης προς όφελος του ανηλίκου και επομένως ότι είναι ο πλέον κατάλληλος για την επιμέλειά του, όμως υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι ο ιδιαίτερος αυτός δεσμός του τέκνου προς τον ένα από τους γονείς του έχει αναπτυχθεί φυσιολογικά και αβίαστα ως ψυχική στάση, η οποία είναι προϊόν της ελεύθερης και ανεπηρέαστης επιλογής του ανηλίκου, που έχει την στοιχειώδη ικανότητα διακρίσεως. Πρέπει δε να λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψη ότι ο ανήλικος, που έχει ακόμη ατελή την ψυχοπνευματική ανάπτυξη και την προσωπικότητά του υπό διαμόρφωση, υπόκειται ευχερώς σε επιδράσεις και υποβολές των γονέων ή άλλων, οι οποίες, έστω και χωρίς επίγνωση γενόμενες, οδηγούν ασφαλώς στο σχηματισμό της μονομερούς διαμόρφωσης και προτίμησης προς τον ένα από τους γονείς, οπότε η προτίμηση του δεν εξυπηρετεί πάντοτε και το αληθές συμφέρον του. Η διάσπαση εξάλλου της έγγαμης συμβίωσης των γονέων, με συνεπακόλουθο και την διάσπαση της οικογενειακής συνοχής κλονίζει σοβαρώς την ψυχική ισορροπία του τέκνου που αισθάνεται ανασφάλεια και επιζητεί στήριγμα. Οι μεταξύ των συζύγων δημιουργούμενες έντονες αντιθέσεις ενίοτε αποκλείουν κάθε συνεννόηση μεταξύ τους, αλλά και σε σχέση με τα τέκνα τους, τα οποία όχι σπανίως χρησιμοποιούνται ως όργανα για την άσκηση παντοειδών πιέσεων και την ικανοποίηση εκδικητικών διαθέσεων. Έτσι, υπό το κράτος της κατάστασης αυτής ο γονέας που αναλαμβάνει την γονική μέριμνα ή την επιμέλεια έχει, κατά την επιταγή του νόμου, πρόσθετα καθήκοντα και αυξημένη την ευθύνη της αντιμετώπισης των ως άνω ειδικών περιστάσεων κατά προέχοντα λόγο, και αυτό προϋποθέτει την εξασφάλιση στο τέκνο κατάλληλων συνθηκών προσαρμογής (ΑΠ 1910/2005. ΤΝΠ Νόμος, ΕφΘες(Μον) 1303/2019). II) Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486 παρ.2, 1487, 1489 παρ.2 και 1493 ΑΚ, προκύπτει ότι τα ανήλικα τέκνα και αν έχουν περιουσία και εφόσον τα εισοδήματα της περιουσίας τους δεν επαρκούν για τη διατροφή τους, έχουν δικαίωμα διατροφής έναντι των δύο γονέων τους, οι οποίοι υποχρεούνται να τα διατρέφουν από κοινού, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του. Το μέτρο της διατροφής τους προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του τέκνου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του και περιλαμβάνει όλα όσα είναι αναγκαία για την ανατροφή και την εν γένει εκπαίδευση του. Ως συνθήκες ζωής νοούνται οι συγκεκριμένοι όροι διαβίωσης, που ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία, τον τόπο κατοικίας, την ανάγκη επιτήρησης και εκπαίδευσης και την κατάσταση της υγείας του, σε συνδυασμό με την περιουσιακή κατάσταση του υπόχρεου (Α.Π. 1384/2008 Α.Π. 823/2003). Κατέστησε δε ο νομοθέτης υπεύθυνους και τους δύο γονείς, ενόψει της ισότητας των δύο φύλλων και της αμοιβαίας υποχρέωσής τους, προς ανατροφή και εκπαίδευση του τέκνου. Για να καθορισθεί το ποσό της διατροφής, αξιολογούνται, κατ' αρχήν, τα εισοδήματα των γονέων από οποιαδήποτε πηγή και στη συνέχεια προσδιορίζονται οι ανάγκες του τέκνου. Καθοριστικό δε στοιχείο, είναι οι συνθήκες της ζωής του, δηλαδή, οι όροι διαβίωσης του, χωρίς όμως να ικανοποιούνται οι παράλογες απαιτήσεις (Α.Π. 416/2007). Η δαπάνη για την εξυπηρέτηση στεγαστικών ή καταναλωτικών δανείων δεν προαφαιρείται από το εισόδημα του υποχρέου αλλά λαμβάνεται υπόψη ως επί πλέον βιοτική ανάγκη (ΑΠ 120/2013, ΑΠ 837/2009). Στην αγωγή δεν είναι απαραίτητο να γίνεται αναφορά στις οικονομικές δυνάμεις του άλλου γονέα (δηλαδή του μη εναγομένου που συνήθως είναι ο έχων την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου), ούτε το Δικαστήριο υποχρεούται αυτεπαγγέλτως να ερευνήσει αυτές, προκειμένου να προβεί σε επιμερισμό της υποχρέωσης διατροφής του ανηλίκου μεταξύ των δύο γονέων του. Αυτές ο εναγόμενος δικαιούται να τις επικαλεσθεί κατ’ ένσταση, προκειμένου να επιτύχει τον περιορισμό της δικής του υποχρέωσης για τη διατροφή του τέκνου, κατά το ποσό που αντιστοιχεί στην οικονομική δυνατότητα και στη βάση αυτής υποχρέωση συνεισφοράς του άλλου γονέα (Α.Π 1156/2017, ΑΠ 2210/2017, δημοσίευση Nomos). Περαιτέρω, από τη διάταξη του άρθρου 1487 εδ. 2 του ΑΚ σαφώς προκύπτει ότι, ο γονέας που οφείλει διατροφή στο ανήλικο τέκνο του, δεν μπορεί να αντιτάξει εναντίον του την ένσταση διακινδύνευσης της δικής του διατροφής. Έχει την υποχρέωση να διαθρέψει το ανήλικο παιδί του, εφόσον τα εισοδήματα της περιουσίας του και το προϊόν της εργασίας του δεν αρκούν για τη διατροφή του, έστω κι αν κινδυνεύσει η αυτοδιατροφή του. Κατ' εξαίρεση, μπορεί ο γονέας να αντιτάξει κατά των ανηλίκων τέκνων του την ένσταση της διακινδύνευσης της αυτοδιατροφής του, αν επικαλεστεί και αποδείξει : α) ότι το ανήλικο τέκνο μπορεί να στραφεί εναντίον άλλου υποχρέου και β) το τέκνο μπορεί να διατραφεί αναλώνοντας την περιουσία του (βλ. ΑΠ 676/2000 Δ/νη 41. 1597, ΑΠ 804/1994 Δ/νη 37. 97, ΕφΘεσ 1432/2003 Αρμ. ΝΗ' 1608, ΕφΑΘ 5089/1996 Αρμ. ΝΒ' 562). Ως άλλος υπόχρεος νοείται και ο άλλος γονέας, προς τον οποίο μπορεί ο εναγόμενος να παραπέμψει το ανήλικο τέκνο, προκειμένου να αναζητηθεί από εκείνον το μέρος της διατροφής που δεν μπορεί να πληρώνει ο εναγόμενος, χωρίς να διακινδυνεύσει η δική του διατροφή (βλ. Ανδρουλιδάκη, σε ΑΚ Γεωργιάδη - Σταθόπουλο, υπό το άρθρο 1487 αριθμ. 51). Σε αναφορά προς τον άλλο γονέα, όμως, υφίσταται και λειτουργεί υπέρ του εναγομένου και η ένσταση συνεισφοράς. Η ένσταση διακινδύνευσης είναι ανεξάρτητη από την ένσταση συνεισφοράς του άλλου γονέα στη διατροφή του τέκνου. Έτσι, εάν, μετά την προβολή ένστασης συνεισφοράς και τον (κατόπιν αυτής) υπολογισμό του ποσοστού συμμετοχής εκάστου γονέα στη διατροφή του ανηλίκου τέκνου, προκύπτει ότι, ο εναγόμενος δεν είναι σε θέση να καταβάλλει το ποσό συμμετοχής του, χωρίς να διακινδυνεύσει η δική του διατροφή, τότε είναι δυνατό με την προβολή της ενστάσεως διακινδύνευσης και με την προϋπόθεση ότι ο άλλος γονέας είναι σε θέση να πληρώνει το σύνολο της οφειλόμενης διατροφής, να απαλλαγεί πλήρως ο εναγόμενος από τη δική του υποχρέωση (βλ. ΕφΘεσ 3172/2004 αδημ., ΕφΑΘ 5089/1996, ό.,π., Στ. Ματθίας, Δ/νη 29.1303, Ανδρουλιδάκη, ό.π., υπό το άρθρο 1487 αριθμ.55). Συνεπώς, ο γονέας που ενάγεται για τη διατροφή ανηλίκου τέκνου δύναται να αντιτάξει την, εκ της τελευταίας αυτής διατάξεως, περιοριστική της υποχρεώσεως του, ένσταση της συνεισφοράς για τη διατροφή του τέκνου, μόνον όταν ενάγεται για καταβολή ολόκληρου του ποσού της διατροφής, ενώ ο ίδιος ισχυρισμός, όταν ενάγεται για την καταβολή τμήματος της διατροφής του ανηλίκου, το οποίο (τμήμα) κατά την αγωγή είναι ανάλογο με τις οικονομικές του δυνατότητες, αποτελεί άρνηση αυτής (βλ. ΑΠ 680/2010 Νόμος, ΑΠ 1307/1999 ΕλλΔνη 2002. 728). III) Τέλος, κατά το άρθρο 1441 ΑΚ, όπως αντικαταστάθηκε από την παρ.2 του άρθρου 22 του Ν. 4509/22-12-2017 ΦΕΚ Α201 «Οι σύζυγοι μπορούν με έγγραφη συμφωνία να λύσουν το γάμο τους…………. - Αν υπάρχουν ανήλικα τέκνα για να λυθεί ο γάμος πρέπει να ρυθμίζεται η επιμέλειά τους, η επικοινωνία με αυτά και η διατροφή τους, με την ίδια ή με άλλη έγγραφη συμφωνία μεταξύ των συζύγων που υπογράφεται όπως ορίζεται στην παράγραφο 1 και ισχύει για τουλάχιστον 2 έτη. 3. α) Η έγγραφη συμφωνία για τη λύση του γάμου, καθώς και η συμφωνία για την επιμέλεια, την επικοινωνία και τη διατροφή των ανήλικων τέκνων υποβάλλονται από τους πληρεξούσιους δικηγόρους του κάθε συζύγου, μαζί με τα ειδικά πληρεξούσια σε συμβολαιογράφο, β) Η κατάρτιση της συμβολαιογραφικής πράξης της παραγράφου 4 του παρόντος άρθρου απέχει τουλάχιστον δέκα (10) ημέρες από την έγγραφη συμφωνία των συζύγων, η ημερομηνία της οποίας αποδεικνύεται με βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής των συζύγων από τη Γραμματεία του Ειρηνοδικείου της έδρας του συμβολαιογράφου που θα καταρτίσει τη συμβολαιογραφική πράξη. 4. Ο συμβολαιογράφος συντάσσει πράξη με την οποία βεβαιώνει τη λύση του γάμου, επικυρώνει τις συμφωνίες των συζύγων και τις ενσωματώνει σε αυτή. Τη συμβολαιογραφική πράξη υπογράφουν οι σύζυγοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους ή μόνον οι τελευταίοι, εφόσον είναι εφοδιασμένοι με ειδικό πληρεξούσιο. Η πληρεξουσιότητα πρέπει να έχει δοθεί μέσα στον τελευταίο μήνα πριν από την υπογραφή της πράξης. Όταν η βεβαίωση αφορά στην επιμέλεια, επικοινωνία και διατροφή των ανήλικων τέκνων, η πράξη αποτελεί εκτελεστό τίτλο, εφόσον έχουν συμπεριληφθεί στη συμφωνία οι ρυθμίσεις των άρθρων 950 και 951 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Μετά τη λήξη ισχύος της επικυρωμένης συμφωνίας, μπορεί να ρυθμίζεται η επιμέλεια, η επικοινωνία και η διατροφή των τέκνων για περαιτέρω χρονικό διάστημα με νέα συμφωνία και με την ίδια διαδικασία. 5. Η λύση του γάμου επέρχεται με την κατάθεση αντιγράφου της συμβολαιογραφικής πράξης στο ληξιαρχείο όπου έχει καταχωρισθεί η σύσταση του γάμου.». Το άρθρο 1441,όπως είχε αντικατασταθεί με το άρθρο 3 παρ. 2 Ν.4055/2012, ΦΕΚ A 51 ,αντικαταστάθηκε ως άνω με το άρθρο 22 παρ.2 Ν.4509/2017, ΦΕΚ A 201/22.12.2017. Με τις παραγράφους 3 και 4 του αυτού άρθρου και νόμου ορίζεται ότι: "3. Η ρύθμιση της προηγούμενης παραγράφου 5 δεν καταλαμβάνει τις ήδη κατατεθειμένες αιτήσεις στα δικαστήρια, οι οποίες εκδικάζονται κατά τη διαδικασία που ίσχυε κατά τον χρόνο της κατάθεσής τους. Στην προγενέστερη μορφή του ως δηλαδή είχε αντικατασταθεί με το άρθρο 3 παρ. 2 Ν.4055/2012, το άρθρο αυτό όριζε ότι «Οι σύζυγοι μπορούν με έγγραφη συμφωνία να λύσουν το γάμο τους, εφόσον έχει διαρκέσει τουλάχιστον έξι μήνες πριν από την κατάρτισή της. Η συμφωνία αυτή υπογράφεται από τα συμβαλλόμενα μέρη και από τους πληρεξουσίους δικηγόρους τους ή μόνον από τους τελευταίους, εφόσον είναι εφοδιασμένοι με ειδικό πληρεξούσιο, το οποίο πρέπει να έχει δοθεί μέσα στον τελευταίο μήνα πριν από την υπογραφή του συμφωνητικού. Αν υπάρχουν ανήλικα τέκνα, για να λυθεί ο γάμος πρέπει η ανωτέρω συμφωνία να συνοδεύεται με άλλη έγγραφη συμφωνία των συζύγων που να ρυθμίζει την επιμέλεια των τέκνων και την επικοινωνία με αυτά, η οποία ισχύει ώσπου να εκδοθεί η απόφαση για το θέμα αυτό σύμφωνα με το άρθρο 1513. Η κατά τα ανωτέρω έγγραφη συμφωνία, καθώς και το έγγραφο συμφωνητικό που αφορά την επιμέλεια και την επικοινωνία των ανήλικων τέκνων ή τη διατροφή αυτών, εφόσον έχει συμφωνηθεί, υποβάλλονται μαζί με τα ειδικά πληρεξούσια, όταν απαιτείται, στο αρμόδιο μονομελές πρωτοδικείο, το οποίο με απόφασή του, που εκδίδεται κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, επικυρώνει τις συμφωνίες και κηρύσσει τη λύση του γάμου, εφόσον συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις. Η απόφαση του μονομελούς πρωτοδικείου που αφορά την επιμέλεια, επικοινωνία και διατροφή των ανήλικων τέκνων αποτελεί εκτελεστό τίτλο». Από τις ανωτέρω διατάξεις συνάγεται ότι η έγγραφη συμφωνία των συζύγων για την επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων τους και την επικοινωνία τους με αυτά και για τη διατροφή αυτών αποτελούν πλέον προϋπόθεση της λύσης του γάμου αλλά έχουν περιορισμένη, ή άλλως προσωρινή διάρκεια. Η ισχύς τους ωστόσο εξακολουθεί εωσότου εκδοθεί απόφαση του δικαστηρίου κατά την αμφισβητούμενη δικαιοδοσία, που να ρυθμίζει είτε μόνο την επιμέλεια είτε την άσκηση γενικά της γονικής μέριμνας, είτε τη διατροφή των ανηλίκων. Οι διαζευγμένοι γονείς του ανηλίκου τέκνου και μετά το συναινετικό διαζύγιο είναι ενδεχόμενο να εφαρμόζουν τη συμφωνημένη ρύθμιση της επιμέλειας του τέκνου τους και της επικοινωνίας τους με αυτό και της καταβολής διατροφής, που αποτελεί πλέον τίτλο εκτελεστό για όσο χρόνο ισχύει, οπότε δεν είναι ανάγκη καταφύγουν στο δικαστήριο, για να εκδοθεί σχετική με το θέμα αυτό απόφαση κατά την αμφισβητούμενη δικαιοδοσία. Αν, όμως, οι γονείς του ανηλίκου τέκνου επιθυμούν διαφορετική ρύθμιση της επιμέλειας του τέκνου ή της επικοινωνίας με αυτό μετά το διαζύγιο, ή της διατροφής του εκ του νόμου δύνανται και οφείλουν να καταφύγουν στο δικαστήριο, προκειμένου να ρυθμιστεί το σχετικό θέμα οριστικά με τη διαδικασία που προβλέπει το άρθρο 681Β ΚΠολΔ (Φ. Σκορίνη-Παπαρρηγοπούλου, σε: Αστικό Κώδικα Γεωργιάδη/Σταθόπουλου, τόμος VII, δεύτερη έκδοση, άρθρο 1441, αρ. 54, σελ. 479, όπου και περαιτέρω παραπομπές στη θεωρία, ΕφΘεσ 330/2000, Αρμ. 2001,1494) ή προσωρινά με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων στα πλαίσια των άρθρων 682 § 1 και 735 ΚΠολΔ (βλ. ΜΠρΑΘ 5380/1994, ΤΝΠ Νόμος και εκεί παραπομπές στη θεωρία), χωρίς να απαιτείται να επικαλεστούν προς τούτο μεταβολή των συνθηκών, υπό τις οποίες προέβησαν στην ως άνω ρύθμιση (ΜΠρΑΘ 6160/2010, ΑρχΝ 2010, 541, ΜΠρΘεσ 17116/2008, Αρμ. 2008, 1353, ΜΠρΘεσ 13769/2007, ΤΝΠ Νόμος). Δεν αποκλείεται ωστόσο αν μετά τη σύναψη τέτοιας συμφωνίας είτε στα πλαίσια συναινετικού διαζυγίου, είτε μεταγενέστερης ή άνευ διαζυγίου εκδοθείσας μεταξύ των διαδίκων μεταβληθούν ουσιωδώς οι όροι της διατροφής δια μειώσεως των εισοδημάτων του υπόχρεου ή δι' αυξήσεως των αναγκών του δικαιούχου, η περί διατροφής απαίτηση που ανάγεται στο μέλλον να μεταβληθεί και αυτή ώστε να τελεί σε αρμονία με την ουσιώδη μεταβολή των συνθηκών διατροφής. Ακολουθεί έτσι εντεύθεν ότι όποιος έχει συμφέρον από μια τέτοια μεταβολή δύναται να ζητήσει από το αρμόδιο δικαστήριο με αγωγή την αναγνώριση και επιδίκαση ή μόνον την αναγνώριση της απαιτήσεως διατροφής και λόγω της επελθούσας μεταβολής των συνθηκών. Ειδικότερα ο μεν δικαιούχος να αξιώσει αύξηση της συμβατικώς καθορισθείσης διατροφής ο δε υπόχρεος μείωση αυτής. Η δυνατότητα τέτοιας μεταρρυθμίσεως όπως πάγια δέχονται νομολογία και θεωρία (βλ. αντί άλλων ΕφΑΘ 10321/1998, ο.π. ΕφΑΘ 1021/1990 όπ. παρ., ΕφΑΘ 10372/1986 όπ. παρ., ΕφΛαρ 492/ 1992 Δίκη 25.155, Ανδρουλιδάκη στον ΑΚ Γεωργιάδη - Σταθόπουλου εισ. παρ. στα άρθ. 1485 - 1504 αριθ. 60 επ.), στηρίζεται στην ανάλογη εφαρμογή της ΑΚ 1494. Η μεταβολή των όρων της συμβατικώς καθορισθείσης διατροφής εκ του νόμου δύναται, να ζητηθεί, όχι μόνον με αγωγή, αλλά και κατ' ένσταση με τις προτάσεις πράγμα που συμβαίνει όταν ο υπόχρεος ενάγεται στην εκπλήρωση της συμβάσεως διατροφής και προβάλλει κατ' αυτής μείωση ουσιώδη των εισοδημάτων του, που δικαιολογούν το αίτημα για μείωση του ποσού της συμβατικής διατροφής (βλ. έτσι ΕφΑΘ 1021/1990 όπ. παρ., ΕφΛαρ 492/1992 όπ. παρ., Σταθόπουλο στον τιμ. τόμο Γ. Ράμμου σ. 877 επ. (888). Αλλως ΕφΑΘ 10372/ 1986, Ανδρουλιδάκη, όπ. παρ. αριθ. 63, που δέχονται μόνον αγωγή κατ' αναλογίαν των ισχυόντων στη μεταρρυθμιστική αγωγή του άρθ. 334 ΚΠολΔ). Η ρύθμιση του δικαιώματος διατροφής από το νόμο με σύμβαση δε μεταβάλλει την υποχρέωση διατροφής ούτε σε ενοχική υποχρέωση από σύμβαση (Εφ. Αθ. 10321 /1998 Ελλ.Δνη 40.1120, Εφ.ΑΘ. 1021/1990 ΝοΒ 1990.829, Εφ.ΑΘ. 6684 /1990 Ελλ.Δνη 33.188, Εφ.ΑΘ. 10372/1986 όπ.π., Ατσαλάκης σε Ερμ ΑΚ αριθ. 46). Άρα, οι διαφορές που πηγάζουν από σύμβαση που ρύθμισε το δικαίωμα διατροφής μεταξύ ανιόντων και κατιόντων δικάζονται κατά την ειδική διαδικασία που ορίζει το άρθρο 681 Β' του Κ.Πολ.Δ. και όχι κατά την τακτική διαδικασία (Εφ.ΑΘ. 5878/2010, δημοσίευση Nomos, ΕφΑΘ 9283/2003 όπ.,). Παρέπεται βέβαια ότι για να γίνει δεκτή όμοια αίτηση στα πλαίσια της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων Θα πρέπει να υφίσταται και οι λοιπές προϋποθέσεις των άρθρων 682, 688, 731 και 735 ΚΠολΔ, ήτοι οι επείγουσα περίπτωση και η ύπαρξη επικειμένου κινδύνου για την ρύθμιση της κατάστασης, καθώς η λήψη ασφαλιστικών μέτρων επιτρέπεται και διατάσσεται σε περίπτωση υπάρξεως επικειμένου κινδύνου, ο οποίος απειλεί το επίδικο δικαίωμα ή απαίτηση, και προς αποτροπή αυτού ή σε περίπτωση συνδρομής επείγουσας περιπτώσεως, η οποία επιβάλλει την ταχεία και άμεση λήψη δικαστικών προφυλακτικών μέτρων πριν ή κατά τη διάρκεια της τακτικής διαγνωστικής δίκης.

Με την κρινόμενη αίτηση, ο αϊτών εκθέτει ότι ήδη έχει απαγγελθεί η λύση του γάμου του με την καθ’ ης η αίτηση δυνάμει της με αριθμό ……… αμετάκλητης δικαστικής απόφασης (συναινετικού διαζυγίου) και ότι αν και η επιμέλεια της ανήλικης κόρης τους ……… γεννηθείσας την το έτος ……. ανατέθηκε στην καθ’ης η αίτηση, με την οποία και αυτή διέμενε από τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσής τους, η ανήλικη περί τα τέλη Ιουλίου 2018 αυτοβούλως εγκαταστάθηκε στη δική του οικία και έκτοτε διαμένει μαζί του. Κατόπιν τούτων και επικαλούμενος επείγουσα περίπτωση ρύθμισης εκ νέου των βιοτικών τους σχέσεων και άμεση αναγκαιότητα κάλυψης των διατροφικών αναγκών και των αναγκών εκπαίδευσης της ανήλικης, αιτείται κατ’ ορθή εκτίμηση του δικογράφου της αιτήσεώς του να ρυθμισθεί εκ νέου από το δικαστήριο η κατάσταση και να ανατεθεί προσωρινά σε αυτόν η επιμέλεια του προσώπου της ανήλικης και να υποχρεωθεί η καθ’ης η αίτηση, η οποία έχει ικανά προς τούτο εισοδήματα να του καταβάλει το ποσό των τετρακοσίων τριάντα δύο (432) ευρώ, ως συνεισφορά στην εκ του νόμου υποχρέωσή της για διατροφή της ανήλικης, την πρώτη ημέρα εκάστου μηνός από την επίδοση της αίτησης και μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης νομιμοτόκως από την καθυστέρηση κάθε δόσης και μέχρις εξοφλήσεως. Επίσης ζητεί να καταδικασθεί η καθ’ης στην καταβολή της δικαστικής του δαπάνης.

Με το παραπάνω περιεχόμενο και αίτημα η κρινόμενη αίτηση, αρμοδίως εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού κατά την προκειμένη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθ. 17 αριθ. 2, 39Α 682, 686 επ. ΚΠολΔ) και είναι ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1389, 1441, 1485, 1486, 1489, 1493, 1494, 1496, 1498, 1518 ΑΚ και 728, 729, 735 και 176 ΚΠολΔ, Πρέπει επομένως να ερευνηθεί περαιτέρω η και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα. Η καθ’ης με προφορική δήλωση της πληρεξούσιας δικηγόρου της στο ακροατήριο, η οποία επαναλήφθηκε και στο σημείωμά της, υπεραμύνθηκε του συμφέροντος της ανήλικης για τη διατήρηση της ενάσκησης της επιμέλειας του προσώπου αυτής από την ίδια και επικουρικά σε περίπτωση ανάθεσης της επιμέλειας του προσώπου αυτής στον αιτούντα και παράτασης της διαμονής του μαζί του, ισχυρίσθηκε ότι ο αϊτών έχει εισοδήματα εκ της εργασίας του και δύναται να συνεισφέρει στην κάλυψη των διατροφικών αναγκών της ανήλικης κόρης του πλέον της προσωπικής ενασχόλησής του με αυτή, εκθέτοντας μεταβολή των συνθηκών και έλλειψη πόρων της ένεκα της ανεργίας της. Οι ισχυρισμοί της αυτή αποτελούν άρνηση της αίτησης δεδομένου του ότι ο αϊτών αιτείται την καταβολή σε αυτόν της συνεισφοράς της καθ’ης η αίτηση στη διατροφή της κόρης τους ως προαναφέρθηκε.